Twór zwany państwem można ogólnie porównać do firmy, która zarabia pieniądze i utrzymuje swoich pracowników, czyli obywateli zatrudnionych w firmie. Jak każda działalność gospodarcza, tak i w przypadku państwa, musi być opłacalna i przynosić jak nie zyski, to chociaż musi utrzymać siebie i dać utrzymanie swoim pracownikom (o firmie zadłużającej się nie wspomnę, gdyż dawno by splajtowała, podobnie jak kraj zwany Polska).
Z czego utrzymuje się państwo? Sprawa jest prosta – z podatków. Czym większe kwoty ściąga państwo w formie podatków, tym lepiej wiedzie się pracownikom firmy zwanej państwo.
Działanie na rzecz państwa to takie działanie, w wyniku którego państwo, czyli firma, zarabia jak najwięcej. Co do tego nie ma żadnej wątpliwości. Tak przecież działa każda szanująca się firma na świecie.
Ponieważ działalność firmy zwanej państwo jest wielowymiarowa, tylko na jednym małym przykładzie postaram się przedstawić priorytety państwa w dziedzinie powiększania przychodu.
Będzie to przykład z działalności zwanej ,,dopłaty unijne''. Dopłaty unijne są jednym ze źródeł, które w chwili obecnej przybierają na znaczeniu ze względu na wielkość przewidywanych dopłat w wysokości około 82.5 miliarda euro.
Jakie przychody przewiduje państwo, czyli firma, z tytułu dochodów z działalności ,,dopłaty unijne''?
Dokonajmy więc kalkulacji oraz zastanówmy się nad metodami optymalizacji wysokości dochodu, czyli podatku, na jaki państwo liczy w związku z inwestycją ,,dopłaty unijne''.
Mamy oto pierwszego klienta naszej firmy, czyli państwa, który postanowił skorzystać z usług pod tytułem ,,dopłaty unijne''. Pomijając procedury na etapie przygotowań do projektu, skupimy się na efekcie finalnym.
Niech projekt będzie skalkulowany na kwotę netto 1000 zł, a oferowana wartość usług państwa w tym zakresie niech wynosi 70% kwoty projektu. Mamy następujące kwoty w rozbiciu na składniki :
Kp – kwota projektu netto – 1000 zł
Ww - kwota wkładu własnego – 30 % - 300 zł
Kd - kwota obiecana przez państwo 70% - 700 zł
Pv - kwota podatku VAT - 230 zł
Aby nasz klient otrzymał dopłaty unijne, musi dokonać zapłaty za wykonanie projektu (o tym, że projekt ma być faktycznie wykonany i działać według założeń nawet nie wspominam). Na konto wykonawcy projektu musi wpłynąć następująca kwota wynikająca z faktury Vat:
Kb = Kp + Pv = 1230 zł , gdzie 230 zł jest podatkiem VAT.
Kwota projektu 1000 zł jest kwotą przykładową, służącą tylko do przedstawienia problemu, zaś prawdziwe kwoty są znacznie większe i nasz klient zazwyczaj nie dysponuje tak dużą gotówką.
W związku z tym nasz klient bierze z banku kredyt, aby dokonać zapłaty za fakturę.
Kk – kwota kosztu kredytu
Kz - inne kwoty związane z kosztem projektu
Przy założeniu, że pozostałe koszty stanowią ok. 20 % kwoty projektu z vatem, mamy kwotę łączną projektu :
Kł - kwota łączna projektu - Kp+Pv+Kk+Kz - 1476 zł
Reasumując, aby klient mógł otrzymać usługę pod tytułem ,,dopłaty unijne'', musi z banku pobrać kredyt i opłacić wszelkie koszty związane z projektem. Obiecany zwrot nakładów w wysokości 70% kwoty projektu, czyli kwotę 700 zł, otrzyma bank, który udzielił kredytu na sfinansowanie przedsięwzięcia. Resztę będzie spłacać klient.
