Witam
Tak jak obiecałem dziś będzie o fakultetach z podrywania i uwodzenia.
Wspomniałem w ostatnim wpisie, że coraz większa liczba ludzi cierpi na tzw. wyuczoną nieporadność. Nieporadność ta dotyczy każdej płaszczyzny życia w tym i relacji damsko-męskich. Przeglądając oferty szkoleń znajdziemy tak wiele filozofii i metod podrywu, że nie wiadomo co wybrać. Można nauczyć się podrywać co noc inną dziewczynę, można posiąść wiedzę jak zorganizować trójkąt lub harem (nie żartuję, jak poszukacie w sieci, to znajdziecie), a nawet na jednym ze szkoleń organizatorzy zachęcają kursantów do wzięcia udziału w następnym poziomie szkolenia, gdzie mentorzy przekażą wiedzę jak nakłaniać do perwersji.
Nie chcę stawiać się w roli oskarżyciela, czy też szydercy, na dowód tego przyznam się, że jeszcze kilka lat temu sam takich informacji szukałem w celu wypróbowania tego w praktyce... Chcę tylko przyjrzeć się zjawisku, napisać co o tym sądzę i pozostawić czytelnikom do przemyślenia, ewentualnie zachęcić do dyskusji.
Kiedy przyjrzymy się historii podrywu lincencjonowanego (tak to nazywam, gdyż na jednej ze stron widnieje informacja, że kursanici mogą dostać dyplom/certyfikat ukończenia kursu), to początek sięga lat 80-tych, kiedy to w USA znalazł się człowiek twierdzący, że za pomocą NLP(jest to pewien zbiór sposobów komunkacji) umie uwodzić kobiety. Po tym jak wiedza sprawdziła się w praktyce zaczął uczyć innych. Przez lata 90-te spoleczność podrywaczy rozrastała się, przybywało guru , przybywało uczniów, no i wykorzystany został internet dzięki któremu cała społeczność (częściowo) ujrzała światło dzienne. Cały świat (a przynajmniej zainteresowani tematem) dowiedział się o możliwości nauki podrywu w 2005r. kiedy to dzienikarz pracujący dla The New York Times'a opisał w książce swoją dwuletnią przygodę z zawodowymi podrywaczami. Tak to wyglądało w Stanach Zjednoczonych, nie wiem kiedy w Polsce zaczęła działać pierwsza firma oferujaca takie usługi, domyślam się tylko, że miało to miejsce po 2005r. Czytając wywiad z jednym z polskich nauczycieli podrywu przeczytałem jak to idea społeczności zarówno w Stanach jak i w Polsce z czasem została wypaczona - chodziło o to, że w początkowych fazach społeczność miała być czymś w rodzaju samopomocy , gdzie ci bardziej doświadczeni w interakcjach z kobietami mieli pomagać nowicjuszom. Dosyć szybko pomysł ten ewoluował w szereg firm, które również oferowały pomoc, ale już nie za darmo:)
Tyle jeśli chodzi o historię, zajmijmy się teraźniejszością. Co takiego powoduje ciągły wzrost Don Juanów? Myślę, że przede wszystkim rosnący popyt - gdyby nie było zapotrzebowania nie byłoby tych firm. Jesli chodzi o rosnący popyt, rozumiem to, każdy chłopak w wieku od szesnastu do dwudziestu paru lat jest gotowy oddać duszę, byleby znaleźć sposób na dotarcie do serca i majtek (nikoniecznie w tej kolejności) tej wymarzonej lub kilku wymarzonych. Pamiętam jak mając osiemnaście lat zauważyłem w księgarni "podradnik podrywacza" , byłem tak podekscytowany jakbym naprawdę znalazł receptę na wszelkie zło:) A jeszcze większe było moje zdziwienie kiedy za kilka tygodni nowo nabyta wiedza okazała się nieprzydatna i dostałem kosza. Nie mówimy jednak o taniej książce,ale o szkoleniu profesjonlanym (co każdy podkreśla) i dosyć drogim - cena szkoleń wacha się od tysiąca do kilku tysiący, ba znalazłem nawet wywiad z facetem oferującym szkolenia za ponad 10 tys(!?) Co takiego oferują te szkolenia ? Jaką to wiedzą tajemną dzielą się ci guru?
