Znikające dokumenty obozu KL Warschau

Sędzia Maria Trzcińska przez 30 lat pracowała w Głównej Komisji Badań Zbrodni Hitlerowskich w Polsce w Instytucie Pamięci Narodowej. W latach 1973-94 prowadziła śledztwo w sprawie zbrodni ludobójstwa w KL Warschau, które starannie udokumentowała pozostawiając 40 tomów akt.

W 1945 roku IPN wszczął śledztwo w sprawie obozu zagłady, które w tym samym roku zostało wstrzymane ze względów politycznych. Od roku 1945 w obiektach pohitlerowskich KL Warschau zorganizowano obóz pracy NKWD, w który więziono żołnierzy AK i polską inteligencję.

Pewne środowiska związane z IPN utrudniały Marii Trzcińskiej prowadzenie śledztwa, przerywano je, np:

Historyk Stanisław Biernacki, były sekretarz egzekutywy POP PZPR, były naczelnik archiwum IPN, w 1991 roku zanegował fakt istnienia KL Warschau, nazywając go "utopią". Z jego inicjatywy została rozwiązana Warszawska Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich.
Prokurator Krystyna Smardzewska ograniczyła ilość dokumentów wysyłanych Niemieckiej Prokuratury w Hamburgu (str. 95 książki Marii Trzcińskiej Obóz zagłady w Centrum Warszawy).
Prokurator Stanisław Kaniewski w 1992 roku ograniczył ilość dokumentów wysyłanych do Niemiec, przerwał na 2 lata prowadzenie śledztwa, odebrał sędziemu akta i zamknął je w szafie pancernej. Nie dopuścił do przyjazdu do IPN niemieckich prokuratorów prowadzących w Niemczech śledztwo w sprawie KL Warschau. " ... Na polecenie Stanisława Kaniewskiego wyłączone zostały z akt KL Warschau akta egzekucji ulicznych i "wyrzucone" na otwarty balkon do niedomykającej się szafy, gdzie warunki atmosferyczne doprowadziły do ich zniszczenia, natomiast "wolny dostęp" do ich zaginięcia. A były to akta egzekucji w sprawach, w których toczyły się śledztwa w Niemieckiej Prokuraturze w Hamburgu. ..." (str. 96 książki Marii Trzcińskiej Obóz zagłady w Centrum Warszawy). Zginęło wiele dokumentów, a następnie Kaniewski przygotował wniosek o umorzenie śledztwa.

Prokuratura Niemiecka w Monachium prowadzące własne śledztwo w sprawie KL Warschau zwróciła się do IPN o przekazanie zgromadzonej w Polsce dokumentacji. W 1995 roku przekazano do Monachium materiał dowodowy, którego wykaz samych tytułów wynosił 11 stron maszynopisu.

IPN ogranicza KL Warschau do łagru "Gęsiówka",
nie wspomina o 4 innych łagrach

Prof. Żaryn zapomniał o uchwale z dnia 27 lipca 2001 Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej potwierdzającej, że Obóz Koncentracyjny w Warszawie działał na terenie 3 dzielnic w okresie 1942-1944 przez dwa lata i pochłonął około 200 tysięcy Polaków oraz kilka tysięcy osób innej narodowości.

Wydaje się niewiarygodne, że prof. Jan Żaryn promuje książkę Bogusława Kopki z zafałszowanymi informacjami, tj: KL Warschau działał TYLKO przez 1 rok i tylko na terenie Gęsiówki oraz zginęło tam ok. 20 tysięcy głównie Żydów, a przemilcza wartościowe książki Marii Trzcińskiej z licznymi kopiami dokumentów.

Prof. Żaryn mieszkając w Warszawie być może niejednokrotnie sam widział tunel na Woli, gdzie gazowano ludzi, a urządzenia zdementowano dopiero w 1996 roku. Jako historyk pewnie słyszał wiele opowieści Warszawiaków o łapankach w mieście w czasie II wojny, widział tablice upamiętniające ofiary rozstrzeliwań w całej Warszawie i odwiedził Pawiak.

Nikt nie kwestionuje, że na terenie "Gęsiówki" znajdowały się krematoria, spalarnie oraz miejsca rozstrzeliwań, że od 1943 roku mogło tam zginąć kilka tysięcy Żydów, ale nie zapominajmy o 200 tysiącach Polaków zagazowanych w tunelu na Woli, zabitych na warszawskich ulicach lub wywiezionych z miasta w latach 1942-44.

Prawda o zapomnianym obozie KL Warschau

Zachęcam wszystkich do przeczytania książek Marii Trzcińskiej na temat KL Warschau. W notce można jedynie zasygnalizować pewne fakty. Wszystkim polecam kolejne nagranie, w którym w dużym skrócie przedstawiona jest historia warszawskiego obozu koncentracyjnego.