Co jest ważniejsze: Wszystko czy Nicość

N. Rz. Notka 45

Tą notką odpowiadam Ayato na ostani komentarz pod poprzednią notką.

Jedna z najważniejszych rzeczy w filozofii, to taka, że każda rzecz, byt, przedmiot, podmiot itp, itd. jest wieloskładnikowy, wielowarstwowy, wielopostaciowy.  Takim bytem, anty bytem, niebytem i anty niebytem jest Nicość złożona z nic -ów.

Nicość jest jak kompot w garnku: płyn to jest kompot, ale i śliwka w tym płynie, to też jest kompot. Analogicznie: Nicość, to „płyn”; ale w tym płynie Wszystko, to też jest Nicość(kompot), tylko innego rodzaju, inny jego składnik(śliwka).

Jeśli rozpatrzyć osobno, to "śliwka" jest przeciwstawna płynowi, ponieważ wypiera go z garnka, ale i płyn jest przeciwstawny "śliwce", ponieważ ją zatapia. Identycznie Nicość jest przeciwstawna Wszystkiemu, a Wszystko Nicości, choć są  jednym  "kompotem".

Kompot jak wiadomo, w całości jest stworzony z atomów.  Podobnie Nicość i Wszystko mają tę samą pierworodną cząstkę elementarną. Z tym, że cząstka Wszystkiego, to cząstka Nicości, po ZMIANIE. Zatem Wszystko swój początek bierze z Nicości.

Wszystko, rzeczywiście, jest Czymś. Ale, Nicość w odróżnieniu od Wszystkiego, także jest "czymś". Tylko z tym się ludzie nie zgadzają, przeciwstawiają się temu, nie pojmują tego, nie mogą sobie tego uświadomić, nie mieści się im to w głowie.

Dlatego to, zdanie Ayato, jest prawdziwe: "Nie ma więc Wszystkiego Bez Niczego".

Upewnić się, co do jego prawdziwości można jeśli sobie uświadomić, że "Niczego" odpowiada na pytanie "kogo?" i jest rodzaju męskiego, a Nicość, rodzaju żeńskiego.  Skoro jest "ta Nicość", to musi być i ten: Nicz!

Zatem wyrażenia " nie ma Nicości", "nie ma Niczego", oraz " Nie ma nic", w rzeczywistości dotyczą tego samego, tej samej "rodziny", tej samej jedności( rodzina, to jedność, gdzie „nic” jest rodzaju nijakiego, jak dziecko), i to samo znaczą, tylko mają inną postać.

Ponieważ Wszystko i Nicość stworzone są z nic(ków), tylko Wszystko z nic(ków) przetworzonych, na wyższym poziomie uformowania, dlatego uprawnione jest  powyższe zdanie, oraz stwierdzenie: Wszystko jest Nicością. Natomiast nie do końca jest uprawnione stwierdzenie, że: "Nicość jest Wszystkim". Tylko część Nicości jest Wszystkim. Jeśli teraz uświadomić sobie, że Wszystko się rozrasta (jak Wszechświat), to łatwo zrozumieć, dlaczego, z czego czerpie witalność do rozrastania się, oraz, w czym się rozrasta.

Dlatego, zgadzam się z poniższym zdaniem:

"Nie ma wiec Wszystkiego Bez Niczego....Natomiast NIC może istnieć bez Wszystkiego....Co sprawia, że NIC jest warunkiem istnienia Wszystkiego. A przez to jest ważniejsze, bo taka relacja, ale odwrotna - logicznie - nie zachodzi...NIC istnieje bez WSZYSTKIEGO, a nawet właśnie dopiero wtedy się spełnia..."

Mam tylko wątpliwość do „ważniejszości” Nicości od Wszystkiego, oraz do jego części: "a nawet właśnie dopiero wtedy się spełnia...."

Ważność, ponieważ dotyczy dwu Wielkości które porównujemy, jest względna. Bezwzględna ważność to ważność maksymalna, z Niczym nieporównywalna. A Wszystko jest z Niczym porównywane, „ na okrągło”, czyli bez przerwy. Dlatego ważność Wszystkiego i Niczego jest względna, względem ich samych.

Fakt. Bez Nicości nie byłoby Wszystkiego. Nicość może być bez Wszystkiego. Ale bez Wszystkiego, Nicość, nic, Nicz, razem i osobno, nie mieliby żadnego znaczenia. Nie mieliby żadnego znaczenia, to znaczy, że byliby mniej warci,  niż  będąc Niczym, Nicością, nic. Byliby „mniej niż Nicość, nic, Nicz”.

A dzięki Wszystkiemu, Nicz, Nicość i nic, coś znaczą. Znaczą dzięki Wszystkiemu, poprzez Wszystko. Znaczą dlatego, że Wszystko można z nimi porównać, ponieważ występuje w nich i na ich tle.

Nicość, nic i Nicz, są „aureolą” wokół Wszystkiego, rozchodzącą się w siną dal. Im dalej od Wszystkiego, tym aureola z Nicości, Niczego i nic, jest mniejsza, mniej wyraźna, aż w końcu zanika. Gdyby nie było Wszystkiego, nastąpiłby całkowity zanik znaczenia Nicości, Niczego, nic.

Dlatego te relacje są, moim zdaniem, partnerskie: ani jedno bez drugiego, ani drugie bez jednego, nie mogłoby egzystować, być, cokolwiek znaczyć. To dzięki istnieniu Wszystkiego, oraz ich  partnerskim relacjom dzięki stworzeniu, powstaniu Wszystkiego, spełnia się Nicość. Ale też Wszystko spełnia się i wypełnia, funkcjonuje, jest, istnieje, dzięki Nicości.

To są relacje identyczne, jak dobra ze złem. Gdyby nie było zła, to nie potrafilibyśmy zauważyć na jego tle, dobra. Gdyby nie było dobra, to skąd byśmy wiedzieli, co jest złem? A tak wiemy: Wszystko, co nie jest dobrem jest złem. I odwrotnie: Wszystko co nie jest złem, jest dobrem. Ale, ponieważ jedno porównujemy do drugiego, to i dobro względem zła i zło względem dobra, są względne i ich „ważność” zależy od „obserwatora”. Stąd, to co jest dobrem dla jednego, jest często złem, dla drugiego.  Zresztą ich początek, dobra i zła, tam właśnie, między początkiem Wszystkiego, a Nicością, się zaczyna.

Ayato jest pierwszą osobą,  z którą się zgadzam w tej kwestii, mimo, że już od pewnego czasu tu, na S 24 ją głoszę. Osobą która poprawnie oceniła, rozpoznała, relacje między Nicością, a Wszystkim. Bardzo mnie to cieszy.  Dotychczas, spotykałem się z lekceważącym lub obojętnym, w najlepszym razie, potraktowaniem tematu Nicości, oraz Wszystkiego. Cazus Ayato świadczy o tym, że są ludzie, którzy myślą poprawnie o Nicości i Wszystkim i traktują temat poważnie; że mają Ich szerokie, filozoficzne(przyrodzone lub nabyte), prawidłowe wyobrażenie.

Relacje między Nicością oraz Wszystkim, to jest kluczowe zagadnienie filozoficzne, które jest podstawą wyjaśnienia budowy i funkcjonowania także Wszechświata w Jego wszystkich dziedzinach, od genezy, poprzez geometrię, matematykę, fizykę, na filozofii kończąc. Dlatego to takie ważne.

 Zapraszam do zaglądania na blog i podejmowania dyskusji.

Pozdrawiam