Metody korekcji prezbiopii

Tkanka gałek ocznych zużywa się, stając się z wiekiem znacznie mniej wydolną, a soczewka traci swą elastyczność. Pomiędzy 40. a 45. rokiem życia ostrość widzenia z bliska maleje. Nie można lekceważyć pierwszych objawów, twierdząc, że noszenie okularów przyzwyczai oczy. Rezygnacja z nich jedynie pogłębi wadę wzroku.

Czym jest prezbiopia – objaw za krótkich rąk

Prezbiopia, zwana również starczowzrocznością, to powszechna dolegliwość. Po 40. roku życia soczewka oczna traci elastyczność, a proces ten postępuje do około 60-65. roku życia. Oczy mają coraz mniejszą zdolność widzenia z jednakową ostrością przedmiotów w różnych odległościach. Dolegliwości zaczynają najpierw odczuwać osoby, które dotychczas cierpiały na nadwzroczność. Dobór soczewek kontaktowych lub okularów korekcyjnych (często zakładanych tylko do czytania) to w tej sytuacji konieczność. Nie istnieją żadne ćwiczenia gałek ocznych, dzięki którym można uniknąć prezbiopii.

Objawy i skutki prezbiopii

Objawy prezbiopii to przede wszystkim:

• zamazane widzenie obiektów znajdujących się w bliskiej odległości, szczególnie przy słabym oświetleniu,
• konieczność odsuwania od siebie czytanych książek, gazet, żeby zobaczyć wyraźnie tekst,
• trudności z przemieszczeniem wzroku (z jednoczesnym dobrym widzeniem) z przedmiotów umieszczonych w pobliżu na te w oddali i odwrotnie,
• problemy z koncentracją,
• szybka męczliwość oczu,
• nawracające bóle głowy.

Czy należy obawiać się prezbiopii

Prezbiopię koryguje się:

• nowoczesnymi, wieloogniskowymi szkłami kontaktowymi, silikonowo-hydrożelowymi, zarówno do widzenia z bliska, jak i z daleka. Stosuje się także soczewki monowizyjne;
• okularami ze szkłami progresywnymi – polepszającymi jakość obrazów znajdujących w pobliżu i w oddaleniu;
• zabiegami chirurgicznymi, takimi jak CK (keratoplastyka przewodzeniowa) bądź LASIK. Wykorzystuje się tu monowizję – za widzenie przedmiotów w pobliżu  odpowiada odtąd jedynie jedno oko. Drugie natomiast warunkuje dobre widzenie na większe odległości.

Zaburzenia akomodacji oka są całkowicie naturalnym procesem, bez jakichkolwiek przyczyn genetycznych, związanym ze starzeniem organizmu. Występują u osób doskonale dotąd widzących, z krótkowzrocznością, a także nadwzrocznością (nasilają jej objawy). Po 40. roku życia i zauważeniu pierwszych objawów starczowzroczności należy niezwłocznie zgłosić się do okulisty. Doradzi on sposoby dbania o higienę oczu oraz korekty wzroku, które skutecznie zapobiegną pogłębianiu się schorzenia i zapewnią ostre widzenie.