Zanim ostatecznie ich drogi się rozeszły. Michnik i Moczar.

Zanim ostatecznie ich polityczne drogi się rozeszły, Stefan Michnik i Mieczysław Moczar - w imieniu Stalina i w zgodzie z jego wolą - instalowali sowiecki porządek w Polsce. Wspólnota dotyczyła zwłaszcza walki z polskim podziemiem niepodległościowym - kiedy jeden już nie mógł bo popadł w niełaskę, pałeczkę przejmował drugi. Jeden łapał i torturował, drugi skazywał z naruszeniem prawa. Z powodu przesunięcia w czasie i w przestrzeni - nigdy w tandemie.

Łączyło ich braterstwo (w niszczeniu polskich patriotów), mimo iż pewnie nigdy się nie spotkali.

Starszy:

W styczniu 1945 r. z rozkazu ministra bezpieczeństwa publicznego Stanisława Radkiewicza Mieczysław Moczar stanął na czele UB w Łodzi. Z racji zajmowanego stanowiska i metod działania wkrótce zyskał on ponurą sławę wśród mieszkańców miasta i województwa. Siedzibę urzędu mieszczącego się przy ul. Anstadta więźniowie nazywali „królestwem Moczara”. Funkcjonariusze łódzkiego UB z polecenia swego szefa pacyfikowali strajki włókniarzy, walczyli z „reakcyjnymi bandami”, m.in. z żołnierzami Konspiracyjnego Wojska Polskiego pod dowództwem Stanisława Sojczyńskiego – „Warszyca”. W „królestwie Moczara” „gościli” też członkowie PPS, którzy niezbyt gorliwie godzili się na podporządkowanie swojej partii PPR. Więźniowie byli bici i torturowani. Szczególnie zatwardziali „wrogowie” trafiali do tzw. „moczarni” karceru mieszczącego się w piwnicach WUBP wypełnionego do połowy wodą. 5 lutego 1946 r. Kierownictwo Walki z Bezprawiem wchodzące w skład Konspiracyjnego Wojska Polskiego wydało na Moczara wyrok śmierci m.in. za „oddanie się na usługi zaborczo nastawionego w stosunku do Polski Z.S.R.R. i działanie w myśl dyrektyw i inspiracji N.K.W.D.”. Wyrok ten nie został jednak wykonany, a 22 lipca 1947 r. M. Moczar „za wybitne zasługi i wzorową służbę” został awansowany do stopnia generała brygady. W lipcu 1948, Moczar otrzymał naganę partyjną, która została cofnięta dopiero w 1954 r., wrześniu 1948 r. M. Moczar przestał pełnić jakiekolwiek funkcje w MBP i...został przeniesiony na zaszczytne stanowisko wojewody olsztyńskiego, gdzie utrwalał władzę ludową, dając się we znaki miejscowej ludności.

http://www.polishgeographic.pl/index.php/pg/Pocztowki-z-Polski/Tajemnice-historii-Polski/Komunistyczna-biografia

Młodszy:

"W kwietniu 1952 został porucznikiem i zaczął przewodniczyć składom sędziowskim sądzącym schwytanych żołnierzy podziemia niepodległościowego i członków dawnej partyzantki antyhitlerowskiej.

Ma na koncie zbrodnie stalinowskie - był sędzią między innymi w procesach:

majora Zefiryna Machalli (wyrok śmierci, pośmiertnie rehabilitowany, skład sędziowski podjął wspólną decyzje o niedopuszczeniu obrońcy do procesu, o wykonaniu wyroku nie poinformowano rodziny),

pułkownika Maksymiliana Chojeckiego (niewykonany wyrok śmierci),

por. Andrzeja Czaykowskiego, w którego egzekucji uczestniczył,

majora Jerzego Lewandowskiego (niewykonany wyrok śmierci),

pułkownika Stanisława Weckiego wykładowcy Akademii Sztabu Generalnego (13 lat więzienia, zmarł torturowany, pośmiertnie zrehabilitowany),

majora Zenona Tarasiewicza,

pułkownika Romualda Sidorskiego redaktora naczelnego Przeglądu Kwatermistrzowskiego (12 lat więzienia, zmarł wskutek złego stanu zdrowia, pośmiertnie zrehabilitowany),

podpułkownika Aleksandra Kowalskiego,

majora Karola Sęka, artylerzysty spod Radomia, przedwojennego oficera, potem oficera Narodowych Sił Zbrojnych (wyrok śmierci, stracony w 1952).

Był również sędzią w tzw. "sprawach odpryskowych" od procesu generałów (sprawy Tatara)".

http://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Michnik

***

Mieczysław "Mietek" Moczar - strona w sporach wewnątrz partii komunistycznej. W ich wyniku Stefan "Kazimierczak" Michnik postanowił w 1969 roku opuścić Polskę.