Honor jest cenny, bo zachowanie honoru, lub mniej górnolotnie - przyzwoitości, z reguły wiąże się z kosztami, czasami znacznymi, na przykład utratą kariery, pieniędzy, wykluczeniem z grupy. W ekstremalnych warunkach kosztem może być życie. Zachowując honor/przyzwoitość często skazujemy się na samotność.
Sprawa Szymona Marciniaka (opisana tu), uznanego profesjonalnego sędziego piłkarskiego, skłoniła mnie do podzielenia się refleksjami nie tylko o honorze ale i uwagami o szerszych konsekwencjach, nie tylko osobistych, jakie wynikają z zaprzedaniu się „mamonie”.
Przypomnę – szmatława organizacja „Nigdy więcej” złożyła na Marciniaka donos do UEFA, że ten brał udział w konferencji biznesowej, której współorganizatorem był Mentzen szef partii Nowa Nadzieja (d. KORWIN), co według tych obszczymurków skreśla sędziego z grona przyzwoitych ludzi. Na ten donos pan Marciniak zareagował złożeniem samokrytyki w stylu iście stalinowskim.
Indywidualnie facet po tym co zrobił może mieć nudności podczas golenia, problemy z zasypianiem, może problem alkoholowy, itp.
Natomiast gdyby posiadał przyzwoitość (honor), zdrowy rozsądek, pomyślunek, to miał niepowtarzalną szansę zrobić z tego zdarzenia dobry precedens: pokazać zlewaczałym impotentom umysłowym, gdzie jest ich miejsce.
Nie zrobił tego a zrobił coś wręcz przeciwnego, bardzo złego. Jako osoba publiczna, z pewnym autorytetem wykonał gest w kierunku obszczymurków z „Nigdy Więcej”, który można opisać:
„Dzięki chłopaki że czuwajcie, macie rację, dobrze że jesteście. Bez Was bym się wpierniczył w niezłe szambo” – i poklepał po pleckach Rafała Pankowskiego.
Pan Marciniak swoim zachowaniem poświadczył potrzebę istnienia takich choojowych organizacji.
Nikt nie mówi że działanie honorowe jest obowiązkowe, są różne sytuacje życiowe ale dla mnie (i chyba dla wielu) sędzia Marciniak będzie kojarzył się nie z dobrym sędziowaniem a z człowiekiem, który utracił honor i wyrządził szkodę nie tylko sobie.
Inne tematy w dziale Kultura
