Joe Biden popiera Izrael w operacji odwetowej na Iran
Nie liczą się słowa ale czyny....
W obliczu zbliżającego się izraelskiego odwetu za zmasowany atak rakiet balistycznych Iranu, Biały Dom Bidena zdecydował o rozmieszczeniu sześciu baterii wyrzutni pocisków Terminal High Altitude Area Defense w celu wzmocnienia izraelskiej obrony powietrznej, a co najmniej 96 amerykańskich żołnierzy obsłuży baterię rakiet.
THAAD został opracowany w ramach programu obrony przeciwrakietowej i okazał się skuteczny przeciwko pociskom zaprojektowanym przez Iran. THAAD może przeciwdziałać zagrożeniom ze strony pocisków balistycznych krótkiego i średniego zasięgu i jest jedynym amerykańskim systemem zaprojektowanym do przechwytywania celów poza i wewnątrz atmosfery.
Pocisk THAAD nie ma głowicy wybuchowej; Opiera się raczej na kinetycznym "pojeździe do zabijania". Poniższy rysunek daje wyobrażenie o tym, jak THAAD wpisuje się w warstwowy system obrony powietrznej.
Intencją jest zapewnienie końcowej obrony stosunkowo niewielkiej liczbie celów punktowych... jak być może Tel Awiw i izraelskie odstraszanie nuklearne.
Jedną z koncepcji, które wyłoniły się z dyskursu wojskowego i publicznego od czasu wybuchu wojny izraelsko-hamasowej, jest "ekonomia rakietowa" – nie wystarczy mieć najlepszy pocisk lub bombę; musisz także utrzymywać wystarczająco duże zapasy, aby zaspokoić swoje potrzeby i zdolność do ich uzupełnienia w przypadku przedłużającej się wojny.
Nawet przy opracowywaniu broni, która może latać z prędkością tysięcy kilometrów na godzinę, uzbrojona w głowice bojowe i wyrafinowane czujniki, udany arsenał wojskowy może sprowadzać się do finansowania.
Izraelska państwowa komisja śledcza ds. wojny będzie musiała zająć się kwestią finansowania dużej liczby wystrzeliwanych rakiet obronnych.
Przed 7 października, wraz z niepowodzeniami politycznymi i wywiadowczymi, istniały znaczące braki w odpowiednim wyposażeniu izraelskich sił powietrznych, jednostek pancernych i artylerii w wystarczającą ilość amunicji. To stawia Izrael w nieco niepewnej sytuacji.
Obrona jest droższa niż atak
Niepisaną zasadą jest, że pocisk przechwytujący zawsze kosztuje więcej niż pocisk przechwytywany. Tak było z systemem Patriot przeciwko rakietom Scud podczas wojny w Zatoce Perskiej w 1991 r., a od 2011 r. tak jest w przypadku pocisków przechwytujących Żelazna Kopuła przeciwko rakietom Hamasu i Hezbollahu.
Kwestia kosztów jest jedną z tych, które motywowały rozwój systemu laserowego przechwytywania Iron Beam, który jest obecnie rozwijany przez Ministerstwo Obrony i Rafaela.
Oczekuje się, że pierwsze działające systemy laserowe zostaną dostarczone do IDF do końca 2025 roku. Zamiast używać ukrytego pocisku, który kosztuje około 100 000 dolarów, laser może zestrzeliwać pociski kosztem zaledwie kilku dolarów - zasadniczo kosztem energii elektrycznej. Nawet po uwzględnieniu kosztów konserwacji i zużycia stanowi to znaczącą rewolucję w zakresie bezpieczeństwa ekonomicznego. Iran finansuje ataki ofensywne
Według doniesień IDF, Iran wystrzelił 181 pocisków balistycznych na Izrael, a system obrony powietrznej IDF przechwycił większość z nich. Stany Zjednoczone, za pośrednictwem swoich niszczycieli rakietowych, przechwyciły 12 pocisków, według amerykańskich raportów. Oznacza to, że Irańczycy wystrzelili około 200 pocisków, z których kilka spadło po drodze w Iranie i Iraku.
Pocisk balistyczny o zasięgu od 1500 do 2000 kilometrów jest drogi. Szacuje się, że wyprodukowanie każdego pocisku kosztowało Irańczyków co najmniej milion dolarów, a oni wykorzystali zaawansowane modele, takie jak Emad i Kheibar, a nawet Fattah-1, który ma być hipersoniczny – co oznacza, że może latać i manewrować z prędkością przekraczającą pięciokrotność prędkości dźwięku – próbując oszukać systemy obrony powietrznej próbujące go przechwycić.
