17.09.1939 : na scenę II WŚ wkracza najlepszy sojusznik Hitlera

Regularne działania wojenne pomiędzy Polską a Niemcami rozpoczęły się agresją niemiecką 1 września 1939, ale wcześniej miały miejsce liczne prowokacje
niemieckie na polskich terenach przygranicznych, w których brała udział niemiecka V kolumna. Działania armii poprzedziły też mobilizacje i działania dyplomatyczne mające na celu pozyskanie sojuszników na wypadek wojny. Sojusznicy Polski - Francja i wielka Brytania - ograniczyli się wprawdzie do formalnego wypowiedzenia wojny Niemcom 3 IX, ale w ciągu tygodnia do wojny przystąpiły takze kraje Wspólnoty Brytyjskiej: Indie, Australia, Nowa Zelandia, Kanada oraz RPA. Wojna przyjęła charakter światowy. W przyszłości mieli do niej przystąpić sojusznicy Niemiec z Osi Rzym-Berlin-Tokio oraz Związek Sowiecki - początkowo w roli wspólnika a później rywala Niemiec - a także Stany Zjednoczone, wciągnięte do udziału w wojnie przez naśladującą Niemcy w Azji Japonię.

Najważniejszy kraj, który otworzył hitlerowskim Niemcom drogę do agresji na Polskę a w dalszej kolejności na Europę - Związek Sowiecki - był od lat 20. XX wieku najbliższym ich sojusznikiem. Korzyści z podjętej po pierwszej wojnie światowej ścisłej współpracy gospodarczej, a przede wszystkim wojskowej były obopólne. To dzięki Rosji Sowieckiej Niemcy mogły zbudować poza granicami swojego państwa fabryki zbrojeniowe i korzystać z pozostających poza międzynarodową kontrolą poligonów na Wschodzie. "Pokrzywdzeni" przez Traktat Wersalski Niemcy znaleźli z pomocą Rosji skuteczny sposób obejścia jego postanowień. Import surowców strategicznych z przyjaznej Rosji stanowił niezbędny warunek "rozkręcenia" niemieckiej gospodarki na potrzeby przyszłej wojny. Motywację dla przygotowującego nową ekspansję narodu niemieckiego stanowiły silne resentymenty wobec Francji i Polski, które umocniły się politycznie i terytorialnie "kosztem" Niemiec. Z kolei Sowiecka Rosja powstrzymana w 1920 roku przez "pańską" Polskę w swoim "marszu wyzwoleńczym" na Zachód, ale nie dobita w porę przez Polaków i "białych" Rosjan nie zrezygnowała z planu komunistycznego podboju Europy, a środkiem do tego celu miała być zmodernizowana dzięki niemieckim technologiom gospodarka i niewolnicza praca nieszczęsnych mas wchłoniętych przez czerwone imperium.

Sojusz Niemiec i komunistycznej Rosji pogłębił się poprzez pakt z 23 sierpnia 1939 roku, zawierający rozgraniczenie sfer wpływów obu krajów w Europie. Postanowienia paktu zostały skonsumowane w rezultacie agresji Rosji Sowieckiej na Polskę 17 IX 1939 roku, a a dalszej kolejności na kraje bałtyckie i Finlandię. Równocześnie Niemcy i Rosja zyskały wspólną granicę, która otwierała im w przyszłości drogę do wzajemnej agresji przez zaskoczenie przeciwnika, a utrudniała wojnę obronną. Oba kraje przygotowały odpowiednie scenariusze takiej wojny i uruchomiły potężną machinę wojenną, której nie dało sie już zatrzymać, a tylko przypadek sprawił, że Niemcy przystąpiły do realizacji swojego planu o dwa tygodnie wcześniej niż Rosja i tym samym zyskały przewagę w pierwszym okresie tej fazy wojny.

Dla Polaków wkroczenie do wojny Rosji oznaczało beznadziejną walkę na dwa fronty i klęskę. Rosjanie przystąpili do eksterminacji Narodu Polskiego, jego warstw przywódczych, ale także wywózek na wschód milionów polskich obywateli Polski, którzy znaleźli się w obozach pracy czy kołchozach Syberii i Kazachstanu. W ten sposób Sowieci oczyszczali sobie przedpole przyszłej inwazji na Europę, aby nie mieć na terenach mobilizacji i bezpośrednim zapleczu frontu wrogich klasowo i narodowo "reakcyjnych" Polaków. Była to również zemsta za sromotną klęskę roku 1920.

Zakłamani Rosjanie do dzisiaj utrzymują mit o pokojowej polityce Stalina i nieprzygotowaniu do wojny. Obecna Rosja podobnie jak Związek Sowiecki obchodzi zwyciestwo w Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945, i wypiera się swojego haniebnego udziału w wybuchu II wojny światowej i agresji na sąsiadów w latach 1939-1940. Agresja na Polskę 17 IX 1939 jest datą, która jest ważnym elementem sekwencji króków prowadzących do eskalacji wojny i udzialu w niej Rosji po stronie hitlerowskich Niemiec, aż do czasu "odwrócenia sojuszy" w 1941 roku. Związek Sowiecki nie wyrzekł się jednak ówczesnych zdobyczy terytorialnych i politycznych i w końcowej fazie II wojny światowej ponownie  zagarnął podbite wcześniej terytoria za cichą zgoda zachodnich sojuszników. A jednak Wujek Joe nie triumfował - nie udał sie plan komunistycznego podboju całej Europy, a Związek Sowiecki stanął wobec nowych wyzwań związanych z wyścigiem zbrojeń na nowym poziomie i zimną wojną.