Zmiana podstawy programowej (historia) – wymazywanie patriotyzmu cz. III (TRZECIA)

Zmiana podstawy programowej (historia) – wymazywanie patriotyzmu i historycznej tożsamości cz. III (TRZECIA) – ostatnia

W ostatnich miesiącach zauważalne są istotne zmiany ze strony ministerstwa w podejściu do próby wymazania, tego co kształtuje nas jako Polaków, jako patriotów. Zmiany mają na celu wymazywanie historii i przynależności narodowej, walki o niepodległość, a także zaszłości historycznych, które kształtują Polaków. Jako wnuk partyzanta, który wałczył o to, żebym mógł mieszkać w Polsce i mówić w języku polskim, nie jestem w stanie przejść z tym do porządku dziennego i z takim podejściem funkcjonować.

Proponowane zmiany w praktyce przyniosą same negatywne skutki, kształcąc jednostki nieznające patriotyzmu, bohaterów narodowych, postaw oraz tym kim są i gdzie historycznie przynależą. Ograniczenie możliwości kształcenia młodych ludzi w zakresie historii i tradycji narodowych może prowadzić do utraty tożsamości kulturowej oraz braku szacunku dla własnej historii i dziedzictwa.

Proponowane zmiany wg Ministerstwa - szkoła podstawowa:

h) Wykreślenie informacji o przykładach szczególnego bohaterstwa Polaków, np. obrona poczty w Gdańsku, walki o Westerplatte, obrona wieży spadochronowej w Katowicach, bitwy pod Mokrą i Wizną, bitwa nad Bzurą, obrona Warszawy, obrona Grodna, bitwa pod Kockiem, bitwa nad Bzurą

Wykreślenie informacji o przykładach szczególnego bohaterstwa Polaków, np. obrona poczty w Gdańsku, walki o Westerplatte, obrona wieży spadochronowej w Katowicach, bitwy pod Mokrą i Wizną, bitwa nad Bzurą, obrona Warszawy, obrona Grodna, bitwa pod Kockiem, bitwa nad Bzurą, byłoby odebraniem narodowi polskiemu ważnych wzorców patriotyzmu i odwagi. To właśnie w tych heroicznych wydarzeniach z historii Polski, tkwi duma narodowa i symbolika walki o wolność, niepodległość oraz godność.

Obrona poczty w Gdańsku w 1939 roku, gdzie zaledwie kilkunastu polskich pocztowców stawiło czoło niemieckiemu atakowi, jest symbolem heroizmu i oddania służbie. To właśnie dzięki ich niezłomnej postawie udowodnili, że Polska nie podda się bez walki.

Walki o Westerplatte to kolejny przykład bohaterstwa, gdzie nieliczni żołnierze polscy, broniący skrawka lądu nad Zatoką Gdańską przez siedem dni stawiali opór niemieckiej armii. Ich determinacja i poświęcenie stały się symbolem nieugiętej walki o wolność.

Obrona wieży spadochronowej w Katowicach przez polskich żołnierzy z oddziału 40 żandarmerii była jednym z najbardziej heroicznych epizodów II wojny światowej. Wydarzenie to, które miało miejsce w dniach 3-4 września 1939 roku, pozostaje trwałym symbolem bohaterstwa i determinacji.

Bitwy pod Mokrą i Wizną, bitwa nad Bzurą, oraz obrona Warszawy, Grodna, Kocka to kolejne przykłady walki, w której Polacy okazali się niezwykle wytrwali i odważni. To właśnie dzięki tym bohaterskim czynom Polacy, mogli zachować godność i szacunek w obliczu brutalnej okupacji.

Wykreślenie tych faktów z historii oznaczałoby pominięcie kluczowych wydarzeń, które miały ogromne znaczenie dla kształtowania się narodowej tożsamości i dumy Polaków. To właśnie te akty bohaterstwa, poświęcenia i determinacji stały się fundamentem dla późniejszych pokoleń, inspirując do walki o niezależność i wolność. Odpowiednie upamiętnienie tych wydarzeń jest ważne dla zachowania pamięci o bohaterach i ich heroicznej postawie.

i) Wykreślenie zbrodni niemieckich i sowieckich (Palmiry, Katyń, kaźń profesorów lwowskich, Zamojszczyzna)

Wykreślenie zbrodni niemieckich i sowieckich, takich jak masowe egzekucje w Palmirach, zbrodnia katyńska, kaźń profesorów lwowskich, a także tragiczne wydarzenia na Zamojszczyźnie, byłoby zatarciem pamięci o ogromnych cierpieniach, jakie spadły na naród polski podczas II wojny światowej. To właśnie te zbrodnie stanowią mroczny fragment historii, który musi być pamiętany i uczczony.

