Kościół znów miesza się do polityki

Na wstępie mamy dla Państwa małą zagadkę, prosimy o zidentyfikowanie autora poniższych cytatów. Wszystkie pochodzą z jednego tekstu, prosimy nie wyszukiwać go w sieci, tylko uczciwą próbę zgadnięcia.

Założenia programowe potwierdzają wolności religijne i zasadę, że państwo jest świeckie. Jednakże rola i potęga Kościoła jest dziś tak wielka, że ogólniki te, acz kardynalne, nie precyzują polityki wyznaniowej, którą musi cechować dialektyka rozwojowa biegnąca zależnie od zjawisk politycznych.

Kościół zajmujący postawę pełną respektu wobec racji stanu, łagodzącą konflikty polityczne, umiarkowaną i tolerancyjną może liczyć na ciągłe polepszanie warunków oraz środków służących mu do uprawiania i propagowania religii, a także może liczyć na rozwój swoich własnych organizacji, instytucji charytatywnych, oświatowych, naukowych. W zamian jednakże będzie respektował świeckość państwa i prawa. Nie zechce wkraczać do państwowych instytucji i zaznaczać tam swojej misji.

Wszelkie żądania Kościoła, by powściągnąć propagandę ateistyczną, są tak samo nie na miejscu, jak byłby żądania ograniczenia propagandy religijnej. Szkoły niechaj realizują program zgodny z naukowym poglądem na świat, jednakże w instytucjach państwowych nie jest dopuszczalne bezpośrednie zwalczanie religijności, tak jak i jej zachwalanie, do czego służą odrębne instytucje i środki.

I jakie mają Państwo typy? Jakiś XIX wieczny socjalista? Nie to ktoś współczesny. Być może część z Państwa pomyślała o p. marszałek Nowickiej lub jej synu. Inna część być może dostrzegła w tej wypowiedzi nutkę uroku p. Anny Grodzkiej. Zapewne część z Państwa pomyślała o p. pośle Januszu Palikocie lub p. pośle Romanie Kotlińskim. Wszystko to bliskie intuicje, acz nietrafne. Autorem tych postulatów (bo jakże to inaczej nazwać) jest p. Jerzy Urban.

A teraz zagadka numer dwa. Z którego roku one pochodzą? Ostatnio był mały szum w sprawie ostrych wypowiedzi przeciwko ateizacji. Wypowiedź ta nie jest jednak świeża. Pochodzi ona z artykułu pt. Otwarcie, z Polityki. Z którego roku? Tego dokładnie nie udało nam się ustalić. Na tekst trafiliśmy w zbiorze felietonów właściciela NIE, które są datowane na okres między wrześniem 1980 a majem 1981. Sam zbiór został wydany w 1981, druk ukończono w lipcu.

Wypowiedzi jakby znane, prawda? Jakby słyszane czasami w mediach. Broń Boże nie komunistycznych, tylko demokratycznych. Jak wyjaśnić to niezwykłe podobieństwo, między ówczesnymi wypowiedziami dygnitarzy PRL, a aktualnymi celebrytami?

Podstawowe możliwości są dwie. Po pierwsze, dzisiejsi wojownicy o wolność od Kościoła dostają polecenia od tych samych ludzi, co dawni mistrzowie propagandy PRL. Po drugie, celebryci nie zorientowali się, że PRL się skończył i że można zachować minimum obiektywności, bez groźby rozstrzelania. Patrząc na to, co ostatnio stało się z p. red. Szymonem Hołownią trudno się w sumie dziwić.

Która możliwość jest prawdziwa? To pytanie pozwolimy sobie pozostawić bez odpowiedzi. Choć rzecz jasna odpowiedź istnieje, i jak sądzimy wielu z Państwa jest znana.

Balthasar Colbert

&

Nikanor