Nie błąd, nie szaleństwo - metoda!

W swoim tekście "Największy błąd Hitlera" Rybitzky formułuje szereg bałamutnych tez dotyczących relacji pomiędzy uczestnikami II wojny światowej i tzw. historii alternatywnej. W szczególności uważa, że Niemcy mogły z pożytkiem dla siebie rozegrać politycznie sprawę Powstania Warszawskiego pozwalając Polakom - w roli wyzwolicieli Warszawy - na konfrontację z Rosją Sowiecką .

Niemcy przegrywając wojnę i rywalizację z Rosją Sowiecką pozostały konsekwentnym realizatorem uzgodnionej z Sowietami polityki eksterminacji polskiej inteligencji. Zniszczenie Warszawy było wypełnieniem tej polityki, było na rękę obu stronom.

Skutki niemiecko-sowieckiej zmowy dotyczącej zniszczenia polskich warstw przywódczych trwały przez wszystkie lata powojenne i trwają aż do dzisiaj. Z tego punktu widzenia niemiecko-sowiecka polityka wobec Postania Warszawskiego zakończyła się sukcesem.

Nawet współcześnie Niemcy i Rosja skrzętnie pilnują aby nie doszło do odtworzenia polskich elit, wspierają "elity zastępcze" i pomagają utrzymać polską politykę "w parterze".

W tym kontekście co najmniej dziwne są takie sformułowania Rybitzkiego jak:

"największy błąd podczas Powstania popełnili Niemcy"

"W sierpniu 1944 Rzesza miała ostatnią szansę nawiązać współpracę z Polakami"

"nawet układy ze znienawidzonymi Niemcami byłyby dopuszczalne"

"Sowieci wycofywali się - nieważne czy z przyczyn militarnych, czy politycznych"

"w tej chwili patrzymy na sierpień 1944 z perspektywy Niemców. Potrafiąc odpowiednio rozegrać nastroje Polaków mogliby uzyskać niewielkim kosztem całkiem sporo."

"Powstanie Warszawskie jest najtragiczniejszym dowodem szaleństwa, w jakie kilkadziesiąt lat temu popadli nasi zachodni sąsiedzi."

W szaleństwie eksterminacji i wysiedleń, szaleństwie Auschwitz i Katynia kryła się niestety metoda. U jej podstaw była nienawiść do Polski i zasadnicza niezgoda na jej niepodległy byt państwowy i kulturowy.

Czy głębokie porozumienie niemiecko-rosyjskie w sprawie Polski to już przeszłość?