W odpowiedzi na moją pierwszą notkę „Powstanie Warszawskie” bloger „Cichutki” zaprotestował: „Kto chce gloryfikować największą tragedię ostatniego stulecia Polski” mając na myśli Powstanie Warszawskie. Ja uważam za największą tragedię II Wojnę Światową , Powstanie Warszawskie było tylko jedną z jej bitew. Nie można Powstania traktować jedynie jako tragedii, to tylko część prawdy.Uważam je za jedno z najważniejszych wydarzeń dla zachowania i odbudowy narodu polskiego w dwudziestym wieku tej miary co Bitwę Warszawską z 1920. Równe Powstaniu Styczniowemu albo Powstaniu Listopadowemu. Czy bez tych wydarzeń byli byśmy jeszcze Polakami?Było niezwykle ważne dla odrzucenia przez nas komuny. Mit powstania, AK, wzór bohaterstwa młodych ludzi walczących o niepodległość kształtowały nas bardziej niż komunistyczna indoktrynacja. Wspomnienia, piosenki, fotografie tkwią w pamięci i sercach Polaków. Pomagały, pomagają i będą pomagać nam dokonywać właściwych wyborów. To że w 1944 przez 2 miesiące był w stolicy kawałek wolnej Polski, wywalczony prawie gołymi rękami, dawało nadzieję na jej odrodzenie. Była to jedna z podstaw następnych zrywów tych z 1956 i późniejszych.Pamiętam jak sam, jako licealista , w latach 70 tych wczytywałem się we wspomnienia, książki o powstaniu. Po 13 grudnia 1981 tak jak ci z Szarych Szeregów malowałem kotwice na murach a potem byłem w konspiracji. Oni byli dla mnie wzorcem. Ta cegiełka, którą dołożyłem do budowy obecnej niepodległej Polski po części jest z mitu Powstania Warszawskiego.Miało ono duży wpływ na 5 miesięczne zatrzymanie ofensywy sowieckiej. Spowodowało że Sowieci zajęli znacznie mniejszą część Niemiec i Europy, ocalając ją przed półwieczną okupacją. Tym samym osłabiając imperium zła, zmniejszyło prawdopodobieństwo wybuchu trzeciej wojny światowej. Tej wojny do której się Sowieci przygotowywali się od rewolucji i w której mogliśmy zginąć wszyscy.
To czy zginęło 9 czy 17 tys hitlerowców naprawdę nie ma wielkiego znaczenia. O tysiącach zaginionych nie wspomnę.
Inne tematy w dziale Kultura
