Rzuciłem okiem do mitomańskiej biografii P. Zychowicza o mitomanie Władysławie Studnickim. O starcie p. Władysława Studnickiego w wyborach w 1935 r. Piotr Zychowicz w Germanofilu, przedstawia p. Studnickiego jako zaciętego wroga sanacji, gdy tymczasem funkcjonował on na obrzeżach tej formacji (w ramach tej samej frakcji co często dystansujący się wówczas od niego St. Mackiewicz-Cat), ale raczej jako taki wujcio-wariatuńcio, czyli zupełnie inaczej niż prezentuje się Studnicki w swoich wspomnieniach, a za nimi w książce Zychowicza na nich opartej.
Studnicki, mieszkający od 1934 roku w Warszawie, ubiegał się w 1935 r. o mandat z Wilna, a reklamował swoją kandydaturę w dość oryginalny sposób, m.in. pisząc o "walce z własnym społeczeństwem o Niepodległość Polski podczas wojny". Złośliwie można skomentować, że faktycznie walczył z polskim społeczeństwem, zwłaszcza z tym zamieszkującym Wielkopolskę i Górny Śląsk, których to jego wieloletni patroni nie przewidywali w granicach przyszłej, podporządkowanej im Polski.
Zychowicz nie informuje swoich czytelników o tym, że wybory do senatu w których Studnicki startował, a właściwie odpadł w przedbiegach, były, obok bezpośrednich nominacji, w części wyborami pośrednimi. Prawo oddania głosu w tych wyborach przysługiwało osobom z cenzusem (zasługa osobista, wykształcenie, zaufanie społeczne) - tak wyselekcjonowani wyborcy wybierali delegatów wojewódzkich a później kilkudziesięcioosobowe gremium, głosując, wybierało senatorów w swoich okręgach.
"Niestety, jak można było przewidzieć, autor Sprawy polskiej, będąc w opozycji do obozu rządowego [nieprawda! "oświadczam, że nie jestem, ani prorządowy, ani przeciwnikiem rządu"] wybory przegrał [przedbiegi do wyborów przegrał] i senatorem nie został [prawda!]".
Dalej autor, za Studnickim, twierdzi, że przyczyną jego porażki były rzekome "zabiegi władz", które miały zwalczać jego kandydaturę wśród "ziemiańskich dworów, w których Studnicki cieszył się sporą popularnością" do tego "podobną presję wywierano na urzędników".
Z tego wynika, że gdyby nie to, to tak marginalna postać jak Władysław Studnicki - o którego wyborczych planach być może nie widziały nawet czynniki, które miałyby starać się pokrzyżować jego elekcyjne plany - spokojnie zostałaby wybrana do senatu. Brak podstaw dla tych twierdzeń.
Czy wyborcy senaccy województwa wileńskiego, składający się w większości z urzędników i nauczycieli zechcą poprzeć outsidera - pokaże przyszłość.
Nie zechcieli i nie trzeba było ich do tego namawiać. Kto ubiegł mitomana?
- Aleksander Prystor - m.in. były premier, przyszły marszałek senatu
- Adam Piłsudski - m.in. wiceprezydent Wilna, brat Józefa Piłsudskiego
- Tadeusz Młodkowski - m.in. wizytator szkół w okręgu wileńskim, radny miasta Wilna.
Zychowicz za Catem o Studnickim i wyborach:
"Władysław Studnicki - wspominał Cat-Mackiewicz - miał do mnie żal, że się goręcej sprawą jego kandydatury do senatu nie zająłem.
Studnicki ma duże oczy, które przypominają latarnie samochodu (...). Wiedziałem, że patriotycznym i ludzkim moim obowiązkiem jest zrobić wszystko dla tej kandydatury. Ale jeszcze lepiej wiedziałem, że mi się to wszystko na pewno nie uda, że przecież nie idee, nie programy, nie wierność zasadom i siła przekonań będzie decydować, lecz to, kto będzie przedstawicielem nauczycielstwa, kto sfer urzędniczych, kto spoku, koku czy foku".
A jak podsumował wynik wyborów do senatu z i w 1935 r. roku wierny zasadom i silny siłą przekonań Cat?
