Suwerenność czy federalizm? Europa w obliczu geopolitycznych wyzwań

Europa stoi dziś na rozdrożu. Z jednej strony – rosnąca presja federalizacji Unii Europejskiej, z drugiej – odrodzenie ruchów narodowo-konserwatywnych, które bronią suwerenności państw. Jako Polak i konserwatysta, widzę w tym szansę na odbudowę ładu opartego na tradycji, tożsamości i realpolityk.

Suwerenność vs. Brukselska biurokracja

Unijne próby narzucania jednolitych standardów (np. w kwestiach migracyjnych czy klimatycznych) często ignorują różnice kulturowe między państwami. Polska, Węgry czy Włochy pokazują, że opór wobec "dyktatu progresywizmu" nie jest kaprysem, ale obroną suwerenności. Czy Bruksela zapomniała, że UE to związek wolnych narodów, a nie superpaństwo?

Rosja i Niemcy: dwie strony tej samej monety?

Niemiecka polityka Ostpolitik (np. Nord Stream) latami wzmacniała pozycję Rosji, osłabiając Europę Środkową. Dziś, mimo wojny na Ukrainie, Berlin wciąż waha się w kwestii sankcji na rosyjski gaz. Czy to nie dowód, że interesy narodowe państw "starej UE" wciąż przeważają nad bezpieczeństwem całego kontynentu?

Ukraina – test dla europejskiej solidarności

Polska od 2014 r. ostrzegała przed rosyjskim imperializmem. Dziś, gdy Kijów walczy o przetrwanie, Zachód zbyt wolno dostarcza broń. Konserwatyści rozumieją: bez silnej Europy Środkowej nie ma bezpiecznej Europy.

Migracja – bomba z opóźnionym zapłonem

Otwarte granice z 2015 r. to nie tylko kryzys humanitarny, ale i zagrożenie dla stabilności. Kulturowy relatywizm Brukseli prowadzi do konfliktów, jak we Francji czy Szwecji. Czy Europa chce stać się kalifatem lub zbiorem gett?

Podsumowanie

Konserwatyzm to nie "zacofanie", lecz realizm. Europa potrzebuje:

– Suwerennych państw współpracujących, a nie podporządkowanych biurokratom;

– Tarczy militarnej opartej na NATO i armiach narodowych;

– Ochrony tożsamości przed islamizacją i lewicową inżynierią społeczną.

Tylko tak unikniemy losu starożytnego Rzymu – cywilizacji, która upadła przez wewnętrzny rozkład.