Około 200 milionów dolarów to ogromna suma jak na ostrzał rakietowy i z pewnością nie jest to mała część irańskich zapasów rakietowych. Jednak z perspektywy Teheranu jest to stosunkowo lekki cios w ich finanse.
Według raportu Reutersa, Iranowi udało się, nawet w ramach międzynarodowych sankcji, eksportować ropę o wartości 35 miliardów dolarów rocznie. Ten ostrzał rakietowy kosztował ich równowartość zaledwie dwóch dni eksportu – nie coś, co robiliby codziennie, ale też nie był to wydatek, z którym kraj miałby trudności co kilka miesięcy, zwłaszcza zaniedbując inne gałęzie wojska inwestujące w technologię rakietową.
W odpowiedzi na irańskie rakiety Izraelskie Siły Powietrzne wystrzeliły pociski Arrow-2 i Arrow-3 produkowane przez Israel Aerospace Industries. Strzały nie są wystrzeliwane w kierunku pocisków zidentyfikowanych przez system jako wymierzone w obszary niezamieszkałe lub nieistotne militarnie.
Tym razem jednak Irańczycy użyli bardziej precyzyjnych pocisków, co prawdopodobnie poprawiło ich celność celowania w porównaniu z poprzednimi próbami, co wymagało większej liczby przechwyceń.
Siły Obronne Izraela nie ujawniły, ile pocisków Arrow zostało użytych, ani czy wymagało to również użycia Procy Dawida lub Żelaznej Kopuły do przechwycenia większych fragmentów lub części irańskich pocisków, które nie są głowicami bojowymi, ale nadal mogą spowodować wtórne uszkodzenia.
Starszy pocisk Arrow-2, który przechwytuje swój cel na wysokości kilkudziesięciu kilometrów w atmosferze, kosztuje około 3 milionów dolarów. Nowsza rakieta Arrow-3, która przechwytuje pociski balistyczne w przestrzeni kosmicznej w większych odległościach od granic Izraela, kosztuje około 2 milionów dolarów.
Jednak nawet gdyby użyto około 180 pocisków Arrow, wykorzystujących oba typy, koszt przechwycenia wyniósłby około 450 milionów dolarów – ponad dwukrotnie więcej niż koszt irańskiego ostrzału rakietowego.
Według Banku Światowego PKB na mieszkańca Izraela jest ponad dwukrotnie wyższy niż w Iranie: 50 000 USD w porównaniu z 20 000 USD w 2022 roku. Jednak Izrael jest krajem liczącym 10 milionów ludzi, podczas gdy Iran ma 90 milionów. Większość funduszy na zakup pocisków przechwytujących Arrow pochodziła ze Stanów Zjednoczonych, które do tej pory zainwestowały w projekt około 4 miliardów dolarów.
Tak długo, jak Stany Zjednoczone będą skłonne nadal finansować izraelskie systemy obrony powietrznej, tak jak to ma miejsce w przypadku Iron Dome i David's Sling, głównym ograniczeniem będzie tempo produkcji w Israel Aerospace Industries i Rafael, a także zakup kluczowych komponentów.
Administracja Bidena zainicjowała, a Kongres zatwierdził, specjalny budżet w wysokości 14,1 miliarda dolarów od wybuchu wojny, z czego ponad 4 miliardy dolarów są przeznaczone na uzupełnienie zapasów pocisków przechwytujących oraz postęp w rozwoju i zaopatrzeniu systemu laserowego. Jednak w najbliższej przyszłości laser nie będzie wystarczająco silny, aby przechwycić pociski balistyczne, a dalsze inwestycje USA zależą od relacji między tymi dwoma krajami. Jeśli chodzi o obronę powietrzną, to bez amerykańskiego finansowania byłoby to dużym obciążeniem dla budżetu obronnego.
Kiedy Izrael rozważa swoją odpowiedź na ostatni atak Iranu, ważne jest, aby pamiętać, że może znacząco osłabić zdolność Teheranu do pozyskania dodatkowych pocisków, czy to poprzez działania wojskowe, które zniszczą ich zakłady produkcyjne, czy też poprzez środki ekonomiczne wymierzone w ich systemy produkcji i eksportu ropy, które finansują te wysiłki.
Niezależnie od tego, nie jest jasne, dlaczego reakcja Izraela jest opóźniona i dlaczego rząd nie wykorzystuje okresu świątecznego, kiedy większość Izraelczyków nie pracuje ani nie chodzi do szkoły i znajduje się w pobliżu schronów przeciwlotniczych aby rozpocząć tę reakcję i przygotować się na potencjalny irański odwet, który może nastąpić.
...
Inne tematy w dziale Polityka
