Omamy Eadgyth

Mówisz: czego nie widzę,

w to także nie wierzę.

Więc nie wierz w swój rozum,

jeśli mówisz szczerze.

,,Wierząc w nieustanną walkę dobra ze złem, zastanawiam się nad zjawiskiem braku szacunku wobec religii, duchownych i osób zakonnych ze strony niektórych osób". ( EdithK...)

 I stało się, że w dniu szarym i mglistym, kiedy ludzie kłótnie wszczynali i przekrzykiwali się w swoich prawdach, powstała wielka debata o walce dobra ze złem. I rzekł wtedy człowiek pierwszy, uczony wielce, z miną srogą, zasiadając na tronie swojej moralnej wyższości: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, zło jest wszędzie, walka trwa nieustannie, a ja jestem w niej rycerzem światłości!”.

 I tak przemawiał, że musiał walczyć ze złem, że musiał kusić swą dobroć, by ta na pierwsze miejsce wyszła.

 Ale ludzie dobrzy, stojący obok, milczeli spokojnie, obserwując ten spektakl.

 Wtedy przystąpił drugi człowiek, człowiek mądrzejszy, lecz milszy w obejściu. I rzekł z uśmiechem: „A któż to mówi o tej walce dobra ze złem? Bo jeśli walczyć musisz, czyż nie znaczy to, że masz w sobie coś z tego, z czym walczysz?”.

 I usłyszeli to ludzie źli, co ciągle o walce rozprawiali, i zaczęli szeptać między sobą: „Czyżbyśmy sami byli nie lepsi od tego, z czym się zmagamy?”. I nie wiedzieli już, gdzie się kończy dobro, a gdzie zaczyna zło, bo w ich sercach panowała burza, którą sami rozpętali.

 A ludzie dobrzy, spokojni i uśmiechnięci, stali cicho z boku, nie walcząc, bo nie mieli z czym. Bo człowiek dobry nie potrzebuje walczyć ze złem, gdyż nie ma w sobie skłonności do zła, a kiedy spogląda na tych, co walczą, tylko uśmiecha się pod nosem i myśli sobie: „Ach, te dramaty  Eadgyth...”.

 I tak to jest, moi bracia i siostry, że ci, którzy o walce dobra ze złem najgłośniej krzyczą, to nie wojownicy dobra, lecz raczej ludzie, co złe demony zaprosili do swojej duszy i teraz nie wiedzą, jak się ich pozbyć. A ci, co w ciszy serca swego dobro pielęgnują, nie potrzebują walk, bo żyją w pokoju z samym sobą.

Niech Boża łaska będzie z Wami.