Debata na temat praworządności w Polsce, jaka odbyła się wczoraj w Parlamencie Europejskim nawet nie byłaby warta wspomnienia, gdyby nie zabawne przejęzyczenie Fransa Timmermansa, który nagle oświadczył, że ma zamiar dyskutować o rządach prawa w naszym kraju i w tym celu wybiera się... do Moskwy. Ten humorystyczny incydent był jedynym urozmaiceniem poza tym nudnego jak flaki z olejem teatrzyku kukiełkowego, z którym mamy do czynienia zawsze ilekroć organizowana jest w PE dyskusja o Polsce, a który polega głównie na wygłaszaniu pełnych fałszywej troski formułek o rzekomym upadku praworządności nad Wisłą. Szczególnie żenującą rolę w tym spektaklu jak zwykle odegrali deputowani z opozycji totalnej, którzy jeszcze raz udowodnili, że ludziom, reprezentującym taki poziom moralny i intelektualny jak oni, nie wolno nawet powierzyć rządów nad skrawkiem zeschłego trawnika, a co dopiero nad dużym krajem w środku Europy. W tej sytuacji nie ma się co dziwić, że we wczorajszej dyskusji wzięła udział garstka eurodeputowanych, a reszta uznała, że ma dużo ważniejsze zajęcia, niż statystowanie w hucpie pana Timmermansa.
Dużo ciekawsze od tego, co wczoraj działo się w Parlamencie Europejskim (bo tam akurat nic ciekawego się nie działo) są wydarzenia, które na naszych oczach rozgrywają się w Europie. Oto kanclerz Sebastian Kurz wystąpił z propozycją stworzenia poza granicami UE ośrodków zatrzymań dla nielegalnych imigrantów. Rzecz jeszcze nie tak dawno nie do pomyślenia - wystarczy przypomnieć, jak zachowywał się poprzednik Kurza, który ochoczo dał się zaprzęgnąć do rydwanu niemieckiej polityki imigracyjnej, w skrócie dającej się streścić słowami: "przyjmujemy wszystkich jak leci, a potem się zobaczy". Nietrudno się domyślić, że propozycja kanclerza Austrii wywołała oburzenie w Brukseli. Jednak szef austriackiego rządu niewiele sobie z tego robi, a tamtejsze władze już zapowiedziały, że zamkną kilka meczetów i wydalą z kraju część imamów - głównie tych, finansowanych z zagranicy. Z tego powodu prezydent Turcji Erdogan natychmiast oskarżył Austriaków o "rasizm" i "islamofobię", co w Wiedniu spotkało się z przeciągłym ziewnięciem. Podobnie do austriackiego zachowuje się nowo zaprzysiężony rząd Włoch. Tamtejszy minister spraw wewnętrznych grzecznie zapowiedział nielegalnym przybyszom, że mogą pakować walizki i odmówił przyjęcia statku z 600 imigrantami na pokładzie - i to mimo usilnych molestacji ze strony najwyższych czynników europejskich. Mało tego. Kiedy prezydent Macron zarzucił włoskiemu rządowi „cynizm i nieodpowiedzialność” oraz łamanie prawa morskiego, premier Włoch Giuseppe Conte nie tylko nie przestraszył się tych pohukiwań, ale (najzupełniej słusznie) odwołał zapowiedzianą na piątek wizytę w Paryżu.
Oczywiście podejście obecnych rządów Austrii, czy Włoch do radykalnych islamistów, czy zalewającej Europę fali niechcianych przybyszów jest zachowaniem, jakiego można i należy spodziewać się po przytomnym polityku, kierującym się interesem swojego państwa. Jednak w języku lewackiej nowomowy, niepodzielnie panującej na brukselskich salonach mamy tu do czynienia z "rasizmem", "ksenofobią" i "islamofobią". Rzecz w tym, że o ile jeszcze niedawno takie oskarżenia działały paraliżująco na państwa nie poddające się pokornie rozkazom z unijnej centrali, to obecnie zaklęcia te nie mają dawnej siły dyscyplinującej. Toteż w sytuacji kiedy kolejne rządy stają Brukseli okoniem nadymanie się pana Timmermansa i pouczanie Polski z pozycji mocarstwowej wydaje się co najmniej nie na miejscu. Frans Timmermans coraz bardziej przypomina zamkniętego w pancernym bunkrze wodza, którego opuszczają kolejni generałowie, a on tego nie zauważa i pracowicie planuje wielką kontrofensywę, która zmieni losy wojny. Zastanawiam się kiedy do Timmermansa dotrze, że wydaje rozkazy armiom, które już dawno nie istnieją.
Inne tematy w dziale Polityka
