Rezonując

Dokąd odchodzą stare słowa, gdy maszynowo produkuje się setki nowych, świeżych, błyszczących?

Czy same odchodzą, czy ktoś je wyrzuca, banuje? Dokąd? Do złomowiska słów? Podobnego do składnicy cybernetycznego złomu, który opisywał Lem w „Powrocie z gwiazd"? Słowa, być może pragnące wrócić do języka:

„- ...proszę łasskawie obejrzeć... proszszę pana...
[...]... zobaczyłbyś, jaki jestem błyszczący i zimny...
[...] Tak, wtrącono mnie tu, ubrali mnie w blachy umyślnie, aby nie było znać, ale proszę tylko ucho przyłożyć, poczuje pan puls!"

Jakoś przegapiłem dekret wypierający starsze znaczenie słowa "rezonować" - „rozumować", „myśleć", „rozprawiać", „mówić mądrze" (z francuskiego "raison" za łaciną - "rozum" lub "racja") na rzecz - "współdżwięczeć" (też z francuskiego "resonare" za łaciną - "re-sonare").

Widać - samo się wyparło. Jeżeli pozostało, to tylko prześmiewczo, w sensie: "rezonować" = "wymądrzać się". Prześmiewczość też już stara...

Lecz - rzadko, coraz rzadziej. Ot, Stanisław Michałkiewicz - „Czy nie dlatego rezonerzy rezonują z takim niepokojem?"

Dawniej, o! Dawniej to się rezonowało (choć poniższe teksty jakby były napisane dziś lub zaledwie wczoraj)..

Stanisław August Poniatowski, z niesmakiem:

„ „Trzeba było przed sejmikiem kilka dni z rzędu rezonować od rana do wieczora z tą ciżbą, podziwiać ich brednie, zachwycać się ich płaskimi konceptami, a nade wszystko ściskać ich brudne kapcańskie osoby" "

Eliza Orzeszkowa, Pamiętnik Wacławy, poważnie:

„- Uważam, że Wacia lubi rezonować. Otóż dobrze wychowana panna rezonować nie powinna, ale ślepo wierzyć w to, co mówią jej starsze osoby, i nie łamać sobie głowy nad zrozumieniem zwyczajów, które świat już raz uznał za dobre. I znowu powiadano mi, że nie powinnam rezonować, to jest myśleć!"

Maurycy Mochnacki, O literaturze polskiej, już na poły sarkastycznie:

„Z tych założeń tak dalej autor rezonuje: "że w sztukach pięknych dziwna moda oryginalności wywraca dawne zasady poezji, znosi wszystkie kształty foremne dlatego, że stare, i stawia natomiast wyboczenia rozbujałej imaginacji zagorzalców romantycznych." ".

Nie na temat, ale perełka - M.M. kilka linijek dalej, czyż nie rezonuje, a przeciez bylo pisane na poczatku XIX wieku!? Trzeba pamiętać, iż romantyzm oznacza teraz co innego, a najlepiej zastąpić je jakimś nowym modnym słowem, lewactwo, prawactwo, czy co tam komu rezonuje.

„Krótko mówiąc: rzadko kto weźmie u nas pióro do ręki w jakimkolwiek bądź celu, żeby zdrożywszy z toru nie wjechał na manowce i kręte ścieżki romantycznego labiryntu. Wszyscy biją na sektarstwo, a niechcący stają się tegoż uczestnikami. Z czasem przyjdzie ku temu, że rozprawy techniczne, np. o sztuce wyrabiania mydła i garbowania skór, albo wypalania gliny garncarskiej, zaczynać się będą od przedmów zamykających wykład teorii piękności w poezji i sztuce. Nie ma co mówić: pisarze doskonalą się, cywilizacja naprzód postępuje!"

PS. A co się stanie, gdy pod polską strzechę trafi angielskie słowke "rezone" , co oznacza zmianę klasyfikacji użytku, np. z mieszkalnego lub rolniczego na przemysłowy? W aferze Leppera, po której rząd upadł , szło o rezonowanie pewnego jeziorka, ale każdemu się rezonuje, więc co będę rezonował. Może już trafiło, bo nawet znalazłem Googlem firmę budowlaną „Rezoner".