Po przeczytaniu kilku ofert,darmowych materiałów i skryptów doszedłem do kilku wspólnych punktów :
- ciesz się życiem i bądź uśmiechnięty ( można iść na szkolenie, gdzie nauczą odpowiednich przekonań)
- kobiety nie lecą na kasę - musisz tylko wiedzieć jak się z nimi komunikować (stąd szkolenie ze zmysłowej komunikacji)
- wygląd się nie liczy, liczą się przekonania i komunikacja (powyższe szkolenia)
- bądź liderem
- nie ma porażek, porażkę odniosła kobieta, która cię odrzuciała
Tak w wieklim skrócie można opisać filozofię jaką przedstawia większość krajowych szkół uwodzenia. Powiedzmy, że jest to prawdą i częściowo się z tym zgadzam,nie mniej jednak jest kilka niespójności i na te również chciałbym zwrócić uwagę.
Kasa w podrywie nie odgrywa wiekszego znaczenia. To mówią ludzie,którzy średnio za szkolenie biorą 3000zł. Ja romumiem,że wydatki związane ze szkoleniem trzeba pokryć ,ale czytając relację ze szkoleń wiem, że częsć teoretyczna jest najczęsciej omawiana w kawiarniach, bądź knajpkach, następnie pierwsza część praktyk odbywa się na ulicy (podchodzenie do kobiet), kolejna część praktyk to dyskoteka/klub. O ile wiem kursanci nie otrzymują gratisowych drinków, ani nic podobnego. Jak dla mnie koszt takiego szkolenia to ok 200zł (kawa, bądź piwo w dzień, wejście do klubu, kilka drinków). Ponadto nie oszukujmy się życie towarzyskie (nie tylko w relacjach kobieta-mężczyzna) wymaga pewnych nakałdów - nie można przecież cały czas spacerować, czy też siedzieć w domu.
Spłeczeństwo nas tak programuje, żebysmy tylko pracowali i nic z tego nie mieli (kobiet rówież). To jedna z podstawowych tez jakie wygłaszają swmozwańczy guru. Jeśli chodzi o pieniądze w uwodzeniu, to częsciowo mogę iść na kompromis, ale z tym progrmaowaniem społecznym ta jak dla mnie przesada. Nie popieram "wyścigu szczurów" ,ale uważam, że to właśnie ciągła chęć polepszenia życia pcha naszą cywilizację do przodu. Jeden z trenerów posuwa się do stwierdzenia, że jakby Kolumb miał udane zycie seksualne w Europie to nie nosiłoby go gdzieś za oceany (jeśli ktoś nie wierzy, proszę podać e-mail wyślę plik tekstowy) idąc tym tropem można dojść do wniosku, że cały postęp zawdzięczamy frustratom seksualnym...
Lekarstwem na złamane serce jest poznanie masy kobiet (w większości należy je "zaliczyć"). Kolejna teza, z którą się nie zgadzam. Z własnego doświadczenia, a także z rozmów z przyjaciłółmi mogę z całą pewnością stwierdzić, że zakończenie związku, czy też jakiejkowiek emocjonalnej znajomości nie zastapi żadna ilość powierzchownych znajomości. Podczas jednej z "nocnych Polaków rozmów" padło pytanie, czy tzw. seks sportowy wyleczył kogoś ze złamanego serca lub pozwolił zapomnieć o komś (kiedyś) bliskim, wszyscy zgodnie stwierdzili, że to żadna metoda i z zakończonego związku wyleczyć może jedynie równie emocjonalna relacja.
Wygląd i pozycja społeczna nie mają znaczenia. Hmmm może tak, może nie...Za przykład niech posłuży pewien eksperyment, który przeprowadziliśmy (nieświadomie) ze znajomymi. Pewnego wieczoru wybralismy się do klubu na piwo ,tak zwyczajnie na jedno piwko. Każdy ubrany był przeciętnie: dżinsy, t-shirt; w portfelu też nikt nie miał wiekszej kwoty, gdyż w grę nie wchodziło dłuższe zabawienie. Kiedy usiedliśmy w loży i siłą rzeczy zaczeliśmy obserwować przechodzące obok dziewczyny nieliczny procent odwzajemnił naszą uwagę spojrzeniem,czy uśmiechem - większość nie zwróciła w ogóle na nas uwagi. Ten sam klub , te same osoby , jedyna różniaca to ta, że były to urodziny znajomej i każdy przyszedł ubrany nieco lepiej (ładne spodnie , koszula , fryzura itd.) W portfelach też były nieco większe kwoty, gdyż w planach była całonocna zabawa. Na stoliku zamiast piw pojawiły się drogie drinki, drogie papierosy, genralnie sceneria (podobno bez znaczenia) uległa małej zmianie. I nie wiedzieć czemu większość dziewczyn przechodzacy spojrzała z zaciekawieniem, uśmiechnęła się, niektóre podeszły pytając o ogień. Wnioski pozostawiam czytającym. Pragnę też zaznaczyć, iż nie było moim celem negatywne zaprezentowanie kobiet i dziewcząt przychodzących do klubu. Tak już jest, że z reguły przyciągają nas ludzie o większym statusie materialnym, czy też pozycji społecznej i nie ma w tym nic złego, natomiast mówienie, że stan materialny i pozycja są nieważne jak dla mnie mija się z prawdą.
