Czy kapitał (medialny) ma narodowość?

Tak przy okazji ostatnich "rewelacji" Onetu na temat premiera Morawieckiego...

Wyobraźmy sobie, że jakaś przebogata polska spółka związana ze strukturami polskiego państwa i uzależniona od niego, np. Orlen czy PZU, wykupuje pewnego dnia całą regionalną prasę w Niemczech i staje się - za zgodą rządu federalnego - właścicielem największej gazety regionalnej w każdym niemieckim landzie. Po czym zatrudnieni w tych gazetach niemieccy dziennikarze przystępują do ataku na niemiecką rację stanu w takich dziedzinach jak obronność, imigracja, ekologia, polityka zagraniczna, narodowa tradycja, historia. Ataku mniej lub bardziej finezyjnego - w zależności od swoich możliwości intelektualnych i gorliwości szefów poszczególnych redakcji - ale zawsze pisanego na jedno kopyto, czy to w Saksonii czy Nadrenii-Westfalii.  Czy taki stan rzeczy utrzymałby się długo? Miesiąc, dwa? Góra kwartał. I to miała być była puenta tego krótkiego felietonu, ale mam lepszą. 

Od lat mówi się, że swoje stanowisko "króla Europy" Donald Tusk zawdzięcza jakimś swoim ustępstwom wobec Angeli Merkel. A moim zdaniem to nieodpowiedzialne oddanie regionalnej polskiej prasy jest zasługą, która najmocniej została mu policzona na plus w niemieckich rachubach na poszerzanie wpływów w Europie.