Za czasów Leona I Wielkiego, Hilary był obecny, jako jeden z dwóch legatów papieskich, na sławnym soborze w Efezie w 449 roku, który został unieśmiertelniony jako synod zbójecki.
Cała ta sprawa jest kolejnym przykładem działalności teologów, konkretnie niekończącego się sporu o naturę Chrystusa. Eutyches, przełożony klasztoru w Konstantynopolu, znany jest jako twórca monofizytyzmu – poglądu, że Chrystus składał się z dwóch natur przed zjednoczeniem, ale już tylko z jednej po owym zjednoczeniu. Powodem jest nieskończoność boskiej natury w której ludzka rozpuszcza się jak kropla w morzu … mawiano też, że Bóg połknął człowieka:)
Jakkolwiek owa herezja była dość ciekawa, to mogła jednak doprowadzić do bardzo niebezpiecznych przemyśleń – np., że Chrystus nie cierpiał na krzyżu, bo przecież był Bogiem.
Eutyches nie zgadzał się z poglądem, że Chrystus składa się z dwóch natur po wcieleniu, w jednej hipostazie i w jednej osobie (ten pogląd popierał Rzym), i z tego powodu został ekskomunikowany.
W wyniku zabiegów Eutychesa zwołano sobór w Efezie, któremu przewodniczył cesarz wschodnio-rzymski Teodozjusz II i patriarcha Dioskur, obaj zwolennicy Eutychesa i monofizytyzmu. Na soborze działy się skandaliczne sceny, wielu biskupów nie dopuszczano do głosu a niektórych przeciwników monofizytyzmu ordynarnie pobito. Patriarcha Flawian, który był znany jako najbardziej zagorzały przeciwnik monofizytyzmu, na soborze występował wręcz jako oskarżony i został nawet złożony z urzędu. Gdy próbowano się temu sprzeciwić, Dioskur wpuścił na salę obrad gromadę awanturników (głownie mnichów i motłochu), którzy poturbowali opornych. Sam patriarcha Flawian zmarł w wyniku pobicia.
Wykonawcami tej zbrodni byli najprawdopodobniej sławni parabolani z Aleksandrii, ci, którzy sami nazywali się opiekunami chorych. Wcześniej do historii przeszli jako mordercy Hypatii z Aleksandrii (w 415 roku).
Synod efeski uznał Eutychesa za prawowiernego, jednak zwołany już miesiąc później sobór w Chalcedonie cofnął wszystkie postanowienia „synodu zbójeckiego” (jak go nazwał papież Leon I) - Latrocinium Ephesinum.
Hilary, któremu udało się bezpiecznie wrócić do Rzymu (drugi z legatów zaginął bez wieści:), do końca życia był przekonany, że ocaliła go interwencja św. Jana Ewangelisty.
Hilaremu I (461-468), którego po śmierci Leona I wybrano na papieża, nie bardzo się wiodło. Za czasów jego pontyfikatu założono w Rzymie prężną gminę ariańską. Papież jednak dysponował pełnym skarbcem (efekt działalności poprzednika) i zdobił złotem i srebrem świątynie oraz urządzał częste zabawy.
Przebieg zbójeckiego synodu i losu nieszczęsnego patriarchy Flawiana:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Sob%C3%B3r_efeski_II
http://www.apologetyka.katolik.pl/odnowa-kosciola/z-historii-chrzecijastwa/97/388-ii-sobor-efeski-ii-synod-zbojecki-449
Inne tematy w dziale Kultura
