Znani z wielu publikacji, tu i gdzieniegdzie występujący z oficjalnymi stanowiskami swoich Instytutów, otaczani prawie że niepohamowanym i bezkrytycznym szacunkiem, odwiedzani przez pielgrzymkowe rzesze zaprzyjaźnionych naukowców, przyzwyczajeni do wygłaszania kategorycznych zdań, zdań pryncypialnych i nie podlegających dyskusji, gdy przyszło im zmierzyć się z opiniami, których nie podzielali, zachowywali się tak, jakby sądy, jaskrawo i brutalnie sprzeczne z ich rozumowaniem, nie tylko poddawały próbie ich naukową sumienność, lecz jakby intelekt ich został bezpośrednio zaatakowany, obrażony, znieważony i ośmieszony; interlokutor, dokąd im przytakiwał, był człowiekiem z otwartą głową i szerokimi horyzontami, jednak z chwilą zaprezentowania ocen odległych od diagnozy zgodnej z ich, przestawał nim być i w błyskawiczny sposób przemieniał się w osobnika o podejrzanych cechach doktrynera, przeistaczał się w zaściankowego zblazowańca marnego kalibru, w ciasnego kołtuna, bigota ze sporymi lukami w erudycji.
Inne tematy w dziale Kultura
