Sprzątanie kuwety 81; smoleńska rurka zgięta we Wstęgę Möbiusa

Oczywiście Qwerty, oczywiście replay bzdurnych opowiadań na temat ponoć obtoczonego, sfazowanego na tokarce zakończenia widocznej końcówki "rurki":

Ignoranci z mechaniki-propagujący na salonie narrację MAK - "katastrofa" Smoleńsk.

Nie chce mi się tego bełkotu komentować, bo trudno komentować wyrwane z kontekstu wypowiedzi.

Ale "jedno zdjęcie mówi więcej niż tysiąc słów". Zdjęcie jest z notki Qweerty, z moimi odnośnikami.

Gdyby pokazywany przez Niegracza koniec "rury" był obrobiony na tokarce, nawet tępym sierpem, to krawędź którą szybciutko opisałem jako "Horyzont Bezsensu" byłaby regularna; jak widzimy jest pofalowana.

Gdyby to był "grat" to byłby w miarę regularny na całym obwodzie "Horyzontu Bzdury"; jak widzimy, tak nie jest.

W horyzoncie bzdury widzimy jeszcze miejsce, gdzie ścianka rurki wydaje się być cieńsza; spowodowane minimalnie innym kątem nachylenia przełomu, czyli jego nieregularnością.

Na zdjęciu lepszej jakości widzimy te szczegóły o wiele lepiej.

Nie widzimy, typowych dla tępego noża tokarskiego koncentrycznych kręgów. Widzimy za to strukturę ziarna; bardzo zbliżoną do struktury zerwanego pręta pokazanego na innym zdjęciu Qwerty/Niegracza

Stopień rozciągnięcia materiału zależy od jego twardości i paru innych parametrów. Podkreślić chciałbym w tym miejscu, że Niegracz pokazał tutaj widok przełomu pręta o stałej średnicy.

Kolejnym oszustwem jest pokazanie wału ukręconego pomiędzy miejscami jego mocowania

W tym miejscu wał, z przegubami cardana, poddawany jest tylko i wyłącznie obciążeniom skręcającym.

W omawianym przypadku jednak, koniec "rurki" wypada w miejscu, gdzie "rurka" przechodzi w zaznaczony osobiście przez Niegracza czerwonymi okręgami kołnierz. Czyli pokazane przez niego przykłady są nieadekwatne, co wynika z zestawienia ilustracji z jego notek.

Wystarczy niewieka, spowodowana uderzeniem w czasie katastrofy, nieosiowość tych elementów i połączenie to zostanie poddane całej gamie kompleksowo działających sił powodującach koniec końców przełom zmęczeniowy. Przy czym tego "końca końców" należy oczekiwać po max. paru obrotach wału.

Niegracz wciska zaś kit prezentując struktury proste, poddane tylko jednemu rodzajowi siły.

Normalnie też elementy fazujemy na tokarce po ich przecięciu, bowiem innego noża używamy do cięcia, a innego do sfazowania. Tak, że przy fazowaniu przyciętej rurki, "gratu" by nie było.