Na parę dni przed Świętami Bożego Narodzenia dwóch posłów Platformy Obywatelskiej pozwoliło sobie na nie lada impertynencje. Najpierw rozemocjonowany Stefan Niesiołowski wysyłał Prawo i Sprawiedliwość in gremio „do psychiatry” i twierdził, że ludzie związanych z PiS „trzeba leczyć”. Później o konieczności „psychiatrycznego leczenia” Jarosława Kaczyńskiego” opowiadał dziennikarzom TVN 24 na korytarzu sejmowym Jerzy Borowczak.
Przykro patrzeć jak się zachowują i co mówią niegdysiejsi bohaterowie (S. Niesiołowski długo działał w opozycji demokratycznej i „Solidarności”, był kilka lat więźniem politycznym; J. Borowczak jako młody robotnik wraz z Bogdanem Borusewiczem, Ludwikiem Prądzyńskim i Bogdanem Felskim rozpoczął 14 sierpnia 1980 r. zwycięski strajk w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, działał w „Solidarności”), jak marnują kapitał społecznego zaufania i niweczą swój autorytet.
Ale jest, jak się wydaje, jeszcze gorzej. Wygląda bowiem na to, że obaj panowie sięgają do metod praktykowanych przez komunistów. To w ZSRR z krytyków systemu robiono wariatów i zamykano ich w psychuszkach, to w PRL bezpieka rozpuszczała o ludziach opozycji informacje, że to osoby psychicznie chore. Smutne, że na bezeceństwa S. Niesiołowskiego i J. Borowczaka nie zareagował żaden przedstawiciel obozu władzy. Na jakąkolwiek uwagę, że tak nie wolno mówić o politycznych konkurentach, nie zdobyli się także dziennikarze relacjonujący wydarzenia w Sejmie.
Tymczasem chamstwu w życiu publicznym trzeba stanowczo stawiać tamę. Na wypowiedzi depcące godność drugiego człowieka nie może być zgody, nawet, jeśli ich autorami są ludzie zasłużeni. Trzeba protestować, ale jednocześnie zachować spokój i klasę, nie odpłacać podobną, paskudną monetą, choćby kusiło. Tylko wtedy będziemy mieli szansę na normalną publiczną debatę.
Prawo i Sprawiedliwość zmierza do osiągnięcia poprzez udział w życiu publicznym następujących celów: 1) umocnienia niepodległego bytu Rzeczypospolitej Polskiej i międzynarodowej pozycji Naszego Kraju, 2) umocnienia siły i bezpieczeństwa Państwa Polskiego, a w szczególności jego zdolności do podejmowania wielkich przedsięwzięć inwestycyjnych i społecznych w interesie Obywateli i Narodu, 3) umocnienia demokracji, praworządności i wolności obywatelskich, 4) szerzenia postaw patriotycznych oraz wzmacniania solidarności społecznej i narodowej Polaków, 5) umacniania roli rodziny jako podstawowej komórki społecznej i wspieranie jej życzliwą polityką państwa, 6) szybkiego rozwoju gospodarczego Polski i działań, które pozwolą na zwiększenie uczestnictwa obywateli w korzystaniu z jego owoców, w szczególności zmniejszenia i eliminacji różnic między miastem a wsią i między różnymi regionami Polski, 7) rozwoju kultury, nauki i powszechnego dostępu do oświaty wszystkich szczebli, 8) zniesienia wszelkich barier ograniczających możliwości awansu społecznego i wszechstronnej aktywności zawodowej, kulturalnej oraz naukowej Polaków.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
