Nenia 26.
Strzygi, świetlice, pomory przychodzą do mnie w gości (671
A ja im czynię honory, gdy gryzą bez litości
Bywają u mnie dość często na trupowym obiedzie
I jedzą moje mięso póki nas śmierć nie rozwiedzie
Kocham te ludzkie potwory, bo nie mam innych miłości
Jestem od tego chory, zapraszam ich w swoje włości
Przychodzą do mnie złe żony z pretensjami po kolędzie
Jestem przez nie nadgryziony póki śmierć mnie nie przysiędzie
Te dusiołki sielankowe, malwy, ganki rustykalne
Nowej burżuazji cielce, procent od sta nietykalny
Za żydowskie faktorowe wezmą bracia różańcowi
Za nóż wbity prosto w serce, dobra śmierć mnie usynowi
Sowy, puchacze i skuby, ogryzają mnie do kości
Wielkoludy jakieś rude, mówią mi, żebym wziął kredyt
hipoteczny od pałuby, nie umieraj w bezdomności
zbuduj sobie choć psią budę, nie czekaj na wieczny niebyt
czarty, puchacze, sowy, lecą w wieczne zatracenie
siedzą hurmem w mej chałupie, nim przepadną ze mną w prochu
resztki włosów z mojej głowy, dziobią tkając przeznaczenie
w którym me nadzieje głupie, śmierć rozsypie w wiecznym mroku
Mówią żem człek nieprzystępny, skąpy, zimny jak cholera
A ja nie mam z czego dawać, płacić z mego człowieczeństwa
Stary bankrut, dziad przeklęty, któremu pisana klęska
Wstyd mi przed kimkolwiek stawać, niech mnie sobie śmierć zabiera
Dziś przegrałem z diabłem robra; co z Bogiem rozdaje karty
Grafomanią owładnięty, przegapiłem jak kostera
Szczebiot kobiecego biodra, zakochany nie na żarty
W śmierci bożej irydenty, co mną teraz poniewiera
Kiedyś życiu zaufałem, mierząc siły na zamiary
Wpośród Żydów będąc gojem, chciałem schwytać latawice
już nie szukam, czego chciałem, odeszły mnie złudne mary
teraz patrzę ze spokojem, jak śmierć jedzie na kalice
Gdyby teraz przyszły dary złego losu na szyderstwo
Gardzę ochłapami życia rzucanymi na klepisko
Jestem na to już za stary, żeby wchodzić w kumoterstwo
Z agitatorami tycia, gdy śmierć mości mi siedlisko
Inne tematy w dziale Kultura
