Już od kilku dobrych wiosen
W bród masz ciągłych zmagań z losem,
Już od paru dobrych zim
Brzmisz refrenem ciągle tym:
Wesołe jest życie mohera,
Wesołe jak piosnka jest ta,
Gdzie stąpniesz, znów coś ci doskwiera
I rząd z cię się śmieje: ha ha.
Masz już przypisane role,
Więc nie myślisz „co ja wolę”,
W każdej z przypisanych ról
Ty odczuwać możesz ból.
Wesołe jest życie mohera,
Wesołe jak piosnka jest ta,
Gdzie stąpniesz, znów coś ci doskwiera
I rząd z cię się śmieje: ha ha.
Jak cię nazwą nekrofilem,
Ty zabłysnąć możesz stylem,
taki nekrofilski styl,
całkiem świeży czyni dryl.
Wesołe jest życie mohera,
Wesołe jak piosnka jest ta,
Gdzie stąpniesz, znów coś ci doskwiera
I rząd z cię się śmieje: ha ha.
Jeśli krzykną, że zawłaszczasz
wszystko co żałobą zwłaszcza,
jako zawłaszczony gość,
możesz nie mieć nigdy dość!
Wesołe jest życie mohera,
Wesołe jak piosnka jest ta,
Gdzie stąpniesz, znów coś ci doskwiera
I rząd z cię się śmieje: ha ha.
Oszołom do swojej żony
wraca wciąż oszołomiony,
bez robienia głupich min,
przy zakupie tanich win.
Wesołe jest życie mohera,
Wesołe jak piosnka jest ta,
Gdzie stąpniesz, znów coś ci doskwiera
I rząd z cię się śmieje: ha ha.
Takich ról jest bardzo wiele,
będzie więc dużo weselej
gdy do roli znajdziesz rym,
by refrenem zabrzmiał tym:
Wesołe jest życie mohera,
Wesołe jak piosnka jest ta,
Gdzie stąpniesz, znów coś ci doskwiera
I rząd z cię się śmieje: ha ha.
A oto oryginał:
