Symboliczna śmierć o. Slavko Barbaric na górze Kriżevac w Medjugorie

O. Slavko Barbabrić, człowiek pracy

O. Slavko Barbarić OFM [1946-2000]  w 1971 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Po pięcioletniej pracy w prowincji hercegowińskiej od 1978 r. kontynuował studia we Fryburgu, gdzie w 1982 r. obronił doktorat z zakresu pedagogiki religijnej i otrzymał tytuł psychoterapeuty. 

Był to szczególnie zdolny i wrażliwy kapłan, równocześnie profesjonalnie przygotowany do pracy z ludźmi.

Władał czteroma obcymi językami, dlatego biskup Mostaru Pavao Žanić skierował go do pracy w Medziugorie przy obsłudze zagranicznych pielgrzymów. Równocześnie znając charakter o.Slavko, jego naukowe, bez emocji podejście do każdej sprawy, miał nadzieje, że pomoże mu w realizacji pewnych zadań.

O. Slavko Barbaric to wyjątkowo pracowity człowiek. W trakcie pobytu w Medjugorje napisał wiele książek o tematyce religijnej:  Módlcie się sercem, Daj mi swoje zranione serce, Przeżywaj Mszę św. sercem, W szkole miłości, Adorujcie sercem mego Syna, Z Jezusem i Maryją przez Golgotę ku Zmartwychwstaniu, Módlcie się razem radosnym sercem, Matko prowadź nas do pokoju, Naśladuj mnie sercem, Rozmowy i Pośćcie sercem, Żyć orędziami co dzień.  Książki o. Slavko przetłumaczone zostały na ponad 20 języków i były wydrukowane w ponad 20 milionach egzemplarzy na całym świecie.

Oprócz książek redagował biuletyn św. Franciszka w Czaplinie, współpracował z czasopismami "Krsni Zaviczaj" i "Glas Mira" oraz z radiem "Mir" Medjugorje.

Poza tym poprowadził:

• wiele konferencji dla pielgrzymów,
• adoracje eucharystyczne i adoracje Krzyża,
• różaniec na Górze Objawień,
• Drogę Krzyżową na Kriżewacu,
• coroczne spotkania rekolekcyjne dla kapłanów i młodzieży,
• w domu franciszkańskim "Domus Pacis"   rekolekcje postu o chlebie i wodzie.

Fundacja Przyjaciół Talentów

W lutym 1991 roku o. Slavko Barbarić założył Fundację «Przyjaciół talentu», której celem było udzielania pomocy materialnej i duchowej uzdolnionym studentom, którzy byli w złej sytuacji finansowej.

Matczyna Wioska

Matczyna Wioska czyli Majćino Selo jest organizacją, która zajmuje się wychowaniem i opieką dziećmi opuszczonymi i sierotami od ich urodzenia do 18 roku życia. Powstała w czasie wojny w 1993 roku w Bijakovići w parafii Medziugorje. Założycielem jej był o. Slavko Barbarić, który pragnął, aby zaniedbane dzieci mogły się prawidłowo rozwijać fizycznie, umysłowo, moralnie, religijnie i kulturowo. Opieka nad dziećmi została powierzona siostrom franciszkankom z prowincji Hercegowina, zajmującym się tam szkolnictwem oraz współpracującym z nimi osobom świeckim. 

W chwili obecnej mieszka tam około 60 osób (sierot wojennych, dzieci z rozbitych rodzin, samotnych matek i chorych dzieci). Aktualnie dyrektorem Matczynej Wioski jest ojciec Svetozar Kraljević.

Obok  Matczynej Wioski funkcjonuje Ogród św. Franciszka. Był to ostatni projekt o. Slavko Barbaricia OFM,  kilkuhektarowy zagajnik w północno-zachodniej części Matczynej Wioski. Skały obrośnięte lasem borowym stały się pięknym, naturalnym miejscem, idealnym do medytacji, rekreacji i modlitwy. Zbudowano tam dwa sztuczne stawy, umieszczono kilka przyrządów rekreacyjnych i dydaktycznych dla dzieci oraz postawiono postacie z bajek. Przywieziono również kilka gatunków zwierząt domowych i dzikich, szlachetnych gatunków ptaków oraz trzy małe kucyki, służące do hipoterapii dla dzieci niepełnosprawnych.

