Fotografia: ThE cRaCkEr: NEC SX-9 superkomputer z High Performance Computing Center, Stuttgart, 2012. Za: Wikimendia Commons
„Poetry&Paratheatre”
półdziennik poetycko-artystyczny
http://lubczasopismo.salon24.pl/poetry/
medialny patronat 16 Przemyskiej Wiosny Poezji 2012
Poetry & Paratheatre
Rekomendacja dla 17 Festiwalu Poezji w Przemyślu:
*Przemyska Wiosna Poetycka 2013*
Szanowna Pani
Renata Nowakowska
Dyrektor Przemyskiego Centrum Kultury i Nauki Zamek
Przemyśl
Powołując się na poprzednie posty rekomendujące rosyjską poetkę Verę Polozkową, Marcina Małka poetę z Dublina, Krzysztofa Bartnickiego – tłumacza ‘Finnegans Wake’ , Ewę Filipczuk ,„Wawela”,„strofa” i JM Siweckiego publikujących w sieci – oraz załączone linki do I i II edycji Nagrody „Poetry&Paratheatre” za rok 2010 i 2012:
http://lubczasopismo.salon24.pl/poetry/post/454689,nagrody-poetry-paratheatre-w-dziedzinie-sztuki-za-rok-2012
Rekomenduję do programu 17 festiwalu poezji w Przemyślu poetkę o nicku „Neda” – prowadzącej blog ”Wszystko ma swój czas...(Koh.3, 1-17)".
„Neda” jest laureatką Nagrody „Poety&Paratheatre” za rok 2012.
Żelazna Poezja…Nawiązuję tutaj wprost do poprzedniej Rekomendacji – JM Siweckiego opisującego miasto egzystujące w żelaznych ramach cywilizacji i kultury.
Poezja też ma ramy, żelazne ramy wyznaczające jej przestrzeń formalną: rytm, rym, formę wolną, koherencję estetyczną, metody zapisu linearnego. Tutaj wszystko już wymyślono. Na gruncie klasycznego zapisu niewiele można zrobić. Poetycka droga, a o tym będzie tutaj rozmowa, polega na odnalezieniu właściwej i oryginalnej dla siebie sztuki zapisu, tak samo jak odnalezieniu właściwej dla siebie tematyki, oryginalnej, nie sztucznej. Opowiadającej siebie, nie kogoś. Siebie w sensie swojej sztuki, swoich rozwiązań.
„Neda” – co widać na jej blogu – poprzez dość intensywne poszukiwania, znalazła swoją poetycką drogę, oraz swój zapis.
O ile JM Siwecki prowadzi dokumentację miasta i prowadzi dialog z miastem i jego naturą– o tyle„Neda” prowadzi dialog ze sztuką poezji…Nieraz tak się zdarza. Dialog ten jest na tyle oryginalny i ciekawy, że zaowocował Nagrodą „P&P”.
W ciekawych formalnie i niezwykle oryginalnych zapisach jakie stosuje „Neda” jeden zwłaszcza wzbudza swoistego rodzaju podziw: jest to użycie najbardziej trudnej metafory w mojej opinii, którą określam mianem „przestrzennej”. Idzie w niej o pokazanie ruchu podmiotów – bohaterów wiersza. Ruchu oryginalnego, niebanalnego z jednej strony, niezwykłego – a z drugiej zapisanego tak, żeby zobaczył go Czytelnik. Rzadko komu udaje się taka sztuka, potrzebująca zarówno znakomitego warsztatu poetyckiego jak i wyobraźni przestrzennej, poetycko-przestrzennej, wyobraźni uruchamiającej podmioty w plastycznej wtedy przestrzeni.
A oto demonstracja tej sztuki: wiersz „Siostra Kaina”:
http://neda.salon24.pl/417941,siostra-kaina
Szanowna Pani Dyrektor
Gdyby budżet Festiwalu nie pozwolił na zaproszenie „Nedy” i jej osobiste uczestnictwo w Wiośnie Poezji – proponuję prezentację wirtualną. Współczesna technika stwarza takie możliwości.
pozostaję z poważaniem
„publicysta” – RedNacz ”Poetry&Paratheatre”
Inne tematy w dziale Kultura
