To nie wskutek działania pilotów Tu-154 samolot rozpadł się w drobny MAK.

 Observed scale of the Tu-154M aircraft damage - the plane structure fragmentation

and a large scatter of its remains is plainly disproportionate

to the cause for such damage formulated in official reports of MAK

and KBWLLP Committees, i.e. the plane hitting the ground as integrated structure

when falling from small height with low velocity and low pitch angle. *)

Gdyby  samolot  tylko zderzył się z podłożem przy parametrach jak w Smoleńsku, to zniszczenia samolotu  byłyby o wiele  mniejsze .

  Nawet gdyby  z tą prędkością- 76 m/s Tu-154  uderzył w pionową  ścianę, np. skałę  to  spory fragment  kadłuba bliżej  ogona przetrwał by  w całości ,  pełnym obwodzie tylko  z jakimiś  uszkodzeniami.

Wniosek: 

- taki stopień zniszczenia samolotu Tu-154  wynika z wybuchu lub innych działań osób trzecich a nie jest  bezpośrednio  skutkiem zderzenia samolotu z podłożem.

  Skąd to wiadomo ? - ano  na podstawie  wykonanych  symulacji  takich zderzeń; np.

Nonlinear analysis of commercial aircraft impact on a reactor building—Comparison between integral and decoupled crash simulation

April 2014Nuclear Engineering and Design 

Authors: Alexander Siefert 4.9 Virtual Human GmbH  ; F.O. Henkel 

file:///C:/Users/user/Downloads/1211_SMIRT_Paper_Div_III_144_Siefert_update_final.pdf

-  zbadano jakie  byłyby zniszczenia  samolotu  przy uderzeniu samolotu w pionową  ścianę  budynku reaktora (  a więc w ścianę o bardzo dużej wytrzymałości)  przy różnych prędkościach  aż do  160 m/s t.j.  2,1 razy  większej niż  Tu-154 w Smoleńsku, ale o skutkach zderzenia  decyduje  energia  kinetyczna a ta  była w tym przypadku większa aż 4,4  raza !!

Mimo tak dużej  energii -  końcowa  cześć  kadłuba  przetrwała w   pełnym obwodzie, co pokazuje ten rysunek:

https://zapodaj.net/35aee23fdb538.jpg.html

Przy prędkości  76 m/s przetrwałaby  zapewne  co najmniej połowa  kadłuba:

      Tak więc  ta symulacja  dowodzi, że  w zderzeniu  o małej energii - jak je określił w skali katastrof  lotniczych dr Maciej Lasek-  skutki  zderzenia kadłuba  samolotu  z podłożem nawet w pozycji  odwróconej nie mogły być takie  jak to wyglądało na wrakowisku w Smoleńsku.

W szczególności  zachował by się w całej objętości  końcowy  odcinek  kadłuba.

O mechanizmie  rozpadu  samolotu pisali  naukowcy  z Instytutu Podstawowych Problemów  Techniki:

Wskazanym jest dokonanie oceny, czego można

byłoby się spodziewać i jakie byłby prawdopodobne skutki, gdyby jednak faktycznie wówczas

doszło do zderzenia samolotu z ziemią. Taka analiza ryzyka jest bardzo ważna po to, by móc

właściwie ocenić bezwzględne konsekwencje decyzji i czynności, jakie maiły miejsce w tej fazie

lotu. Skutki hipotetycznego uderzenia samolotu TU-154M w ziemię przy podanych powyżej

uwarunkowaniach byłyby przede wszystkim stratami materialnymi – w postaci uszkodzeń i

zniszczeń samolotu, mierzone zaś ilością ofiar śmiertelnych byłyby bardzo ograniczone –

najprawdopodobniej dominująca większość pasażerów i załogi przeżyłaby to zdarzenie.

Powyższa ocena jest uzasadniona tym, że zakładając, iż samolot kontynuowałby zniżanie po

torze prostoliniowym, z prędkością 7.5 m/s, aż do zderzenia z ziemią, to takie zderzenie

nastąpiłoby około 6:40:54.75 UTC. Powierzchnia gruntu w miejscu zderzenia nachylona byłaby

wznosząco pod kątem około 2.3º w stosunku do poziomu, co biorąc pod uwagę kąt zniżania

samolotu około 5.7º daje efektywny kąt uderzenia 8º i prędkość samolotu prostopadłą do

powierzchni gruntu wynoszącą 10.5 m/s (przy prędkości równoległej 74.6 m/s), por. również

Rys. 4. Kadłub samolotu byłby pochylony niemal równolegle do powierzchni ziemi; około

4º=6.5º-2.3º dziobem do góry (6.5º to pochylenie kadłuba w chwili przewidywanego zderzenia

wg danych ATM QAR). Warto w tym miejscu przypomnieć, że typowa prędkość skoczka

spadochronowego, przy zetknięciu z ziemią to około 5 m/s. Skoczkowie spadochronowi

wykonują tysiące skoków tylko na własne nogi bez uszczerbku dla zdrowia a tym bardziej życia.

Zderzenie samolotu pasażerskiego z ziemią przy prędkości 10.5 m/s niemal całą dolną

powierzchnią jego kadłuba skutkowałoby głównie zgniotem przestrzeni bagażowej znajdującej

się pod podłogą przestrzeni pasażerskiej. To wyhamowałoby impet pionowy, po czym samolot

ślizgałby się po prostu po ziemi – być może z przełamaniem poprzecznym kadłuba, aż do

całkowitego wyhamowania prędkości poziomej.

file:///C:/Users/user/Downloads/AJ_On_using_TAWS_PL.pdf

   Dla zderzenia w pozycji odwrotnej zniszczenia byłyby większe, jednak  odcinek  kadłuba w części  tylnej  byłby  chroniony przez 

statecznik pionowy;  spora część energii  zderzenia  byłaby pochłonięta w trakcie  odłamywania  się  statecznika.

I mamy przykłady tego typu katastrof  gdy  samolot upada  w pozycji odwróconej  a  część kadłuba blisko ogona jest w takim stanie, że .. nawet drzwi  się otwierają!! a pasażerowie  opuszczają samolot o własnych siłach lub odnoszą  tylko lekkie obrażenia.

Opinia Podkomisji:

Dotychczasowe prace i analizy w zakresie dotyczącym ofiar wykluczyły możliwość stopniowej

dezintegracji i niszczenia ciał pasażerów wyłącznie w wyniku przemieszczania się

po powierzchni ziemi lub niszczącego oddziaływania przeszkód terenowych, w tym drzew.

Przykłady podane m.in w notkach:

https://www.salon24.pl/u/niegracz/1027841,klamstwo-mak-przeciazenie-100g-udowodnione-katastrofologia-porownawcza

https://www.salon24.pl/u/niegracz/843599,razaca-niekompetencja-zespolu-laska-rozpad-kadluba-zniszczenia-tu-154

https://www.salon24.pl/u/niegracz/968873,aspekt-przezywalnosci-w-katastofach-lotniczych-o-malej-energii-smolensk

Upadek  w pozycji  bocznej; kąt ok 90 stopni

impet uderzenia analogiczny jak w Smoleńsku ( prędkość mniejsza ale kąt pochylenia większy).

https://www.salon24.pl/u/niegracz/1027841,klamstwo-mak-przeciazenie-100g-udowodnione-katastrofologia-porownawcza

1. Dwóch pasażerów opuściło kadłub przez tylne drzwi ewakuacyjne-

*) https://www.researchgate.net/publication/317003450_Disastrous_air_crash_and_two_investigations_with_different_results