Wierszem...

Piotr Gociek zamieścił na swoim blogu wiersz "Potwór Pana Cogito". Dziękuję Panie Piotrze. Pozwalam go sobie tu przekleić:

 

“Szczęśliwy święty Jerzy

z rycerskiego siodła

mógł dokładnie ocenić

siłę i ruchy smoka

pierwsza zasada strategii

trafna ocena wroga

Pan Cogito

jest w gorszym położeniu

siedzi w niskim

siodle doliny

zasnutej gęstą mgłą

przez mgłę nie sposób dostrzec

oczu pałających

łakomych pazurów

paszczy

przez mgłę

widać tylko

migotanie nicości

potwór Pana Cogito

pozbawiony jest wymiarów

trudno go opisać

wymyka się definicjom

jest jak ogromna depresja

rozciągnięta nad krajem

nie da się przebić

piórem

argumentem

włócznią

gdyby nie duszny ciężar

i śmierć którą zsyła

można by sądzić

że jest majakiem

chorobą wyobraźni

ale on jest

jest na pewno

jak czad wypełnia szczelnie

domy świątynie bazary

zatruwa studnie

niszczy budowle umysłu

pokrywa pleśnią chleb

dowodem istnienia potwora

są jego ofiary

jest dowód nie wprost

ale wystarczający (…)

 

Czasami trudno cokolwiek dodawać od siebie. Jest to po prostu niepotrzebne...