Medellin: amfiteatr festiwalowy. Fili D'Aquilone.it Nr 3, 2006
Jutro rozpoczyna się 23 Międzynarodowy Festiwal Poezji w Medellin, Kolumbia. Weźmie w nim udział ponad 60 poetów ze wszystkich kontynentów. W tym roku wiodącym tematem, przedmiotem debat i dyskusji będzie " Mit i Utopia" i ich znaczenie dla poezji.
Poczujmy choćby wirtualnie smak festiwalu: inauguracja 22 edycji, Medellin 2012
Krystyna Rodowska na 23 Międzynarodowym Festiwalu Poezji w Medellin
letralia.com
Festiwalowy program Krystyny Rodowskiej:
*poetka będzie czytać swoje wiersze:
1/ z tomu wydanego na Kubie w 2008 - przekłady Rodowskiej na hiszpański,
2/ z tomu w przekładzie na język francuski, wydanego w Paryżu w kwietniu 2012
3/ oraz wiersze w języku polskim z tomu wydanego w 2012 w Rzeszowie pt. "Wiersze Przesiane".
*bierze również ze sobą obsypaną nagrodami polskimi antologię poezji latynoamerykańskiej "Umocz wargi w kamieniu" wydaną w 2011 roku przez Biuro Literackie we Wrocławiu.
*według programu festiwalu Rodowska występuje w dniach 7, 8, 9, 10,11,12 i 13 lipca w Amfiteatrze na zakończenie Festiwalu.
*wywiad festiwalowy udzielony przez Rodowską dla Manueli S. Hernandez, czytaj→ *Il Tiempo.com*
* program festiwalu → czytaj
Rodowska jest zaproszona na ten megafestiwal przede wszystkim jako poetka. Sam fakt wydania zbioru jej wierszy w Paryżu /2012/ z wprowadzeniem Bernarda Noela, świadczy o tym, że Rodowska jest ceniona w ojczyźnie smakoszy sztuki, poezji i literatury. Podobnie na kontynencie poetów - Ameryce. Na zaproszenie Rodowskiej w 2011 na jednym z kilku największych polskich festiwali poetyckich 'Port Wrocław' przyjechali wybitni poeci meksykańscy, w tym słynna Ambar Past.
Krystyna Rodowska i jej poezja
Dość reprezentatywną próbkę możliwości Rodowskiej możemy poczytać:
* w wierszach przesłanych na I Festiwal Poezji i Form Sieciujących *Th' Republic of Poets* Blogosfera Polska 2013 → czytaj
* lub w zbiorze zatytułowanym → "Podróżowanie w czasie".
Polscy krytycy literaccy stwierdzają zgodnie, że poezję Rodowskiej trudno zaszufladkować, sklasyfikować, zaliczyć do jednego nurtu o prostych wyróżnikach. Abstrahując od ich opinii - spróbujemy nakreślić w kilku słowach pewną ogólną przynajmniej panoramę semantyczno-filozoficzno-poetycką jaka pojawia się jak delikatna osnowa, lub dyskretnie zaznaczany główny ślad rozważań.
Trudność z klasyfikacją poezji Rodowskiej płynie z faktu używania porzez nią oryginalnego stopu języka poetyckiego, który składa się - po pierwsze - z lwowskiej śpiewnej semantyki typowej dla niegdysiejszej centralnej Polski /obecnie kresów/. Zarówno w archetypach dzieciństwa jak i w typowych dla tamtych obszarów zdrobnień, czy dialogowej bezpośredniości w kontaktach ze zwierzętami wynikającej z naturalizmu.
Po drugie - stop ten zawiera, poprzez wieloletnie obcowanie i pracowanie w języku hiszpańskim i francuskim, zalety tamtejszego rozumienia sztuki i literatury. Francuskiego estetyzmu, smakowania sztuki, a jednocześnie bezpośredniego zmierzania do rzeczy samej, bez zbytnich barokowych czy rokokowych inkrustacji. Z Ameryki - jak myślimy - Rodowska wzięła jako 'odbicie' rozumienie poezji jako opowieści zawierającej w sobie 'konstrukt - kosmiczny dramat', ludzkie teatrum. Tyle groźne jak i wierne w definiowaniu elementów dramatu będących przyjaciółmi człowieka: skale Zawratu, rzece, śniegowi, księżycowi, słońcu. Dalej: konstrukt Amerykański zawiera ze względu na siłę splotu kulturowego od Majów po supernowoczesność Niemeyera - pewien rytualizm. Rozumienia fragmentów życia jako rytuału, lub przynajmniej ceremoniału, który jako blask życia jawi nam się każdego dnia.
Po trzecie - zawiera polski wykształcony język literacki wraz z jego historią.
Po czwarte - płynącą z pracy w poprzednio wymienionych czterech segmentach kulturowych, ciężaru ich archetypów, oraz wieloletniego doświadczenia życiowego - pewną delikatność w opowieści.
Lira poety rozporządzającego takim warsztatem kulturowo-językowym nie uderza ostrym akordem - używa raczej po kolei wszystkich strun, zestawu akordów, gra na gryfie, stuka w deseczki, podśpiewuje trochę do gry dla dowcipu, zmienia strojenie strun w czasie gry jak to robią beatowi gitarzyści.
W poezji można uderzać wprost, atakować czytelnika i rzeczywistość, nieraz i trzeba. Rodowska gra w ścieniowany, delikatny sposób na wszystkich elementach języka, kultur i przyrody.
Jest to inna inicjacja w poezję: wielowarstwowa, kulturowa. Nie epatująca czytelnika 'supernowoczesnym' językiem dziennikarstwa czy publicystyki - ironicznie zwanym 'narracją', który jest stopem powierzchownie rozumianej kultury. Epoki się zmieniają. Mody językowe też.
Poezja nie może się zmienić.
Oficjalna strona Festiwalu
strona festiwalowa Krystyny Rodowskiej
Lista uczestników 23 Festiwalu
Medellin – Wikipedia
Rodowska w Wiki
Obejrzyjmy jeszcze jeden clip z 22 edycji Festiwalu w Medellin
revistaprometeo
Inne tematy w dziale Kultura
