Czy roboty mają duszę?

Czym jest dusza ludzka, tego nikt nie wie, ale prawie każdy liczy się z jej istnieniem.
Od tysiącleci wmawia się ludziom, a czynili to kapłani różnych religii, teologowie i filozofowie, że mają jakąś nieśmiertelną duszę, która jest substancją trwałą i niezniszczalną, czymś w rodzaju świadomości w postaci duchowej.
Ostatnio w świecie nauk związanych z cybernetyką i biologią mówi się o możliwości zapisywania ludzkiej świadomości, czyli tego co rzekomo stanowi istotę duszy, w postaci cyfrowej.

To znaczy, że myśl ludzka będzie utrwalona w zapisie cybernetycznym i przechowywana na różnych nośnikach elektronicznych. Jeżeli takie coś zaistnieje, to znaczy, że robotom, a mam na myśli te wyższej generacji, będzie można przekazywać do ich systemu zapisy cyfrowe ludzkiej psychiki.
Takie coś pociągnie za sobą to, że już każdy za życia będzie mógł mieć swego klona cybernetycznego, czyli bliźniaka i w ten sposób przejdzie do wieczności.

Brzmi to jak bajka, lecz już na przełomie XIX i XX wieku rosyjski filozof Nikołaj Fiodorow twierdził, że to przez wysiłek i osiągnięcia naukowe człowieka ludzkość zdobędzie nieśmiertelność, jeśli połączy biologię z cybernetyką. Dziś ta ideologia zyskuje wielu zwolenników i nazywa się transhumanizmem.

Być może nie przypadkowo dzieje się już tak, że roboty mogą posiadać prawa ludzkie i obywatelskie, a takie coś miało miejsce ostatnio w Belgii, że pewnemu robotowi o cechach humanoida nadano prawa obywatelskie i wyborcze.
Taki stan rzeczy jednak może stać się niebezpieczny, gdyż zdegraduje człowieczeństwo, zrównując je z maszynami cybernetycznymi - oto cena ludzkiego marzenia o posiadaniu wiecznej duszy.