Wojenny wiersz blogera

Wojna i bloger

Widać ruski czołg, bez gracji
wali pociski po oknach, bo szuka ra­cji
w obłędnym huku, techniki cudzie,
a tam giną lu­dzie.

W Mariupolu nie ma już miasta
został strach co w pej­zaż wra­sta
a w norach, w dymie i brudzie –
giną lu­dzie.

W Buczy, któ­rej już dziś nie ma,
bo śmierć przez nią prze­szła nie­ma –
wie­rząc w swej na­dziei ułu­dzie
zginęli lu­dzie.

Giną lu­dzie gdy blogu­jesz
za spo­ko­jem – i pró­bu­jesz
bunt su­mie­nia zbić dok­try­ną –
tamci giną.

W chwi­li, gdy kalumnie rzucasz,
temat w internecie ruszasz,
lub się pła­wisz w chwały ułudzie –
tam giną lu­dzie.

RobertzJamajki