Mentor gen. Ironside

Przyszły wizytator Wojska Polskiego w lipcu 1939 r., gen. Edmund Ironside, gubernator i dowódca Gibraltaru, mianowany Szefem Imperialnego Sztabu Generalnego 3 września 1939 r., poliglota, od początków kariery związany z Intelligence Service, uszlachcony w 1919 r, a od 1941 Baron Ironside of Archangel and of Ironside in the County of Aberdeen  (Archangielsk na pamiątkę wyprawy i przewodzenia brytyjskimi siłom ekspedycyjnym w Rosji w 1918 r.), ponadto etc., etc. ale do 1940 r. (no i stary oszust),

szef zamorskich sił zbrojnych Wielkiej Brytanii gen. Edmund Ironside w Polsce

W roku 1921, przy okazji konferencji kairskiej, z namaszczenia Winstona Churchilla, nowomianowanego ministra kolonii, miał objąć dowództwo sił brytyjskich w Iraku. Kiedy wracał do Persji samolot, którym leciał rozbił się i Ironman trafił na kilka miesięcy do szpitala. Do czynnej służby powrócił jako komendant Staff College w Camberley, gdzie spędził 4 lata.
"Co najważniejsze dla jego przyszłej kariery stał się mentorem Johna Frederica Charlesa Fullera, który został mianowany wykładowcą w szkole w tym samym czasie (pracował tu już wcześniej, przed I wojną światową), oraz bliskim znajomym sir Basila Liddell-Harta". Nie wiem jak to tam z tym mentorstwem było, ale wkrótce Fuller, teoretyk wojskowości (i nie tylko) i użycia sił pancernych, "głęboko wpłynie" na Ironside'a (wespół z Liddell-Hartem, autorem m.in. "Lawrence in Arabia and After", wydanej w 1934, rok przed śmiercią agenta).

***

Major General John Frederick Charles "Boney" Fuller - oficer, historyk wojskowości, strateg, faszysta i okultysta (wymieniam łącznie bo trudno rozróżnić co było pracą a co nie), urodził się dwa lata przed swoim "mentorem", w 1878 r., był synem anglikańskiego pastora. Rodzina wyjechała do Lausanne (Pagus Valdensis) a Fuller po 3 latach, jako jedenastolatek wrócił do Anglii (z opisów wynika, że bez rodziny). W wieku 14 lat rozpoczął naukę w państwowym Malvern College (2/3 lata wcześniej na otwarciu szkoły przemawiał ojciec Winstona Churchilla, w czasie II wojny szkoła została przeniesiona do pałacu Churchillów), a później w Royal Military College w Sandhurst. Służył w Południowej Afryce, Indiach, gdzie zachorował i został odesłany na leczenie do Anglii w 1906, w tym samym roku ożenił się z kimś i zmieniono mu przydział - nie wrócił do Indii.
W czasie służby w  First Oxfordshire Light Infantry wygrał konkurs na najlepszy przegląd prac poetyckich okultysty Aleistera Crowley'a (miało się okazać, iż był jedynym uczestnikiem konkursu). Fuller opisywany jest jako wczesny uczeń (disciple) Crowley'a dobrze zaznajomiony z jego i innymi formami "magii i mistycyzmu". Esej został wydany później w formie książkowej jako The Star in the West (1907). "Stał się gorącym zwolennikiem Crowley'a, dołączając do jego "magicznego zakonu", stając się jednym z czołowych członków, wydając dokumenty i jego dziennik (The Equinox). W tym okresie napisał The Treasure House of Images, wydał wczesne rozdziały "magicznej autobiografii" The Temple of Solomon the King. Fuller, z obawy o karierę miał zażądać by nie wymieniano jego nazwiska co miało najpierw ochłodzić a później "wygasić" relacje z Crowleyem i grupą (ok. 1913 r.). Fuller pozostał okultystą  napisał m.in. książkę o kabale (Secret Wisdom of the Qabalah: A Study in Jewish Mystical Thought" /London, 1937/) i jodze.
Jedna z ilustracji autorstwa Fullera:

