10 kwietnia NIE JEST świętem państwowym

„Profesor Krzemiński z pianą na ustach zasypywał nas swoimi rewelacjami przypominającymi sny paranoika wypuszczonego na przepustkę, w zasadzie miałem wrażenie po jego wypowiedzi, ze zamach został zorganizowany przez J. Kaczyńskiego, który – dla ratowania Ojczyzny – postanowił poświęćić życie brata by w ten sposób zmobilizować swój elektorat do przeprowadzenia Narodowej Rewolucji.”

Tak pisze Piotr Piętak na swoim blogu. I hipoteza, którą stawia w konkluzji oceny wystąpienia profesora Krzemińskiego, wcale nie jest hipotezą nieprawdopodobną. Oczywiście jeśli przyjąć za prawdopodobną hipotezę zamachu. I na dodatek wcale nie musi chodzić o ratowanie Ojczyzny, ale o ratowanie własnego interesu nie tylko politycznego.
Zabawa w dopuszczalność każdej bredni, każdego powstałego w chorych umysłach absurdu,  musi skutkować także dopuszczaniem i takich hipotez.

„Profesorowie Rońdowie III RP łączcie  się” i „wyklęty powstań ludu smoleński”.

Pod takimi hasłami odbywają się obchody trzeciej rocznicy katastrofy smoleńskiej.
Rocznicy sponiewieranej, ośmieszonej, sprowadzanej do plebejskiego, rozwrzeszczanego festynu Gazety Polskiej, na którym reklamowane będą (już są!) towary wystawione do sprzedaży. Towary przemysłu smoleńskiego, książki, filmy, płyty, krzyżyki „smoleńskie”, zdjęcia itp. itd. na których parę osób dorobiło się niezłych fortun, żerując na ludzkiej naiwności i niewiedzy.

Ofiary? A któż o nich poza rodzinami pamięta? Czy są gdzieś wymieniane nazwiska Janusza Krupskiego, Wiesława Wody,. Edwarda Wojtasa, Edwarda Duchnowskiego czy Piotra Nurowskiego i wielu innych? Wielu? Przygniatającej liczby spośród tych dziewięćdziesięciu sześciu ofiar. Ich nazwisk się nie wymienia, bo nie da się na nich zrobić interesu politycznego. Nie da się zrobić - cóż za eufemizm! NIE ZROBI PiS I Jarosław Kaczyński.
 
10 kwietnia NIE JEST świętem państwowym i mam nadzieję, ze nigdy nie będzie, bo być nie powinien.

To jedynie rocznica tragicznej katastrofy lotniczej, jednej z wielu na świecie. Jedynej w Polsce, w której zginął tego lotu główny inicjator, organizator. i potencjalny beneficjent.  Wraz z nim zginęli ludzie ze wszystkich opcji politycznych. Zginęli na skutek ludzkiej nieodpowiedzialności.

Władze publiczne uczczą pamięć ofiar katastrofy, zostaną złożone kwiaty na grobach 
I więcej nie trzeba. Życie państwa ma się toczyć tak, by żadna katastrofa nim nie zachwiała.