Wojna Rosji z Ukrainą uruchomiła swoiste domino w polityce międzynarodowej. Opóźniła ,już w dużym stopniu przygotowane, porozumienie „jądrowe” między USA ,a w zasadzie szeroko rozumianym Zachodem a Iranem. Do porozumienia jednak dojdzie. Państwa, które dotychczas starały się grać z Rosją na arenie międzynarodowej, jak Iran, ale też Syria Baszszara al-Asada, widzą, że koń na, którego z powodów strategicznych (Damaszek) lub taktycznych (Teheran) stawiały, nie jest chyżym rumakiem, tylko przereklamowaną szkapą. Państwa, które grały z Moskwą, bo musiały z racji geopolitycznych lub uważały, że muszą, teraz bądź poprzez głosowanie w ONZ demonstrują neutralność, bądź też, jak Kazachstan, wprost mówią o „terytorialnej integralności” Ukrainy.
W listopadzie 2021 Finlandia postanowiła, że za pięć lat podejmie decyzję o wejściu -lub nie - do NATO. Nie minęło pięć miesięcy, a Helsinki zapowiedziały akces do Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego. Do tego ośmieliły, również tradycyjnie neutralną, Szwecję. Rosja nie jest na łopatkach – przestrzegam przed takim myśleniem – ale bardzo osłabła. Wojna, która miała być pokazem siły Rosji, stała się demonstracją… braku siły Rosji. Na naszych oczach otwiera się nowe geopolityczne rozdanie w Europie i na świecie. Tym bardziej Polska musi pilnować swoich interesów.
*tekst ukazał się w „Gazecie Polskiej Codziennie” (18.05.2022)
historyk, dziennikarz, działacz sportowy, poseł na Sejm I i III kadencji, deputowany do Parlamentu Europejskiego VI, VII, VIII i IX kadencji, były wiceminister kultury, były przewodniczący Komitetu Integracji Europejskiej i minister - członek Rady Ministrów, wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