Od 1914 J.F.C. Fuller pracował w Staff College w Camberley. W czasie I wojny światowej był oficerem sztabowym m.in. w Headquarters of the Machine-Gun Corps' Heavy Branch, który później zamienił się w the Tank Corps (szef sztabu). Plan ataku czołgów w bitwie pod Cambrai (11.1917) oraz ich użycia w ofensywie jesiennej 1918 r. Stworzył plan przyszłej całkowitej mechanizacji ofensywy przeciw Niemcom (Plan 1919, rajdy sił pancernych na tyły Niemców). Czołgi będą jeszcze więcej niż wracać.
Po wojnie był m.in. dowódcą "brygady eksperymentalnej w Aldershot". Nawiązał także współpracę z w/w. Liddell-Hartem, postulowali (mowa jest o krucjacie) mechanizację armii i jej modernizację. W 1923 roku został czif instruktorem w Camberley Staff College, a w 1926 r. asystentem szefa the Imperial General Staff. Kiedy nie zgodzono się z jego warunkami i wizją, odrzucił propozycję dowodzenia Experimental Mechanized Force.
Awansowany na generała majora w 1930 r. "Odszedł ze służby w 1933 r. by całkowicie poświęcić się pisaniu". Trudno oprzeć się wrażeniu, że nie tylko pisaniu ale i "rozglądaniu się", a mówiąc wprost, że w dalszym ciągu pracował dla rządu.

"Pomysły Fullera na mechanizację działań wojennych miały coraz większy wpływ w czasie przed wybuchem II wojny światowej, o ironio mniejszy wśród rodaków niż Niemców (Nazis)". Jak piszą brytyjscy autorzy wsród tych zainspirowanych miał znaleźć się Hans Guderian, który "wydał swoje własne pieniądze aby przetłumaczć "Provisional Instructions for Tank and Armoured Car Training" Fullera. W latach 30. armia niemiecka wdrożyła wiele rozwiązań taktycznych zbieżnych na wiele sposobów z analizami Fullera, stały się one znane jako Blitzkrieg". (z kolei w stosunku do innego brytyjskiego czołgowego teoretyka - Liddell-Harta, wysuwa się podejrzenia, że nakłaniał nawet wysokich rangą niemieckich jeńców by przyznali, że czerpali z jego/brytyjskich pomysłów).

Napisał szereg książek o tematyce militarnej, a ponadto

1.Pracował jako... reporter w czasie włoskiej inwazji w Abisynii (1935) i w czasie wojny w Hiszpanii (1936-9). Korespondent - zawód-pokrywka popularny nie tylko w brytyjskim wywiadzie i nie tylko wojskowym [Radek-Z]. Podobnie z punktem 2?
2."Znieciepliwiony niemożnością demokracji do przeprowadzenia reform wojskowych" zaangażował się w brytyjski ruch faszystowski, związał się z sir Oswaldem Mosleyem, którego był jednym z najbliższych współpracowników, zasiadał w kierownictwie (Policy Directorate) Unii Brytyjskich Faszystów (BUF). Był również członkiem tajnej Nordic League.

Zapewne dzięki temu zaangażowaniu, w 1935 r. Fuller miał być jedynym obcokrajowcem, który przyglądał się pierwszym pancernym manewrom armii niemieckiej. "Fuller często chwalił Hitlera w swoich przemówieniach i artykułach". 20 kwietnia 1939 r. był honorowym gościem na paradzie z okazji 50 urodzin Hitlera, gdzie przez 3 godziny paradowały zmechanizowane wojska. Nie wiem na ile prawdziwa jest podawana przy tej okazji wymiana zdań, pewnie zmyślona przez samego Fullera, ale warto przytoczyć:
Hitler: Mam nadzieję, że jest pan zadowolony ze swoich dzieci?
Fuller: Wasza Ekscelencjo, urosły tak szybko, że już ich nie poznaję.

"W czasie II wojny światowej Fuller był podejrzany ze względu na swoje nazistowskie sympatie. W dalszym ciągu opowiadał się za pokojową ugodą z Niemcami. Miały się nim interesować także służby. Po ataku na Francję w maju 1940, podejrzewano, że nie został internowany tak jak inni przywódcy partii faszystowskiej (BUF) ze względu na swoją bliską znajomość z gen. Ironside i innymi wyższymi oficerami. Przywódca faszystów - Mosley, miał przyznać, że było to dla niego "małe zaskoczenie" (a little puzzlement), że Fuller nie został uwięziony.
Pod koniec życia Fuller "był głęboko rozgoryczonym człowiekiem, uważającym, że nie ta strona wygrała II wojnę światową. w The Reformation of World War II (1961) napisał, iż jest przekonany, że Hitler był zbawcą Zachodu przeciw Związkowi Sowieckiemu i uznał Roosevelta i Churchilla za zbyt głupich by to zrozumieć. Fuller zmarł w 1966 r. (ź)