Absurd świata w trzech aktach

Scena przyozdobiona w tęczowe, nienadmuchane baloniki oraz wyblakłe stroje satyrów. Scena skonstruowana jest tak, by każdy kolejny akt odbywał się w coraz mniejszej przestrzeni. Na samym zaś jej końcu, w głębi, jest tylko nieprzejednana ciemność.

AKT I

Tłum ubranych elegancko ludzi siedzi lub chodzi bez słowa, ciągle wpatrując się w monitory komputerów. W aktualnym numerze Bloomberg Businessweek Polska przeczytać możemy, że firma SAP (producent oprogramowania biznesowego) założył sobie, że do 2020 roku 1% jego pracowników miał autyzm. SAP zatrudnia 65tys. ludzi. Menedżerowie SAP dostrzegają, że osoby te mają problemy z kontaktami społecznymi, ale mają przy okazji rozwinięte umiejętności analityczne oraz doskonałą pamięć do szczegółów. Pomysł określony jest jako innowacja i niewątpliwie tak jest.

By wydać sprawiedliwą ocenę tego pomysłu należałoby zgłosić się do szwedzkich sądów, które (według tej samej gazety) są nawet do 15 razy tańsze niż polskie.

AKT II

Na scenie pojawi się minister Bartłomiej Sienkiewicz, który głośno rozważa (wg tej samej gazety) wprowadzenie interesującego rozwiązania co do mandatów. Ich wysokość ma być uzależniona od wysokości pensji sprawcy wykroczenia (czy może już przestępstwa?). Dzięki roztropnym kolegom z rządu pan minister nie zasili swoimi pomysłami budżetu, ponieważ przy ponad 14% bezrobociu być może łamiący przepisy nie będą w ogóle płacić mandatów. Nie wiadomo jednak jaka kara ich spotka za to? Może publiczna chłosta? Skoro mamy w Polsce kulturę niejedzenia śniadań, przez co dzieci chodzą do szkoły głodne (przynajmniej wg ministry Pitery), to zapewne mamy również kulturę niepracowania. Z tego powodu chłostać należy po całości.

AKT III

Nad wszystkim unosi się duch minionych świąt, który odczytuje wczorajszy nekrolog z jednej z lokalnych gazet (imię pozwalamy sobie zmienić – ale poza tym autentyk) o następującej treści:

Wojciech

Jesteśmy z Tobą!

Niewątpliwie. Potrzeba (świętego) spokoju od absurdów świata daje się coraz mocniej we znaki.

Kurtyna opada. Widzowie nie wychodzą… bo w ogóle ich nie było.

Balthasar Colbert

&

Nikanor