Zanim zapłonie paraolimpijski znicz:
Nowożytny ruch olimpijski jest nierozłączne związany z nazwiskiem francuskiego barona Pierr'a de Cubertina, który przyznając światu olimpiady głosił hasło "że zawody sportowe winny zastąpić wojny i konflikty, a młodzież całego świata zamiast walczyć na frontach wojennych powinna mierzyć swe siły na stadionach". Jakie znamienne były to słowa. W sześć lat później w Paryżu zebrali się przedstawiciele kilkunastu organizacji sportowych by w dniu 25 czerwca 1894 wskrzesić olimpiady, a co za tym idzie cały ruch olimpijski oraz ideologię olimpizmu, która okazała się ponadczasowa i ponadnarodowa. Zgodnie z antyczną genezą olimpiad pierwsze igrzyska odbyły się w Atenach 5. kwietnia 1896 roku. Dziś już każdy wie, co to olimpiada, olimpijsczyk, igrzyska. O akceptacji olimpizmu świadczy jego ukierunkowany charakter, idea otwartości na przyszłość dla wszystkich ras, narodów, kultur i światopoglądów oraz stawiający sobie za cel najwyższy - pokój i szczęście człowieka.
Nowożytny ruch olimpijski realizuje ideę olimpijską poprzez popieranie rozwoju sportu oraz sportowe wychowanie młodzieży w duchu przyjaźni i pokoju. Od 1896 roku igrzyskom olimpijskim towarzyszy hasło wyrażone w języku łacińskim: Citius - Altius - Fortius, co oznacza: szybciej - wyżej - silniej. Autorem jest przyjaciel Coubertina dominikanin Henri le Didon. Treść tego hasła odnosi się nie tylko do wysiłku fizycznego lecz obejmuje także cele moralne i estetyczne. Przyjęło się na całym świecie i stanowi ważny wyróżnik współczesnej filozofii olimpijskiej.
/Z podręcznika historyka/
Inne tematy w dziale Polityka