Wspólnota Cenacolo

Psychoterapeutyczne wykształcenie ułatwiło o. Slavko pracę z uzależnionymi od narkotyków we Wspólnocie "Cenacolo", którą założyła włoska zakonnica s. Elwira Petrozzi w 1983 roku w Medziugorju , Campo della Vita (Pole życia).

Praca misyjna

O. Slavko Barbarić objechał cały świat głosząc Maryjne orędzia pokoju i pojednania. Trudno było uwierzyć, że jeden człowiek może tak wiele zrobić.

Stanowisko biskupów miejsca w sprawie objawień

W latach 1980-1993 biskupem diecezji mostarsko-duvnijskiej był Pavao Žanić. Początkowo bp Žanić był bardzo przychylny objawieniom maryjnym w Medziugorie. W sierpniu 1981 służba bezpieczeństwa wezwała biskupa do Sarajewa na rozmowę, po powrocie zmienił zdanie, wchodząc z konflikt z franciszkanami z kościoła św. Jakuba w Medziugorje.

O. Slavko przybył do Medziugorje w 1983 roku, w dwa lata po rozpoczęciu się objawień. Biskup Žanić chciał, aby o. Slavko pracował w tej parafii. Uważał, że franciszkanin idealnie nadaje się, aby zdemaskować przed  światem mistyfikację objawień maryjnych.

Na początku o. Slavko miał wątpliwości, czy objawienia są prawdziwe. Spodziewał się, że wizjonerzy będą chcieli go przekonywać, ale oni tego nie robili. O. Slavko przeprowadził skrupulatne badanie wiarygodności wizjonerów, które opisane są na stronach 236-241 w książce Śladem objawień maryjnych. Zapis dziennikarskiego śledztwa. Randalla Sullivana. 

Latem 1984 roku o. Slavko wysłał biskupowi Zaniciowi zamówioną "analizę metodologiczną". W raporcie napisał, że przeprowadzone przez niego badania psychologiczne nie wykazały najmniejszych oznak psychozy czy halucynacji. Dodał "ekstazy nie osłabiły, lecz raczej wzmocniły poczucie tożsamości i wewnętrzną wolność wizjonerów. Rozumieją oni życzenia Matki Bożej, ale pozostawia im Ona całkowitą wolność, a oni z kolei czują się absolutnie uprawnieni do podejmowania własnych decyzji".

W latach 1993-2020 biskupem diecezji mostarsko-duvnijskiej był Ratko Perić. Biskup Perić, podobnie jak jego poprzednik Pavao Žanić, nie uznawał i nie wierzył w objawienia maryjne w Medziugorje.

Kongregacja Nauki Wiary określiła opinie biskupów jako osobiste, a nie wyrażającą ostatecznego zdania Kościoła katolickiego

Ostatni rok przed śmiercią

Dokładnie 12 miesięcy przed śmiercią o. Slavko dekretem biskupa Mostaru Ratko Perica został zesłany z Medjugorie w najodleglejszy zakątek bośniackich lasów. Ostateczny termin wyznaczono mu na 8 grudnia 1999 roku.

Franciszkańskim współbraciom dano szansę ocalenia o. Slavko przed zesłaniem w jedyny możliwy sposób. Polecono im, aby  wszyscy kolejno odczytali z ambony kościoła św. Jakuba pisemne oświadczenie uznające objawienia za fałszywe i stwierdzili, że są one  "wymysłem o. Slavko"

Irlandzki teolog Chisholm otrzymał od kardynała Ratzingera pozwolenie na podjęcie próby mediacji . Po spotkaniu z biskupem powrócił do Medjugorie oświadczając, że bp. Peric był "całkowicie opętany" wrogością wobec o. Slavka i innych franciszkanów. Biskup jedynie przesunął datę wyjazdu na 9 stycznia 2000 roku i ostrzegł, że w razie niedotrzymania terminu dopilnuje pozbawienia o. Slavko możliwości sprawowania urzędu kapłańskiego.

O. Slavko pozostał w Medziugorje, lecz przez 10 miesięcy znosił nieustanne groźby i ataki. Ludzie widzieli, jak cierpiał.

