Atak Niemiec na Polskę 1 IX 1939 roku zakończył 20 letni okres wolności.Czy musieliśmy stracić niepodległość po tak krótkim czasie? Czy musiały nastąpić potem wojna, okupacje i wielu złych dla Polaków lat? Gdzie popełniono błędy które spowodowały taki stan rzeczy? Co mogło pozwolić uniknąć straty wielu milionów istnień, ruiny kraju, starcia z powierzchni ziemi jego stolicy i utraty niepodległości?
To co w tamtych latach mogło uratować Polskę to:
1.Układ ścisłych sojuszy wojskowych z naszymi mniejszymi sąsiadami był jedynym wyjściem. Jedyną szansą na zrównoważenie sił. Ani oni, ani my nie byliśmy na tyle przewidujący żeby to stało się osiągalne. Polska to jeszcze może byłaby w stanie się obronić, ale na to nie mogły liczyć niewielkie państwa graniczące z Sowietami. Ojczyzna światowego proletariatu przygotowywała się do ataku na nie i nas od rewolucji. Nawet współpraca Polski z Czechosłowacją dawała szanse na równą walkę z Niemcami. Czechy miały doskonałe uzbrojenie, duże siły lotnicze (1500 samolotów), ufortyfikowaną granice w Sudetach. Niestety podobnie jak Polacy liczyli oni na pomoc Francuzów i Anglików. I się jej nie doczekali. Czechy były zainteresowane współpracą z nami od 1936, my mniej. W naszym regionie królowała egocentryczna i krótkowzroczna polityka: w 1920 zajęcie Zaolzia przez Czechów, wsparcie przez Litwinów Sowietów idących na Polskę i nasze zajęcie Zaolzia w 1938. Po niecałym roku straciliśmy je razem zresztą kraju. Chyba jedynym wyjątkiem od tego typu polityki była pomoc Węgier w 1920.
2.Demokratyczny system polityczny. Rządy sanacji sprawowane były przez J. Piłsudskiego jednoosobowo spowodowały że po jego śmierci zabrakło ludzi którzy mogliby go zastąpić, pracując na podobnie wysokim poziomie. Gdyby żył, postąpiłby zapewne w sposób umożliwiający Polsce utrzymanie niepodległości. Jednak system rządów sanacji , ograniczając konkurencję, nie gwarantował wymiany elit i bycia u władzy osób faktycznie najlepiej się do tego nadających. Nie pozwalał na wykorzystanie całego potencjału ówczesnej klasy politycznej.
3.Brak zaufania do sojuszników: Anglii i Francji. Nawet wojna polsko - bolszewicka pokazała że nie są oni w stanie rozumieć własnego interesu. Śmiertelne dla nich zagrożenie zatrzymane pod Warszawą nie spowodowało udzielenia zdecydowanego wsparcia czyli wysłania do Polski znacznych sił wojskowych.Wojna prewencyjna z Niemcami proponowana w 1933 przez Piłsudskiego nie spotkała się z zainteresowaniem Francji. W Anglii w 1938 nikt nie chciał umierać za Pragę czy w 1939 za Gdańsk. Więc Anglicy umierali w znacznie większych ilościach, za znacznie więcej miast z Londynem włącznie. N. Chamberlaina po podpisaniu Układu Monachijskiego witano jak triumfatora. Lemingi stały tysiącami wzdłuż drogi z lotniska i wiwatowały. Tylko stary Churchill zrzędził coś w parlamencie o utracie honoru i wojnie która i tak będzie. Za to go nawet jego partia nie lubiła. A i on nas w końcu w Jałcie sprzedał.
4. Strategia i taktyka walki. Broniliśmy się pod hasłem nie oddamy ani guzika, na bardzo rozciągniętym froncie. Mimo ogromnych wydatków na wojsko, przynajmniej 10 razy większych w stosunku do PKB niż teraz i wielkiej liczby bitnych żołnierzy broniliśmy się tylko miesiąc.Napadnięci tym samym roku Finowie, czteromilionowy naród, potrafili znaleźć sposób na obronę przez 3 miesiące przed cała potęga ZSRS i zachować niepodległość na trochę okrojonym terytorium. Faktem jest że Sowieci atakowali ich w niesprzyjającym terenie ale bez optymalnego pomysłu na obronę Finowie nie utrzymaliby się nawet tygodnia.
Ta wojna, jak wiele innych, została przegrana przez nas i naszych środkowoeuropejskich sąsiadów kilka lat przed tym zanim wystrzeliły pierwsze działa. Polityka i wojna która jest jej częścią są jak szachy. Niektórzy politycy kiedyś i dzisiaj myślą ze ta gra to są warcaby. Że jak zbiją więcej pionków to wygrywają. Jak dostają na końcu mata to nie wiedzą w ogóle o co chodzi. A historia lubi się powtarzać.
Inne tematy w dziale Polityka
