Starcie wschodniego i zachodniego duchowieństwa, jakie nastąpiło wraz z pojawieniem się na papieskim tronie „papieży wschodnich”, będzie powodem podjętej (dość niezwykłej z dzisiejszego punktu widzenia, trzeba przyznać) próby definitywnego skończenia z celibatem.
Papież Sergiusz I (687-701), pomimo uzyskania przez Agatona zwolnienia z wnoszenia opłaty przez papieża do cesarskiej kasy, był zmuszony zapłacić wysoką kwotę w złocie egzarsze Rawenny (działającemu w imieniu cesarza). Suma była znaczna i Sergiusz przelicytował swojego kontrkandydata, Paschalisa.
Sergiusz I to kolejny papież znany z prób wprowadzenia celibatu na Zachodzie (pomimo iż kościół wschodni go zarzucił) i stanowczo odmawiał uznania uchwał II Soboru Trullańskiego w 691 roku (Konstantynopol), podczas którego potępiono celibat (zezwolono oficjalnie na małżeństwa duchownych), oraz, a może przede wszystkim, wprowadzono równorzędność biskupa Rzymu i patriarchy Konstantynopola. Sobór ten znany jest pod nazwą Quinisextum, albo trullańskim (od sali w pałacu cesarskim pod kopułą – Trullo), miał podnieść kanony etyki chrześcijańskiej i umożliwić zwalczanie moralnej degeneracji duchowieństwa. Jednak próba narzucenia zwyczajów wschodnich Zachodowi (jak nazwał to z pogardą papież Sergiusz I) była nieudana i miała fatalne następstwa.
Czy to kwestia „kanonów moralnych”, niechęci do Konstantynopola, czy raczej owej równorzędności papieża i patriarchy spowodowała opór biskupa Rzymu przed zniesieniem zupełnie niefunkcjonującego tak naprawdę celibatu, to pozostaje kwestią nierozstrzygniętą.
Cesarz Justynian II (wkrótce zwany „Obciętonosy”) nakazał aresztować papieża (by go zmusić do uległości i uznania uchwał soboru), jednak w obronie biskupa Rzymu stanęła ludność Rzymu, wściekła na ingerencję w ich własne sprawy (tak Rzymianie traktowali papieski tron) a garnizony wojskowe, także z Rawenny, wypowiedziały posłuszeństwo. W wyniku buntu cesarz stracił w 695 roku władzę (także nos, co zaowocowało tym brzydkim przydomkiem).
Co prawda uparty Justynian odzyskał tron (dzięki pomocy Bułgarów w 705 r.) i zemścił się na Rawennie – miasto splądrowano a biskupa oślepiono. Cesarz planował pewnie zemstę na Rzymie, jednak jego okrucieństwo doprowadziło do otwartego buntu w jego wojsku i do zgładzenia cesarza wraz z całą rodziną. Głowę Justyniana wystawiano w Rzymie i Rawennie, jako atrakcję.
Ciekawe jest to, że gdyby papież Sergiusz uznał postanowienia soborowe o małżeństwach duchownych (które i tak zdarzały się nader często!), być może mogłoby to nieco zmniejszyć pewne niepokojące wówczas „tendencje” wśród duchowieństwa, jak coraz powszechniejszy homoseksualizm.
Synod w Toledo (693) określił homoseksualizm jako „rzecz powszechną w Hiszpanii”. Synod ten zadecydował: „Jeśli mężczyzna, który dopuścił się tej występnej praktyki sprzecznej z naturą człowieka, jest biskupem, kapłanem lub diakonem, to powinien zostać zdegradowany, wygnany na zawsze i potępiony”. Z kolei sto batów, ogolenie głowy i wygnanie były karami za bierne uczestnictwo w takim związku. Hiszpański król dodał do tej listy kastrację, a to z kolei oznaczało zakończenie kariery w strukturach kościelnych. Zgodnie ze starym prawem wyłożonym w Księdze Levitiucusa, kapłan powinien być seksualnie czysty.
Problem homoseksualizmu wśród duchowieństwa stanie się najbardziej niepokojący za pontyfikatu papieża Grzegorza III, który znany jest jako zwolennik życia monastycznego, i jako taki (doskonale zorientowany, że homoseksualizm wśród mnichów był niezwykle rozpowszechniony), niemal obsesyjnie się o nim wyrażał, nazywając „występkiem najbardziej odrażającym w oczach Boga”.
Więcej o celibacie:
ryuuk.salon24.pl/240012,celibat-bol-i-rozkosz-moralnosc-i-zepsucie
“Poczet papieży” Jan Wieriusz Kowalski.
„Tajne sprawy papieży” Robert E. Haasler.
„Życie seksualne papieży” Nigel Cawthorne.
„Namiestnicy Chrystusa. Ciemna strona papiestwa” Peter da Rosa.
„Historia moralności europejskiej” William Lecky.
Inne tematy w dziale Kultura
