Izajasz 53

 

Kto uwierzył wieści naszej, a ramię Pana komu się objawiło?

Wyrósł bowiem przed nim jako latorośl i jako korzeń z suchej ziemi. Nie miał postawy ani urody, które by pociągały nasze oczy, i nie był to wygląd, który by nam się mógł podobać. Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na Niego.

Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Kaźń pokoju naszego jest na nim, a jego ranami jesteśmy uleczeni.

Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy z nas na własną drogę zboczył, a Pan włożył nań nieprawość wszystkich nas.

Uciśniony jest i utrapiony, a nie otworzył ust swoich, jak jagnię na rzeź prowadzone i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust.

Z więzienia i sądu zabrano go, a któż o jego losie pomyślał? Wyrwano go bowiem z krainy żyjących, za występek mojego ludu śmiertelnie został zraniony. Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi, i w śmierci swej był [na równi] z bogaczem, chociaż bezprawia nie popełnił ani nie było fałszu na jego ustach.

Ale to Panu upodobało się utrapić go cierpieniem. Gdy złoży swoje życie w ofierze, ujrzy potomstwo, będzie żył długo, a to, co się podoba Panu, przez rękę jego się szczęśliwie wykona. Z pracy duszy swej ujrzy owoc, którym nasycon będzie. Znajomością swoją wielu usprawiedliwi sprawiedliwy sługa mój i sam ich winy poniesie.

Dlatego dam mu dział wśród wielkich i z mocarzami będzie dzielił łupy za to, że ofiarował na śmierć swoją duszę i do przestępców był zaliczony. On to poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami.

 

(Przekład Biblii Warszawskiej Brytyjskiego i Zagranicznego Towarzystwa Biblijnego, Warszawa 1985, z pojedynczymi fragmentami z przekładu Biblii Tysiąclecia [w. 4, 9] i Biblii Gdańskiej [w. 5, 6, 10, 11]).

 

*

 

Świat chrześcijański świętuje Boże Narodzenie. Tak naprawdę dzień i miesiąc narodzin Jezusa Mesjasza nie są znane, a Nowy Testament o takim święcie nie wspomina.

Znany jest natomiast ponad wszelką wątpliwość powód, dla którego Mesjasz się narodził. Narodził się po to, żeby cierpieć, umrzeć i zmartwychwstać.

Dlaczego?

O tym mówi przytoczony passus z proroka Izajasza.

 

*

 

Izajasz52,13 – 53,12 to chyba najbardziej znany mesjański ustęp w Pismach hebrajskich, czyli w Starym Testamencie. Napisany przeszło 700 lat przed męką, śmiercią i zmartwychwstaniem „Sługi Jahwe”, Mesjasza Izraelskiego. Mówi o wszystkim – o Jego życiu, śmierci i powstaniu z martwych. Mówi też o tym, że Jego własny naród, który in gremio nie rozpoznał Wyczekiwanego przy Jego Pierwszym Przyjściu (mimo że pierwszymi wierzącymi były tysiące Izraelitów i to oni swoją krwią tworzyli podglebie tej nowej wiary), zgodnie przyjmie Go pewnego dnia (Księga Zachariasza 12).

Choć zwano go Jeszuą z Nacrat, ponieważ w mieście tym spędził młode lata, to na świat przyszedł On w Beit Lechem, Mieście Dawidowym, w którym ongiś, tysiąc lat wcześniej, urodził się w skromnej rodzinie założyciel izraelskiej dynastii królewskiej. Król Dawid otrzymał od Boga obietnicę, że jego potomek będzie na wieki zasiadał na tronie Izraela (2 Sm 7,16; 1 Krl 2,45; 9,5; Iz 11; 16,5). Zgodnie z tą obietnicą i z biblijnymi proroctwami Mesjasz musi się wywodzić z rodu Dawida, według najbezpieczniejszej interpretacji z linii jego syna Natana, a nie Salomona (Jr 22,30).

Jezus rzeczywiście był potomkiem Dawida przez jego syna Natana – po matce Marii (Miriam), której genealogię podaje Łukasz w trzecim rozdziale swojej Ewangelii.

Co ciekawe, nie narodzi się już żaden inny mesjasz w ściśle biblijnym sensie, ponieważ nie zdołałby bezsprzecznie dowieść swojego pochodzenia. W 70 roku n.e., gdy Rzymianie zburzyli świątynię w Jerozolimie, zostały zniszczone przechowywane w niej od wieków rodowody. Wprawdzie są dziś rodziny wywodzące swój ród od Dawida, lecz wykazanie tego ponad wszelką wątpliwość byłoby utrudnione i wywoływałoby kontrowersje. Rodowód Jeszui został uwieczniony prawie dwa tysiące lat temu na kartach Ewangelii.

 

*

 

Mesjasz Izraelski wstawił się również za mną. Jestem tym Jego potomstwem, o którym mówi prorok. I nie tylko ja. Bóg przed wiekami postanowił, że Sługa Jahwe złoży swoje życie w ofierze, aby usprawiedliwienie z win stało się dostępne dla każdego człowieka, nie tylko Żyda, ale i nie-Żyda.

Jak napisał Ewangelista Jochanan:

„...wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię”.