W każdy piątek o. Slavko prowadził procesję modlitewną na szczyt Kriżevaca. W piątek 24 listopada 2000 roku dotarł na lodowaty szczyt, ostatnie Zdrowaś Mario odmówił przed reliefem z brązu przy XV stacji Drogi Krzyżowej "Zmartwychwstaniu". Potem zawrócił, ale nie dotarł do następnej stacji "Jezus pochowany w grobie". Po drodze zatrzymał się i usiadł na ziemi. Próbował zaczerpnąć powietrza, ale stracił przytomność i umarł.

Następnego dnia Marija przekazała comiesięczne orędzie Matki Bożej:

"Cieszę się wraz z Wami i pragnę was powiadomić, że wasz brat Slavko narodził się dla Nieba i wstawia się za wami"

Pogrzeb o. Slavko

O. Slavko Barbarić OFM został pochowany 26. listopada 2000r. Mszy św. żałobnej w obecności 150 kapłanów przewodniczył bp mostarsko-duvanjski Ratko Perić. Przybyło około 10 000 wiernych. O. Slavko pochowany został na miejscowym cmentarzu Kovaczica.

Jako pierwszy na pogrzebie wystąpił biskup  Ratko Perić, który mi innymi powiedział:

" ... Przed wezwaniem Bożym milkną ludzkie głosy i przykłady. Pozostaje jedynie odpowiedź wezwanego przed Bogiem oraz nasze ludzie wstawiennictwo w czasie sprawowania ofiary Chrystusowej przed miłosiernym Ojcem niebieskim. Niech Chrystus Król, którego święto dziś obchodzimy i ofiarujemy tę Mszę św. przyjmie duszę zmarłego o. Slavka i niech udzieli mu nagrody za dobre dzieła, przebaczy mu zaniedbania. My również przeprośmy za nasze zaniedbania, za dobro, którego nie uczyniliśmy i za wszystkie złe myśli, słowa i uczynki, które nie były zgodne z prawem Bożym. ..."

W imieniu wizjonerów zabrał głos Jakov:

" ... Dziękujemy ci drogi bracie za to, że byłeś nam podporą, której tyle razy potrzebowaliśmy, a ty dawałeś ją w każdej chwili. Dziękujemy ci za każdą radę, której udzielałeś wtedy kiedy było to najbardziej potrzebne. Dziękujemy ci, że prowadziłeś nas przez nasze życie duchowe i że przez modlitwę pomagałeś nam w życiu prywatnym. Dziękujemy ci za każde odwiedziny w naszych domach, który przynosiły nam tyle błogosławieństwa i tyle radości w naszych rodzinach. Dziękujemy ci za każdą zabawę z naszymi dziećmi, które same umiały poznać dobrego i prawdziwego przyjaciela. Dziś drogi bracie płaczemy, ale równocześnie radujemy się, bo jesteś z Tą, którą nieskończenie kochałeś i której oddałeś swoje życie – Matką Bożą.  ... "

Wszystkie mowy pożegnalne są dostępne na stronie https://www.medjugorje.hr/pl/objawienia-medziugorskie/slavko-barbaric/cmentarz/

24.11.2001 w pierwszą rocznicę śmierci o.Slavko Barbaricia OFM, w miejscu w którym zasłabł został postawiony wielki kamień z płaskorzeźbą w brązie przedstawiającą kapłana. Pomiędzy XIV a XV stacją drogi krzyżowej pozostanie wspomnieniem człowieka, który żył zgodnie z ewangelią i orędziami Matki Bożej.

Stanowisko bp. Ratko Perić w 2004 roku

Porównajmy nagraną wypowiedź z 2004 ze słowami tego samego biskupa wypowiedzianymi w trakcie pogrzebu śp. o.Slavko.

Pamiętajmy, że Papież Jan Paweł II uważał Medziugorje za  Duchowe Centrum Centrum Świata i pragnął 2-krotnie pojechać tam z wizytą duszpasterską.

Podobne wypowiedzi podważające wiarygodność objawienia będą pojawiać się coraz częściej.

Zbyt wiele osób tam pielgrzymuje i jest zbyt wiele nawróceń duchowych,

a to  nie jest zgodne ze światową polityką.