Nie możesz być tzw "miłym kolesiem" ,bo na nich kobiety nie lecą. Jak zauważył jeden z trenerów w wywiadzie "miły koleś" to niekoniecznie osoba naprawdę miła, chodzi tu raczej ustępowanie kobietom. Uważam, że to też nie do końca prawda, każdy brz wzgledu na płeć ma swój ideał i ujmowaie tego w ramy "miły" bądź "niemiły" nie odzwierciedla stanu faktycznego. Jedną kręci informatyk-gapa, drugą zatroskany intelektualista, a jeszcze inną łobuz wybijający szyby. To samo jest z facetami, ja wolę wyzwolone wampy, mój kolega zahukane "szare myszki". I na tym według mnie polega piękno dobierania się w pary:)
Ostatnia sprawa: jako zdeklarowany romantyk przeciwny jestem robieniu algorytmu z tak fascynującej i zaskakującej sztuki jaką jest sztuka podrywu zalotów i w ogóle relacji z kobietami. Kiedy przypomnę sobie czasy, gdy dwie godziny stałem 8 marca na dworcu PKS żeby dać kwiatek Kasi z III b i cały stres z tym związany, to z perspektywy czasu uważam to za fajną przygodę (nie zakończyła się dla mnie pomyślnie:P), bez której moje wspomnienia byłby uboższe. To zdanie nie tylko moje, każdy z kim poruszam ten temat uważa, że historia jego miłostek i zauroczeń była i jest wyjątkowa i nikt by jej nie zamienił. Czy myślicie, że kiedy już pojawi się uniwersalny podręcznik relacji w formie algorytmu i relacje pozbawione zostaną pierwiastka emocji nadal będą tak fascynujące w swej nieprzewidywalności? Myślę, że nie.
Aby mój wpis nie został potraktowany jako tyrada przeciw istniejącym i nowo powstającym szkołom podrywu muszę napisać, że wszystko, co znajduje się powyżej to tylko moja opinia na temat pwnych aspektów dotyczących tego tematu. Nie mam nic do prowadzących szkolenia, ani do uczestników. Jak pisałem wcześniej skoro takie szkolenia funkcjonują, to oznacza że ktoś z nich korzysta, a skoro ktoś czuje niedosyt wiedzy w tym temacie, to rzeczą naturlaną jest, że ktoś inny postara się takową dostarczyć - rynek nie znosi próżni. Powiem więcej przeglądając materiały sam zanalzłem tematy, które mnie zainteresowały i w jakiś sposób coś wniosły (bardzo spodobał mi się artykuł o wyznaczaniu konkretnych celów w życiu).
Na zakończenie jeszcze jedna sprawa. Każda strona internetowa informująca szkolenia ma zakładkę "media o nas" lub "my w mediach" i tak sobie myślę (pomijając reklamę firmy) osoby występujące w mediach same siebie określają jako osoby nader aktywne towarzysko, zwłaszcza w kontaktach z kobietami. Jak przeczytalem na jednym z tematycznych forów pewien trener "nieśmiało" obwieścił ,że na liczniku zdobytych kobiet ma ok 100. Zastanawiam się , czy ktoś, kto ma duże sukcesy w jakiejkolwiek dziedzienie potrzebuje reklamy? Raczej nie, jeśli Kowalski gra dobrze w szachy i ograł wszystkich znajomych, to wszyscy wiedzą, że jest dobry i on sam na ten temat nie musi nic głośno mówić, jeśli Nowak co noc przyprowadza różne panny do domu, to sąsiedzi sami wystawią opinię:) Na dowód mojego stwierdzenia przytoczę postać autentycznego polskiego Don Juana, który nie pchał się na pierwsze strony gazet, a (o ironio) nawet serial o nim nakręcili. Jak wszyscy się dmoyślają chodzi o naszegło sławnego Jerzego Juliana Kalibabkę, który był złodziejem i oszustem, ale jedno facetowi trzeba przyznać - uwodzić potrafił. Ciekawe, czy dzisiejsi guru podrywu przewyższają go warsztatem? (nie sądzę)
Inne tematy w dziale Kultura