Masowe egzekucje w Palmirach, gdzie Niemcy wymordowali tysiące polskich obywateli, w tym także dzieci i kobiety, są przerażającym świadectwem niemieckiego terroru w okupowanej Polsce. To miejsce stało się symbolem bestialstwa i okrucieństwa, jakie panowało w czasach okupacji.

Zbrodnia katyńska, gdzie sowieckie NKWD zamordowało ponad 20 tysięcy polskich jeńców wojennych, w tym wielu oficerów, oraz inteligencji, to jeden z najbardziej dramatycznych momentów historii Polski. Te masowe egzekucje były częścią sowieckiej polityki zagłady polskiej elity intelektualnej i militarnej.

Kaźń profesorów lwowskich, gdzie NKWD zamordowało wiosną 1940 roku ponad 20 profesorów lwowskich uczelni, oraz około 100 innych osób, to kolejny dramatyczny przykład sowieckich zbrodni wojennych na ziemiach polskich.

Tragiczne wydarzenia na Zamojszczyźnie, gdzie Niemcy i Sowieci przeprowadzili akcję wysiedleńczą i eksterminacyjną, doprowadzając do mordów na ludności cywilnej, oraz grabieży i zniszczenia całych wsi, to kolejny smutny rozdział historii polskiego narodu.

Wykreślenie tych zbrodni z historii byłoby zaprzeczeniem cierpienia, jakie doświadczyli Polacy podczas II wojny światowej. Pamięć o tych wydarzeniach jest niezbędna, żeby uczcić pamięć ofiar, oraz upamiętnić ich bohaterstwo i ofiarność. To także ważne dla zrozumienia tragicznych konsekwencji totalitaryzmów i ideologii nacjonalistycznych, które doprowadziły do tych zbrodni.

j) Wykreślenie rzezi wołyńskiej

Wykreślenie z historii rzezi wołyńskiej byłoby równoznaczne z zatraceniem pamięci o jednym z najtragiczniejszych rozdziałów w historii narodu polskiego. To wydarzenie, które miało miejsce w latach 1943-1944, stanowiło masakrę polskiej ludności na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej, dokonywaną przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA), oraz inne ukraińskie formacje.

Rzeź wołyńska to koszmarne oblicze wojny, gdzie niewinna ludność cywilna, w tym kobiety, dzieci i starcy, padła ofiarą okrucieństwa i nienawiści. Polacy byli mordowani w bestialski sposób, często paleni żywcem, rozszarpywani, torturowani, a ich ciała pozostawiane na pastwę zwierząt, lub były wrzucane do studni. To było okres ciągłego terroru i przerażenia, gdzie polskie wsie i osady były niszczone, a ich mieszkańcy mordowani bez litości.

Wykreślenie rzezi wołyńskiej z historii byłoby aktem oszczędzania sobie trudnych prawd i zaprzeczenia pamięci o tysiącach niewinnych ofiar. To wydarzenie, które nie tylko dotknęło w sposób tragiczny naród polski, ale także pozostawiło trwałe ślady w relacjach polsko-ukraińskich.

Pamięć o rzezi wołyńskiej jest konieczna, żeby uczcić pamięć ofiar, oddać hołd ich bohaterstwu i ofierze. To także ważne, żeby zrozumieć, jak nienawiść i fanatyzm mogą prowadzić do takich okrucieństw i zbrodni wobec niewinnych ludzi.

Dlatego też, zachowanie pamięci o rzezi wołyńskiej jest nie tylko kwestią historyczną, ale także moralną. To przestroga przed zapomnieniem o tragedii, która nie tylko dotknęła jedno pokolenie, ale również miała dalekosiężne konsekwencje dla całego narodu polskiego. To także nauka dla przyszłych pokoleń, żeby pamiętały o tych tragicznych wydarzeniach i dążyły do budowania pokoju i porozumienia między narodami.

Podsumowanie

Patriotyzm nie oznacza jedynie bezkrytycznego podążania za państwowymi symbolami, lecz również świadomego zrozumienia własnej tożsamości i miejsca w historii. Ograniczenie możliwości przekazywania tej wiedzy może prowadzić do powstawania jednostek pozbawionych więzi z własną kulturą, tradycjami i historią.

Wprowadzenie zakazu promowania patriotyzmu i narodowych bohaterów w szkołach, może mieć daleko idące konsekwencje dla społeczeństwa. Edukacja powinna być kompleksowym procesem, który nie tylko przekazuje wiedzę, ale także kształtuje postawy i wartości. Znajomość historii i dziedzictwa narodowego jest niezwykle ważna dla budowania tożsamości jednostki, oraz wspólnoty, dlatego warto zastanowić się nad skutkami tych zmian i ich wpływem na przyszłe pokolenia. Tym bardziej w okresie, kiedy grozi nam wojna i postawy patriotyczne powinny być opisywane i być wzorem dla wszystkich Polaków.

Koniec cz. III – ostatniej