Jeszcze wczoraj, kiedy już było wiadomo, jak wielu ludzi zginęło, większość telewizyjnych „ekspertów” i polityków mogło z siebie wydusić tylko tyle, że potrzebne są negocjacje. Tymczasem każdy Ukrainiec zapytany o sytuację w Kijowie mówił, że to koniec, że nie można tolerować Janukowycza u władzy – bandyty, który napuszcza na swoich obywateli więźniów wypuszczonych z cel. Bandyty, który zdążył pomóc swojemu synowi zdobyć wielomilionowy majątek i który jest królem korupcyjnego systemu, niszczącego kraj.
Dziś trwają już walki wyglądające jak wojna domowa, zginęło kilkadziesiąt osób (a zginą może i setki) – po czymś takim tym bardziej Ukraińcy nie pogodzą się z jakąkolwiek formą porozumienia z Janukowyczem.
Nie ma nawet w sumie znaczenia, jak zakończą się walki w Kijowie. Nawet, jeśli tu Majdan zostanie rozbity, to przecież cały zachód kraju wypowiedział już posłuszeństwo Janukowyczowi. Zapewne trwa tam już formowanie własnego wojska, zwłaszcza, że opanowano składy broni różnych służb.
Wydaje mi się pewne, że jesteśmy świadkami długiego konfliktu, w którym wygrać będzie mogła tylko jedna strona. Nie wiem, czy Ukraina się rozpadnie, czy dojdzie do wojny domowej na pełną skalę – ale na pewno nie tylko sama bitwa o Kijów zdecyduje o przyszłości Ukrainy.
Jeśli politycy polscy i europejscy faktycznie chcą zdziałać coś w sprawie Ukrainy, to muszą odrzucić krępujący ich dogmat o „negocjacjach” lub „okrągłym stole”. Tego po prostu nie będzie. Europejscy politycy muszą też przestać silić się na obiektywizm, bo tym samym de facto zrównują morderców z ich ofiarami. Rosja zresztą nie ma zahamowań, jasno opowiada się po stronie morderców.
To, co teraz się zaczyna zakończy się albo totalną pacyfikacją narodu, albo wygnaniem, uwięzieniem lub egzekucją Janukowycza. Innej opcji nie ma – przynajmniej nie dla samych zbuntowanych Ukraińców.
Inne tematy w dziale Polityka
