Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie od kilku miesięcy bada prawidłowości zwolnień ze służby, zmniejszenia wynagrodzeń i przesunięć kadrowych w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, do których doszło po objęciu szefostwa przez Pawła Wojtunika. Ocena ta jest niejednoznaczna, choć na totalną krytykę sędziów zasłużył sposób, w jaki nowe kierownictwo CBA potraktowało najbardziej zaufanych funkcyjnych współpracowników Mariusza Kamińskiego.
Ale po kolei - dlaczego w ogóle sąd zajmuje się CBA? Takie są procedury, gdy niezadowoleni z decyzji szefa CBA funkcjonariusze zdecydują się je podważać. Najpierw mogą wystąpić do szefa CBA o ponowne rozpatrzenie sprawy, a potem wnieść skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Gdy ten sąd wyda niekorzystny wyrok, to pozostaje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Choć spraw sądowych nie było tak wiele (ok. 20), to można już wyciągnąć kilka wniosków z dotychczas zakończonych postępowań, choć nie wszyscy byli funkcjonariusze CBA zdecydowali się na sądowe batalie.
Po objęciu kierownictwa CBA nowy szef podkreślał (m.in. w wywiadzie dla „Polityki”), że „kilka osób zajmujących kierownicze stanowiska zachowało się nieodpowiedzialnie, porzucając swoich ludzi i przechodząc na własną prośbę do grupy stanowisk tymczasowych tuż przed zmianą szefa CBA. To moim zdaniem dyskwalifikuje ich w roli przełożonych i jest zachowaniem nieprofesjonalnym oraz koniunkturalnym”. Ponieważ nie można było nimi nic specjalnego zrobić, nowe kierownictwo CBA uderzyło ich po portfelach (nawet ok. 2500 zł miesięcznie) obniżając obowiązkową część ruchomą wynagrodzenia z 30% pensji zasadniczej do zaledwie 1%, czyli minimalnej stawki na pierwsze półrocze 2010 r. Uzasadnienie brzmiało podobnie jak w wywiadzie prasowym. Sędziowie na takiej argumentacji nie zostawili suchej nitki, bo nie miała nic wspólnego z prawnymi przesłankami ustalania tej ruchomej części poborów (ustala się ją w CBA raz na pół roku). We wszystkich trzech takich sprawach, którymi zajmował się sąd, prawnicy CBA przegrali. Tak było też z próbą przeniesienia jednego z byłych wysokich funkcjonariuszy do delegatury terenowej podczas jego choroby.
Dwie sprawy sądowe dotyczyły też samego Mariusza Kamińskiego i ten prestiżowy dwumecz wygrał w sądzie Wojtunik. Nie obeszło się jednak bez żółtej kartki dla obecnego szefa CBA. Kamiński chciał – po pierwsze - aby sąd uznał, że jego odwołanie było sprzeczne z prawem. Po drugie, Kamiński chciał, aby CBA wydało mu tzw. świadectwo służby, jakie otrzymuje każdy funkcjonariusz po definitywnym rozstaniu się z Biurem.
W pierwszej sprawie prawnicy kancelarii premiera Donalda Tuska (to premier odwołał Kamińskiego) przekonywali sąd, że takie odwołanie nie podlega kontroli, a szef CBA nie jest formalnie funkcjonariuszem tej formacji. Sąd uznał tę argumentację za słuszną (głębszy wywód prawniczy na ten temat pomijam, nie jest to nic odkrywczego), a wyrok jest prawomocny. Co ciekawe, w drugiej sprawie prawnicy CBA przekonywali sąd, że Mariusz Kamiński … był jednak funkcjonariuszem CBA! Świadectwa służby nie mógł jednak otrzymać z innego powodu. Otóż – zdaniem CBA – po swoim odwołaniu ze stanowiska decyzją personalną Wojtunika został zawieszony w czynnościach służbowych. Świadectwa służby nie mógł więc dostać funkcjonariusz, który nie rozstał się z CBA, a jest tylko zawieszony. Sąd rozwiązał ten problem. Sędzia Adam Lipiński – uzasadniając oddalenie skargi Kamińskiego – stwierdził, że nie był on nigdy, jako szef CBA, funkcjonariuszem tej formacji. Świadectwa służby nie można było więc mu wydać, najwyżej powinien otrzymać świadectwo pracy. Sprawa ta nie jest ostatecznie zakończona, według mojej wiedzy do NSA trafiła bowiem skarga kasacyjna. Wyrok sądu oznacza też ni mniej ni więcej, że decyzja Wojtunika o zawieszeniu Kamińskiego w czynnościach służbowych była sprzeczna z prawem.
Analizuję fakty i wyciągam wnioski. Nie lubię gołosłownych twierdzeń. Nie schlebiam tłumowi.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
