Śladami Alexa Fergusona

Tego dawno nie grali. Prawie zawsze angielskie media poświęcają najwięcej uwagi drużynom wielkiej czwórki, zachwycając się ich stylem gry, piłkarską siłą poszczególnych zawodników. Nie tym razem. Bo dzisiaj na Wyspach Brytyjskich króluje wyłącznie Everton. A w szczególności ich menadżer – Davida Moyes.

Ograć w krótkim czasie Chelsea oraz Manchester to jest coś. Udało się tego dokonać piłkarzom Evertonu w wielkim stylu. Ich trener pracuje na Goodison Park już kilka dobrych lat . I jak widać konsekwencją oraz systematycznością można w życiu wiele osiągnąć. Chyba nie przypadkowo Ferguson w przeszłości składał mu propozycję pracy w roli asystenta na Old Trafford. Ale jak przystało na Szkota ,Moyesa uniósł się ambicją i przystał na ofertę Evertonu. Sądzę, że ani kibice ani właściciele the Tofees  klubu nie żałują tego wyboru, bo wszystko na to wskazuje, ze trafili na najlepszego menadżera w historii klubu.

Kolejną znaną postacią, która zauważyła talent trenerski byłego menadżera Preston był sam Arsene Wenger, który nie mógł wyjść z podziwu dla wyniku jaki  osiągnął w sezonie 2004/2005. ( zespół zajął 4 miejsce ). Z perspektywy czasu można mówić w tym przypadku o dużym sukcesie, ponieważ pomimo hucznych zapowiedzi działaczy Aston Villi oraz Tottenhamu, żadnej z tych drużyn nie udało się tego powtórzyć. I choć wówczas Everton nie potrafił zakwalifikować się do grupy Champions League, to z pewnością tymczasowe rozbicie wielkiej czwórki należy uznać z a jedno z najważniejszych wydarzeń w historii klubu z Merseyside.

Nie ulega najmniejszej wątpliwości , że Everton jest dzisiaj w fantastycznej formie. Media rozpływają się na temat ich jakości gry, zarówno w defensywie jak i w ofensywie. Ja bym zwrócił uwagę na inny jakże istotny element charakteryzujący największych menadżerów – umiejętności budowania drużyny. Powyższą cechę posiadają nieliczni , ponieważ ona wynika z połączenia własnej wizji drużyny oraz niezwykle trafnej, skutecznej polityki transferowej. Niewątpliwie mistrzami w tej dziedzinie są Alex Ferguson oraz Arsene Wenger. Ale to coś ma również Moyes , bo przecież Luis Saha , Steven Pienaar czy Mikael Arteta nie należą do grona przeciętnych piłkarzy. Nie można również pominąć Cahilla , którego wpływ na drużynę jest nieoceniony. Ściągnięcie do drużyny Fellaininego , było strzałem w dziesiątkę. Dzisiaj jest jednym z najlepszych defensywnych pomocników w Premier League. Landon Donovan to taki trochę Kamil Grosiki, dzięki swojej szybkości oraz niezłemu dryblingowi, robiący olbrzymie spustoszenie w obronie przeciwnika. Ci, którzy jeszcze do niedawna mieli nie tęgie miny z powodu odejścia za grube miliony do Manchesteru city Lescotta, z pewnością teraz śmieją się od ucha do ucha , ponieważ obronny duet Heitinga – Distin spisuje się znakomicie. A przecież w rezerwie Moyes ma takich graczy jak Senderos oraz Jagielka. Krótko mówiąc, jest komu grać. Ale Moyes swoja uwagę nie tylko skupia na teraźniejszości, nad aktualnym stanem drużyny. Stara się wybiegać w przyszłość, antycypować wydarzenia. Stąd coraz lepsze efekty pracy z młodzieżą. Dwie bramki Manchesterowi strzelały młode wilczki w osobach Dannego Gosslinga oraz Jacka Rodwell,. Za tego ostatniego ponoć United jest w stanie wyłożyć ponad 20 milionów. Media już spekulują, już podkręcają całą sprawę. Do ostatniej takiej transakcji doszło kilka lat temu, kiedy Manchester zapłacił podobną sumę za wschodzącą gwiazdę angielskiej piłki – Wayna Rooneya . Dzisiaj jest uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy na świecie.

Everton jest w najlepszej formie w całej historii pracy Moyesa na Goodison Park.

Jakie są przyczyny tej sytuacji ? Czy można a mówić tutaj o jakimś przełomie, czy wyłącznie o sporadycznej eksplozji sportowej formy. Osobiście skłaniał bym do przyjęcia pierwszego wariantu. Na początku swojej przygody z Manchesterem Ferguson czekał pięć lat na odzyskanie tytułu dla United. Moyes pracuje w klubie, który znajduje na innej półkuli piłkarskiego świata, o gorszych możliwościach finansowych oraz piłkarskich.