Polska – kraj dobrostanu

Dobrostan, bo tak powinno się tłumaczyćwelfare (w przypadkuwelfare state), stanowi często przykład licznych socjaldemokratów w dyskusji z wolnorynkowcami. Skandynawia ma być w ich przeświadczeniu krainą mlekiem i miodem płynącą. Istotą jest tutaj właśnie terminwelfare, który nie odnosi się li tylko do dobrobytu materialnego – to według socjaldemokratów zdecydowanie za mało, dlatego też mowa o dobrostanie. Jest to taka sytuacja, w której obywatele posiadają dobra zabezpieczające ich przyszłość od strony finansowej, ale również psychicznej. Nie muszą to być dobra należące do nich w sposób bezpośredni, czyli taki, jak klasycznie rozumie się własność (widać tutaj wpływ Marksa na myśl socjaldemokratyczną) – chodzi tutaj także o instytucje i środki zapewniane przez państwo. Ma to na celu wytworzenie atmosfery spokoju, błogostanu i braku zmartwień o swoje zdrowie (służba zdrowia jest „darmowa” dla wszystkich), „finanse (państwo dysponuje rozbudowanym systemem zapomogowym) czy edukacje (szkoły są publiczne”). W skrócie, obywatel nie musi się o nic martwić, może zająć się życiem doczesnym oraz błogą konsumpcją.

Czemu o tym wszystkim piszemy? Szanowni czytelnicy, jeśli jeszcze nie jesteście poinformowani, spieszymy z radosną nowiną! Otóż jak informuje Rzeczpospolita (por. [1]), nasz kraj dogonił Szwecję jeśli chodzi poziom opodatkowania pracowników. Skoro welfare state opiera się w ogromnej mierze właśnie na podatkach (tako rzecze J. M. Keynes), spodziewamy więc państwa dobrostanu również i u nas. Mamy przecież „publiczną” edukację i służbę zdrowia, zapomogi także u nas funkcjonują, teraz dogoniliśmy Szwecję także i w podatkach. Socjaldemokraci zapewniali, że to zapewni nam dobrostan – trzymamy więc za słowo i na poczet tego, już otwieramy (kupionego na tzw. kreskę) szampana. Ciekawi nas tylko, ilu Polaków podziela nasz entuzjazm...

[1] www.rp.pl/artykul/705501,968702-Polska-26--na-liscie-panstw-o-najwyzszych-podatkach.html

Nikanor

&

Balthasar Colbert