Druk z Wiednia informujący o przybyciu tęczowych nazistów, mówiący, jak czytamy w opisie, o "przybyciu mniejszości homoseksualnej z III Rzeszy". Do dzisiaj udało się, mimo przeciwności, zachować kilka egzemplarzy, dlatego właściciel w 2016 r. wycenił tę litografię na 1000 niemieckich euro, a sprzedał za 1400, można się tylko domyślać kto ją kupił.
Treść nawiązuje do przybycia w 1940 r. lewicowego postępowca Baldura von Schiracha - gubernatora-Gauleitera Wiednia, twórcy i przywódcy Hitlerjugend, organizacji powszechnie wówczas kojarzonej w Europie z rozwiązłością seksualną, w tym homoseksualizmem i trawiącymi ją w związku z tym chorobami wenerycznymi. Podany adres Gauleiterii NSDAP w Wiedniu (a przy tym Schirach pełnił też funkcję Reichsstatthaltera, namiestnika Rzeszy - jego odpowiednicy to np. Forster w Gdańsku, Greiser w Poznaniu, czy przybyły później do Warszawy Kutschera w Karyntii), ul. Edelmensch 175, po odkodowaniu to nawiązanie do wystąpienia ulubionego pisarza Hitlera - Karola Maya w Wiedniu w 1912, gdzie mówił o szlachetnych ludziach (Endelmensch) a nr 175 odnosi się do paragrafu niemieckiego kodeksu karnego z 1871 r. o karaniu za sodomię, i zoofilię.
"Lustknaben aus dem Dritten Reich sind soeben in Wien eingetroffen" czyli „Lustknaben z Trzeciej Rzeszy właśnie przybyli do Wiednia”.
Pierwsze słowo z plakatu - Lustknaben to "chłopcy przyjemności", "chłopcy do uciech" i wiąże się oczywiście z tęczową historią ówczesnych sił postępu z Niemiec - nazistów.
„Ciekawie przedstawiają się dzieje homoseksualistów w Nimczech. Grupują się oni niezwykle licznie w Berlinie i w Hamburgu...".
Przy okazji walk frakcyjnych w Niemczech z 1934 r.: [Edmund] Heines [nazistowski władca Śląska, dowodzący armią 200 000 członków SA], ten sam Heines, który z jednej strony mianowany nadprezydentem policji we Wrocławiu inicjował i brał czynny udział w prześladowaniu i maltretowaniu Bogu ducha winnej ludności [ten homoseksualista to m.in. założyciel jednego z obozów koncentracyjnych, nazywanego jego prywatnym obozem], a z drugiej odegrał znaną rolę w historii z pożarem w Reichstagu, w czasie gdy Hitler osobiście aresztował szefa sztabu Roehma, leżał… w drugim pokoju z homoseksualnym chłopcem [„z policzkami pomalowanymi na czerwono”, Lustknaben – „chłopiec przyjemności” „chłopiec do uciech”].
„Jak wiadomo S.A. zostały stworzone przez [tęczowego] Roehma… „On sam przyznaje, że w tym okresie [zesłania] „zarabiał na życie zajęciami, przy wymienieniu których każdy przyzwoity człowiek musi się rumienić ze wstydu”.
„dowódca [Karl] Ernst, komendant szturmówek berlińskich, którego Roehm poznał w bardzo podejrzanym lokalu i bardzo szybko zamianował komendantem nad armią 250 tysięcy ludzi".
W 1934 skazano z tego paragrafu (ale tu przemyślnie bez podziału na rodzaj nierządu) 1069 osób, w tym poniżej 18 lat - 121; dla porównania w 1912 było to 761 (a stanęło przed sądem w tymże 1912: za sodomię 603, a za zoofilię 322). Niemcy potępiali te czyny u siebie a w państwach podbijanych już nie, podobnie jak z tzw. aborcją, ścigali ją u siebie, promowali na terenach kolonizowanych.
Brak niestety danych ilu spośród skazanych wówczas w czasie walk frakcyjnych z paragrafu 175 było członkami NSDAP, SA, czy nawet podwładnymi ww. tęczowych przywódców, bo tak chyba można określić działaczy nazistowskich dobierających się i awansujących na zasadzie homoseksualnego popędu, dowodzących setkami tysięcy członków SA.
Ww. grupa to reprezentanci jeszcze bardziej lewicowej frakcji w partii NSDAP, frakcji przeciwnej sojuszowi rewolucjonisty Hitlera z kapitałem i korporacjami międzynarodowymi, również zainteresowanymi niszczeniem tradycyjnych stosunków społecznych, handlowych oraz całych nieskomercjonalizowanych grup społecznych.
Inne tematy w dziale Kultura