"Wybory do Senatu, tak jak do Sejmu wprowadziły szereg ludzi nowych. Z wyborów w naszych województwach jesteśmy naogół zadowoleni. Dotyczy to w szczególności Wilna, które wybrało b. premjera i współpracownika Marszałka p. Aleksandra Prystora, a także p. Adama Piłsudskiego, wiceprezydenta m. Wilna i p. Młodkowskiego. Konserwatyści i ziemianie nie wysuwali żadnej swojej kandydatury, lecz solidarnie oddali swe głosy na pp. Prystora i Adama Piłsudskiego. Zadowoleni jesteśmy również, iż przeszedł p. Młodkowski cieszący się dobrą opinją".
Dziękuję.
****
Delegaci/elektorzy:
Wilno:
1. (ul. Mickiewicza). Dr. Sztolcman Gustaw.
2. (ul. Mickiewicza) prof. Władyczko Stanisław.
3. (ul. Mickiewicza) rektor Staniewicz Witold.
4. (zauł. Bernardyński) — prof. Jakowicki Władysław.
5. (ul. św. Anny) — dyr. Skarżyński Adam.
6. (ul. Żeligowskiego) — płk. Pakosz Michał.
7. (ul. Dąbrowskiego) — mec. Turski Zbigniew.
8. (ul. Mickiewicza) — wiceprezydent m. Wilna Piłsudski Adam.
9. (M. Pohulanka) — p. Brzozowski Wacław.
10. (M. Pohulanka) — prez. Iżycki-Herman Bronisław.
11. (ul. Gdańska) — prez. Obiezierski Mieczysław.
12. (ul. św. Jaflska) — dr. Pawłowski Kazimierz.
13. (ul. św. Jańska) - rektor Januszkiewicz Aleksander.
14. (Góra Boufallowa) — prez. Maleszewski Wiktor.
15. (Wiwulskiego 13) — p. Biński Tadeusz.
16. (ul. Zakretowa) — p. Hiller Stanisław.
17. (ul. Szeptyckiego) — prez. Kaduszkiewicz Michał.
18. (ul. Szeptyckiego) —wiceprez. Grodzicki Kazimierz.
19. (ul. Szeptyckiego) — dyr. Młynarczyk Kazimierz.
20. (ul. Ponarska) — dyr. Falkowski Kazimierz.
21. (ul. Inflancka) — p. Staniszewski b. starosta.
22. (ul. Inflancka) — Pac Pomarnacki Wacław.
23. (ul. Polna) — p. Hoppen Marjan.
24. (ul. Wilkomierska) — p. Sieroławski Józef.
25. (ul. Kalwaryjska) - inż Glatman Juljusz.
26. (ul. Krakowska) — płk. Fieldorf Emil.
27. (ul. Wilkomierska) — p. Kuźniarski Hieronim.
28. (ul. Pióromont) — płk. Białkowski Michał.
29. (ul. Ostrobramska) — gen. Skwarczynski Stan.
30. (ul. Za walna) — p. Dorożyński Kazimierz.
31. (ul. Trocka) — p. Felczyński Jan.
23. (zaul. Krupniczy) — p. Moszczyński Wacław.
33. (ul. Bazyljańska) — prof. Sokołowski Tad.
34. (ul. Ostrobramska) — nacz. Młotkowski Tad.
35. (ul. Beliny) — mjr. Kudelski Stan.
37. (ul. Nowoświecka) — p. Umiastowski Franciszek.
37. (ul. W. Stefańska) p. Chrystowski Stan.
38. (Antokol) — p. Luboński Kazimierz, współred. „Słowa".
39. (Antokol) — płk. Dobaczewski Eugenjusz.
40. (ul. Połocka) — Inż. Tyszka Stanisław.
41. (Zarzecze) — płk. Biestek Stefan.
WOJ. WILEŃSKIE
POWIAT BRASŁAWSKI
1. — Piałucha Piotr.
2. — Oskierko Olgierd.
3. — Lachowicz Jan.
4. — Klott Artur.
5. — Kwinto Marjan.
6. — Wysłouch Bernard.
POWIAT DZIŚNIEŃSKI
1. — Szeliga Franciszek.
