Miesiąc temu pisałem, że ratunkiem dla PO mogłyby być przyśpieszone wybory – nim zdążyłby się zorganizować Ruch Kukiza (czy jakkolwiek będzie się nazywała nowa partia). Platforma zdecydowała się jednak oczywiście na manewr odwrotny. Bronisław Komorowski wyznaczył datę wyborów w ostatnim możliwym terminie – co już niektórzy interpretują jako desperacką próbę utrzymania się jak najdłużej przy władzy.
Może tak być, że PO przygotowuje się na klęskę i jedyne czego chce, to do ostatniej chwili trzymać się resztek władzy. Może być tez tak, że w PO nadal wierzą w zwycięstwo i chcą sobie dać więcej czasu na odwrócenie negatywnych trendów. Ale jeśli Platformersi faktycznie obstawiają ten drugi scenariusz, to popełniają błąd – im później wybory, tym gorzej się to dla nich skończy.
Data wyborów to jedno, a drugie to czas ich ogłoszenia. Ponad trzy miesiące wyprzedzenia do szokująco długi okres. Wystarczy przypomnieć, że w 2011 roku Komorowski ogłosił datę wyborów 4 sierpnia – i wyznaczył dzień 9 października. Kampania wyborcza trwała więc miesiąc krócej.
Bo pamiętajmy też o tym, że oficjalne wyznaczenie przez prezydenta terminu wyborów skutkuje początkiem oficjalnej kampanii wyborczej. I zapewne właśnie wydłużenie oficjalnej kampanii było głównym celem Komorowskiego. Teraz partie polityczne muszą mieścić się z wydatkami w kampanijnych limitach. To problem dla PiS, który każdą akcję promocyjną musi teraz wliczać do limitu. Tymczasem dla PO to nie problem, bo przecież partia ta może liczyć na wsparcie mediów publicznych i prywatnych. W kampanii prezydenckiej Komorowski był pokazywany w TVP kilkanaście razy częściej niż pozostali kandydaci razem wzięci. Teraz zapewne czeka nas medialny festiwal premier Kopacz.
Inna sprawa, że wsparcie mediów w ostatecznym rozrachunku Komorowskiemu nie pomogło, a wręcz zaszkodziło. „Pompowanie” Kopacz przez zaprzyjaźnione telewizje może się skończyć dla Platformy podobną katastrofą.
Inne tematy w dziale Polityka
