Grenlandia raczej nie kojarzy się z jakimiś dyscyplinami sportowymi. Tymczasem jej mieszkańcy grają w piłkę nożną, a miejscowa centrala piłkarska ma dalekosiężne plany, by rodzimy futbol stał się rozpoznawalną marką na świecie.
Klimat na największej wyspie świata nie sprzyja bieganiu za piłką, grać w piłkę można tylko przez 5 miesięcy w roku. Jeszcze większy problem jest z trawiastą nawierzchnią, piłkarze na wyspie biegają po boiskach wysypanych żwirem bądź na sztucznej nawierzchni wykonanej z torfu.
Ale to nie odstręcza mieszkańców Grenlandii od uprawiania tej dyscypliny. Na wyspie zarejestrowanych jest 5500 piłkarzy, co stanowi prawie 10% całej populacji. Niektórzy piłkarze z tego kraju grają nawet poza granicami, głównie w Danii i na Islandii. Zatem ta dyscyplina cieszy się popularnością.
Ale miejscowej federacji piłkarskiej to nie wystarczy. Jak donosi serwis BBC, piłkarskie władze tego autonomicznego terytorium, kontrolowanego przez Danię, zgłosiły wniosek o akcesję do strefy Concacaf. W ten sposób wyspiarze mogliby brać udział oficjalnie w rozgrywkach międzynarodowych, i to o punkty.
Grenlandia nie ma szans na przyjęcie do EUFA, gdyż europejska federacja zrzesza tylko kraje uznane przez ONZ. Taki wymóg nie istnieje w piłkarskiej strefie Ameryki Północnej i Środkowej, stąd grenlandzka federacja piłkarska ma szanse na członkostwo. Przynależność do Concacaf nie jest głupim pomysłem, gdyż w sensie geograficznym wyspa połączona jest z Ameryką, a etnicznie Grenladczycy są spokrewnieni z rdzenną ludnością Ameryki Północnej.
Szef piłkarskiej federacji na Grenlandii, Kenneth Kleist, chce działać jednak wielotorowo. W planie jest budowa kilku hali sportowych, by można było grać w piłkę cały rok. Innym pomysłem jest regularne rozgrywanie meczów sparingowych z Islandią. A w najbliższą niedzielę, wyspiarze rozegrają treningowy mecz w Turcji z drużyną Turkmenistanu.
Mam wiele przemyśleń na wiele tematów, staram się jednak unikać politykierstwa
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Sport
