Dzisiaj przedruk nietypowy, bo nie z internetowych stron, ale z papierowego wydania GW. Z 15 na 16 grudnia 2007 r. zawiera artykuł zatytułowany NFZ dobije szpitale. Od dawna nie dziwią mnie tego rodzaju stwierdzenia. W pewnym wieku człowiek obrasta w tkankę odpornościową i byle głupota nie zmusza go do rozpaczy. By poczuł się zmuszony do reakcji, nie wystarczy jedna, durna informacyjka o amputowaniu zdrowej nogi, o wizycie u pijanego lekarza, o telefonowaniu ze szpitala po karetkę pogotowia, bo bez karetki leczenie jest nieważne... Podobne wygłupy naszej urzędokracji są tak często przytaczane w rozmowach o służbie zdrowia, że już właściwie na nikim nie robią wrażenia. Są tak powszechne, że powolutku przekształcają się w normę. Niewiele nam brakuje do tego, by złe, nonsensowne PROCEDURY, stały się naszymi prawidłowymi zachowaniami, a reguły mądre, logiczne, oparte na braku etyki, o ażurowej deontologii nie wspominając... Wracam do artykułu o stężeniu pośmiertnym instytucji zdrowia. Będzie kolejny song o wyczynach NFZ. Skutki projektu NFZ: zaniżone koszty najtrudniejszych zabiegów, bankructwo klinik, dłuższe kolejki do onkologów W przyszłym roku NFZ zmieni zasady finansowania szpitali. W miejsce dotychczasowych stawek wejdą ceny uśrednione. Szefowie wysokospecjalistycznych placówek nie przebierają w słowach: to będzie eksterminacja najciężej chorych pacjentów. Prace nad nowym zarządzeniem prezesa NFZ w sprawie tak zwanych jednorodnych grup pacjentów są już bardzo zaawansowane. Nowy system płacenia zacznie obowiązywać najprawdopodobniej od lipca. Głównym autorem zmian jest wiceprezes NFZ Jacek Grabowski... Jak ustalił „Dziennik”, różnice w wycenach poszczególnych zabiegów sięgają nawet kilkutysięcy złotych. Na przykład za leczenie mukowiscytozy NFZ płacił dotychczas około 6 tysięcy złotych, po zmianie zapłaci tylko 2 tys. zł. Za wyleczenie chłoniaka płacił około 16 tys. – będzie dawał tylko 6 tys. zł. Kliniki zaczną bankrutować, a najciężej chorzy umierać – kwituje szef szpitala specjalistycznego z Poznaniu. - Bez wiedzy konsultantów krajowych drastycznie zaniżyli ceny wysokospecjalistycznych procedur. (...) Katarzyna Bartman szefowa działu społecznego 2 Często się słyszy o rozmaitych wyścigach ze słoikiem, puszką lub tacą, o akcjach humanitarnych, zbiórkach społecznych, żebraninach i koncertach charytatywnych organizowanych na rzecz wspierania konkretnych chorych lub całych grup społecznych poszkodowanych z winy nieznanych sprawców. Co rusz jesteśmy świadkami czyjejś bezradności, czyjegoś płaczu. Widok rodziców proszących o finansową pomoc dla swojego dziecka, jest widokiem wstrząsającym. Lecz wstrząsającym dla ludzi wrażliwych. Dla ludzi posiadających sumienie. To znaczy dla ludzi pracujących poza NFZ. 3 Radio, TV, gazety, ogłaszają, że są skłonne pomagać, patronować, sponsorować, że chętnie się włączą, że trzeba być człowiekiem. Po kościołach i schroniskach brata Alberta, po kanałach ciepłowniczych, dworcach i kartonach z bezdomnymi, przetacza się zbiorowy jęk, chóralny lament i skowyt błagających. Jak kraj długi i kanciasty, rozlega się wołanie o poratowanie państwa. Skrzykuje się zastępy, hufce, czeredy kwestarzy, jałmużników, małoletnich dziadów kalwaryjskich, by wyręczali nasze biedne ministerstwa. Instytucje te znajdują się na krawędzi ubóstwa, ledwie wiążą koniec z końcem, ściga je czarne widmo pazernego inkasenta, gdyż nie mają pieniędzy na oszczędniejsze szastanie budżetem, na czarne dziury i kuse kołdry, na limuzyny, przekręty i afery, na malwersacje, odprawy, premie i ustawowe podwyżki dla nieporadnej armii swoich urzędników, a zamiast tego, gnębi się ich jakimiś durnowatymi suplikami chorych... 4 Jak kraj wielki i niegospodarny, rozlega się bezczelne wołanie o opamiętanie, o zdrowy rozsądek rządzących ekip. Jednak wołanie to żadnej ekipy nie obchodzi. Ani przegranej, uciekającej w popłochu, ani zwycięskiej, tryumfalnie wjeżdżającej na spaloną scenę politycznego teatru.
Inne tematy w dziale Kultura