2. — Borkowski Zygmunt.
3. — Burhardt Waslaw.
4. — Kasperski Józef.
5. — Olechno - Huszcza Michał
6. — Prokop Jan.
7. — Czarkowski Kazimierz
8. — Podlaski Zygmunt.
POWIAT MOŁODECKI
1. Nowakowski Ludwik.
2. — Pyra Stanisław.
3. -— Wenda Franciszek
4. — Dorecki Leon
5. — Pawłowicz Stanisław.
POWIAT OSZMIAŃSKI
1. — Narkiewicz Józef.
2. — Jeleniewski Jacek
3. - Leśniewski Kazimierz
4. — Kisielewski Jerzy.
5. — Chmielewski Witold.
POWIAT POSTAWSKI
1. — Hubert Hipolit
2. — Giengotek Piotr
3. — Michniewicz Kazimierz
4. — Weber Wacław
5. — Mikucki Czesław.
POWIAT ŚWIĘCIAŃSKI
1. — Zanowa Teresa.
2. — Młynarczyk Jan.
3. — Mackiewicz Wacław.
4. — Faltus Stanisław
5. — Kopeć Adolf.
6. — Powichrowski Wincenty.
7. - Gaillard Aleksander.
POWIAT WILEJSKI
1. - Łazarczyk Stanisław.
2. - Malik Stanisław.
3. - Horodniczy Kazimierz
4. - Rusiecki Franciszek.
5. - Klekot Władysław.
6. - Żyłko Feliks
7. - Supiński Wiktor.
POWIAT WILEŃSKO - TROCKI
1. — Masłowski Karol
2. — Balcewicz Antoni
3. — Dubicki Karol.
4. — Prystor Aleksander.
5. — Żeligowski Lucjan.
6. — Hopko Jan.
7. - Osikowski Mikołaj.
8. — Korwin-Kossakowski Edward
9. - Chmielewski Feliks.
10.- Żukowski Stefan.
11.— Rutkowski Jan.
12.— Kasprzykowski Władysław
---
Przebieg głosowania w Wilnie
Po zebraniu delegowanych przewodniczący p. Wyszyński ogłosił nazwiska proponowanej przez siebie Komisji Głównej i zapytał, kto jest jej przeciwny. Podniosło się 20 rąk, więc p. Wyszyński uznał komisję za przyjętą.
Komisja ustaliła kandydatury: Aleksandra Prystora, Tadeusza Młodkowskiego i Witolda Abramowicza, ponadto tak zwane "dwudziestki" [grupa co najmniej 20 elektorów z prawem wskazania swojego kandydata] wysunęły Adama Piłsudskiego i Mikołaja Osikowskiego.
W pierwszem głosowaniu wybrano premjera Prystora, p. Młodkowskiego pozatem p. Abramowicz otrzymał - 27 gł., p. Piłsudski - 45, gen. Osikowski - 37. W pierwszem więc głosowaniu obrany został Prystor.
W sprawie trzeciego kandydata zarządzono ściślejsze głosowanie, skreślając nazwisko p. Abramowicza, który otrzymał najmniejszą ilość głosów.
W głosowaniu ściślejszem p. Piłsudski dostał 62 głosy, gen. Osikowski zaś 35. Wybrany został zatem senatorem Adam Piłsudski.
Następnie odbyły się wybory trzech zastępców. Komisja zgłosiła kandydatury Abramowicza, Osikowskiego i Teresy Zanowej, "dwudziestki" zaś kandydatury kpt. Józefa Kasperskiego z Łużek oraz ppłk. Eugenjusza Dobaczewskiego.
W głosowaniu kandydaci na zastępców otrzymali głosów: Abramowicz - 34, Osikowski - 65, Dobaczewski - 67, Zanowa - 43, Kasperski - 35. Wybrani zostali zastępcami w pierwszem głosowaniu Osikowski i Dobaczewski.
W drugiem ściślejszem głosowaniu, po skreśleniu nazwiska Abramowicza, Zanowa otrzymała 57 głosów, Kasperski - 36. Trzecią zastępczynią została obrana Zanowa.
Inne tematy w dziale Kultura
