שמו נר לרגלי הרוח. זכרונו לברכה (ז''ל); Świętej Pamięci Franciszka

Wszystko ma swój Czas

(همه‌چیز زمان خودش را دارد)

Ważne są tylko te dni, których jeszcze nie znamy,

Te chwile… na które czekamy...

Wszystko ma swój czas.

A gdy przyjdzie mój Czas,

gdy pokryje mnie Rdza,

Usiądź przy mnie tuż, tuż,

gdy mógłbym z tobą sam.

Usiądź blisko, o Dłoń,

nawieś słowem Mgły,

i opowiedz nasz film,

tylko przeżyć mógł znów.

Mów o Drodze we Mgle,

kiedy wciągał mnie Piach,

gdy nie miałem już Sił,

by się Odbić od Dna.

Mów o Chwili sprzed lat,

gdy podałaś mi Rękę,

i podniosłem swój Cień,

by przy twoim mógł stać.

„Wszystko ma swój Czas,

i przychodzi Kres na Kres.

Gdybym kiedyś odszedł stąd,

nie obrażaj się na śmierć.”

&

A gdy przyjdzie mój czas,

gdy pokryje mnie rdza,

musisz wiedzieć, że znów

Odbiegniemy na staw.

Czekaj na jakiś Znak,

bądź cierpliwa jak Papier.

Ja wybłagam wśród Chmur,

by czasem, by czasem był tuż, tuż...

Wszystko ma swój czas,

i przychodzi kres na kres.

Gdybym kiedyś odszedł stąd,

nie obrażaj się na śmierć...

________________________________________

یادداشتی از لِیدا مَأمورِیان

(Lida Mamourian – Lahijan, Iran)

،این بازآفرینیِ شاعرانه با الهام از شعرناشناسی   در دل لهستان نوشته شد،

.در لحظه‌ای که جان من، با عرفان یهودی، هندی و اسلامی هم‌آوا شد

،با احترام عمیق به سراینده‌ی اصلی

،و نگاهی مه‌آلود از پنجره‌ی گیلان

برای تمام قلب‌هایی که

"...از کنار ابدیت، آهسته عبور می‌کنند"