Wykonawca projektu zapłaci państwu następujące podatki:
Pv – podatek VAT - 230 zł
Pd - podatek dochodowy - 190 zł
Pc - podatek całkowity = Pv(Kp-Ki) + Pd(Kp-Ki)
Razem podatek, czyli zysk państwa, wynosi 420 zł. Kwoty podatku od kwoty kosztów Kk i Kz pomijam.
Powyższy przykład jest zobrazowaniem wyłącznie zasady. Mając wzór na wartość podatku, na jaki liczy państwo z tytułu wpuszczenia na rynek dopłat unijnych, możemy zastanowić się, w jaki sposób uzyskać maksymalną wartość tego podatku Pc.
Czym wyższa jest kwota projektu, tym większy podatek. Czym niższy koszt projektu poniesiony przez wykonawcę, tym wyższy będzie podatek.
Jeśli firma, czyli państwo, skieruje dopłaty unijne w obszar sfinansowania miejsc pracy, wówczas należy zastosować inny wzór polegający na opodatkowaniu tzw pracy :
Pp = Pn * 0.7 , gdzie Pn – pensja do łapy pracownika, Pp obejmuje podatek dochodowy i wszelkie inne składki, które trafiają do kotła państwowego (patrz kalkulator płacowy).
Wnioski:
1. Firma, czyli państwo, nie chce tylko musi dbać o to, aby jednostkowe kwoty projektów były jak największe, gdyż tylko takie podejście gwarantuje maksymalizację podatku. Oznacza to, że sztuczne zawyżanie wartości projektów jest na rękę temu państwu.
2. Ten wykonawca, który maksymalizuje kwotę projektu przy jednoczesnym minimalnym nakładzie kosztów, działa na korzyść tego państwa. Dotyczy to także rodzaju projektów, dla których nakłady rzeczowe są jak najmniejsze.
3. Zatrudnienie pracowników w związku z unijnymi pieniędzmi powoduje bardzo duże zasilanie kasy państwowej.
Wniosek generalny:
Państwo osiąga najwyższe podatki z tytułu wpuszczenia ,,dopłat unijnych'' na polski rynek, gdy wykonawcy zawyżają sztucznie kwoty projektów, o czym świadczy wzór Pc. Zarówno profesor Hausner w opracowaniu o stanie państwa wykonanym na zlecenie prezydenta Komorowskiego, jak też tzw życie, wykazały dobitnie, że czym większe jest marnotrawstwo pieniędzy unijnych, tym większe korzyści osiąga państwo, czyli prywatna firma pod zarządem Platformy Obywatelskiej utrzymująca całe watahy swoich maszynek do głosowania we wszelkich wyborach, maszynek zatrudnionych na koszt państwa.
Wielki entuzjazm w kwestii optymalizacji podatku Pc wyraziła ostatnio premier Ewa Kopacz na uroczystości uruchomienia programów operacyjnych dotyczących wydawania pieniędzy unijnych w latach 2014-2020.
Poza aprobatą optymalizacji podatku Pc, o której mowa powyżej, premier wskazała jeszcze na inne metody pozyskiwania podatku, które związane są z zatrudnianiem dodatkowej rzeszy katechetów od siusiaczka i pipki (konwencja antyprzemocowa i programy prania mózgów w ramach wyrównywania członka w stosunku do pochwy), dzięki którym wpłynie pokaźna kwota nie tylko z podatków, ale także pozwoli na podtrzymanie przez jakiś czas zombie o nazwie ZUS, który sowicie wynagradza także katów Polaków.
Do samych dopłat jeszcze wrócę, gdy tymczasem w dniu dzisiejszym Mariusz Kamiński został skazany przez sąd, który w uzasadnieniu przychylił się do intencji powyższej notki, z której wynika jednoznacznie, że korupcja nie tylko musi być sankcjonowana przez to państwo ale jest ewidentnym działaniem na korzyść tego państwa.
Przewrotnie wyszło, ale niestety tak jest i będzie dopóki nie zmieni się systemowych mechanizmów funkcjonowania państwa, w którym stosowane mechanizmy będą obce hołocie proletariackiej, która wcale nie odczepiła się od narodu po 89.
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
