Co łączy tych dwoje ludzi? Dwa, jakże różne życiorysy:
Życiorys nr 1:
Krzysztof Bogdan Bęgowski urodził się 16 marca 1954 r. w podwarszawskim Otwocku jako jedyny syn Kazimiery i Józefa, żołnierza zawodowego Ludowego Wojska Polskiego w stopniu pułkownika. Krzysztof studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie ukończył wydział psychologii (specjalizacja psychologia kliniczna). Dokumenty służb specjalnych PRL pokazują karierę partyjną, którą zaczął, będąc jeszcze studentem. Na V roku psychologii w 1982 r. (trwał wówczas stan wojenny) był już członkiem egzekutywy Podstawowej Organizacji Partyjnej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pracownikiem Rady Okręgowej Socjalistycznego Związku Studentów Polskich, gdzie był jednocześnie członkiem Komitetu Wykonawczego ds. Pracy Politycznej, a później ds. Szkoleń. We wrześniu 1982 r. Krzysztof Bęgowski został skierowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Łodzi, gdzie odbywały się szkolenia polityczne. Po długotrwałym przeszkoleniu wojskowym (taka informacja znajduje się w kwestionariuszu paszportowym Bęgowskiego z 1986 r.) został dyrektorem Alma Pressu, wydawnictwa ZSP założonego w 1984 r. przez Jarosława Pachowskiego, członka PZPR, syna ambasadora PRL na placówkach w Brukseli, Paryżu, Sztokholmie i w Kambodży. (…) Przebieg kariery Krzysztofa Bęgowskiego, jaki wyłania się z dokumentów służb specjalnych PRL, pokazuje, że władze partyjne miały do niego najwyższe zaufanie. Świadczą o tym m.in. liczne wyjazdy za granicę – często podróżował do ZSRS. Był m.in. w Moskwie i Rostowie w lipcu 1982 r. na seminarium szkoleniowym – stroną zapraszającą był Komsomoł – komunistyczna organizacja młodzieżowa. Jako sekretarz Komisji Informacji Rady Naczelnej ZSP w 1984 r. był w NRD – Berlinie Wschodnim i Lipsku – na wizytacji firmy Reprotechnik. Jako dyrektor i redaktor naczelny studenckiej oficyny wydawniczej Alma Press pojechał też na Kubę w Brygadzie Młodzieżowej im. R. Miałowskiego, do Jugosławii oraz do Austrii do firmy Sony. Co ciekawe, na dokumentach wyjazdowych Krzysztofa Bęgowskiego Ministerstwo Spraw Wewnętrznych odnotowało, że „wpis w książeczce wojskowej nie wymaga dalszych wyjaśnień”, co oznaczało, że za osobę wyjeżdzająca gwarancje brały wojskowe służby specjalne PRL. Krzysztof Bęgowski posługiwał się paszportem uprawniającym do wielokrotnego przekraczania granicy, na który w czasach PRL mogli liczyć tylko ludzie władzy.
Życiorys nr 2:
Anna Grodzka urodziła się jako mężczyzna, syn Józefa i Kazimiery, nosiła imiona Krzysztof Bogdan i nazwisko Bęgowski. Na prawny i fizyczny proces zmiany płci zdecydowała się dopiero, gdy jej syn ze związku małżeńskiego (zakończonego rozwode) był już dorosły. Operację przeszła w klinice w Bangkoku. Jej procesowi zmiany płci (formalnie zakończonemu w 2010) został poświęcony film dokumentalny Trans-akcja wyprodukowany w 2010 przez stację telewizyjną HBO.
Anna Grodzka ukończyła studia z zakresu psychologii klinicznej na Uniwersytecie Warszawskim. Prowadziła działalność gospodarczą, przez wiele lat pracowała w branży wydawniczej, reklamowej i poligraficznej. Zajmowała się też produkcją filmów i seriali dla Telewizji Polskiej. Działała w Zrzeszeniu Studentów Polskich, Socjaldemokracji RP, następnie do września 2011 była członkinią Sojuszu Lewicy Demokratycznej w Warszawie. Należy również do Stowarzyszenia "Ordynacka".
W 2008 współzałożyła Fundację Trans-Fuzja. Organizacja ta, w której do listopada 2011 pełniła funkcję prezesa, stawia sobie za cel upowszechnianie wiedzy o transpłciowości, a także podejmowanie działań na rzecz wsparcia osób transseksualnych itranswestytycznych. Do końca 2011 była wiceprzewodniczącą Komisji Dialogu Społecznego ds. Równego Traktowania przy Prezydencie m.st. Warszawy.
W 2011 Anna Grodzka kandydowała w wyborach do Sejmu RP. Na liście wyborczej Ruchu Palikota w okręgu krakowskim zajęła pierwsze miejsce (wskutek startu z ramienia tej partii została usunięta z SLD). W wyniku głosowania z 9 października uzyskała mandat poselski, otrzymując 19 451 głosów. Została tym samym pierwszą w Polsce i Europie osobą publicznie ujawniającą swój transseksualizm, którą wybrano do parlamentu na szczeblu krajowym.
Dlaczego Anna Grodzka w przeszłości zmieniła nazwisko i imię, jeszcze przed zmianą płci? Dlaczego w obecnym życiorysie nie chwali się swoimi stanowiskami i zasługami, z czasów bycia mężczyzną? Dlaczego Anna Grodzka zachowuje się tak jakby przyszła na świat w Tajlandii a ukrywa swoją poprzednią tożsamość?
Czy zmiana płci przekreśla wszystko to co, zrobiliśmy, czego dokonaliśmy w poprzednim "wcieleniu"?
Linków do tekstów źródłowych nie podaję, żeby nie dawać powodu do ukrycia notki. Każdy znajdzie je bez problemu.
Inne tematy w dziale Polityka
